POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 06.12.2006 r., uzupełnionego pismem z dn. 24.01.2007 r. (data wpł.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Po analizie stanu faktycznego tut. organ uznał, że podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z wniosku wynika, że spółka zatrudnia kierowców na podstawie umów o pracę i umów zlecenia. W umowach tych określono, że miejscem zatrudnienia (wykonywania pracy) jest siedziba spółki. Kierowcy wyjeżdżają poza granice kraju na podstawie delegacji wystawianych przez firmę. Pracownik poza granicami kraju przewozi towary samochodem służbowym na podstawie doleceń pracodawcy. Kierowca przebywa poza granicami Polski około miesiąca i wraca do Polski. W związku z wyjazdami pracownik otrzymuje diety w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Wypłacone diety zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów spółki.

Zdaniem podatnika słuszne jest zakwalifikowanie wypłaconych diet do kosztów uzyskania przychodów, gdyż są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Tut. organ podatkowy odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, wyjaśnia co następuje.

Zarówno ustawa z dnia 151utego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), jak i w/w rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. nie definiują pojęcia podróży służbowej. Definicję taką zawiera jednak art. 77/5§ 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością w której znajduje sie siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

O podróży służbowej oraz o przysługujących z tytułu jej odbywania należnościach można mówić w przypadku, gdy pracodawca wydał pracownikowi polecenie wykonania zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub stałe miejsce pracy - odrębne niż to, w którym wskazuje on zwykłe, codzienne obowiązki pracownicze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia Ol .01.2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego diety za czas podróży wypłacone pracownikom w wysokości wynikającej z cyt. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.02.2002 r. stanowią koszty uzyskania przychodów spółki, przy czym warunkiem koniecznym jest istnienie związku pomiędzy przychodami pracodawcy a odbywanymi przez kierowców podróżami służbowymi.

Prawidłowe jest zatem stanowisko podatnika zawarte we wniosku.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków - Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej).