INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 września br. (data wpływu 27 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji pobieranych przez Spółkę opłat za przejazd autostradą do przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1,
• jest prawidłowe w części dotyczącej pytań nr 2 i 3.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji pobieranych przez Spółkę opłat za przejazd autostradą do przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada koncesję na budowę i eksploatację autostrady A1 na odcinku X. W dniu 31.08.2004 r. Wnioskodawca zawarł z Ministrem Infrastruktury umowę na budowę i eksploatację etapu I autostrady A1, tj. odcinka trasy od miejscowości R. do miejscowości N. Wskazany projekt znajduje się obecnie w fazie budowy. Oddanie do eksploatacji dwóch pierwszych sekcji projektu (odcinek autostrady pomiędzy miejscowościami D. i S.) zaplanowano pod koniec 2007 roku.

W myśl postanowień ww. umowy koncesyjnej, w związku z eksploatacją autostrady, Spółka będzie otrzymywać od Ministra Transportu lub Krajowego Funduszu Drogowego (KFD) świadczenia pieniężne w postaci tzw. wynagrodzenia za dostępność oraz gwarantowany przychód z opłat, który należny będzie jedynie w przypadku przekroczenia minimalnych wartości progowych (określonych w umowie koncesyjnej) natężenia ruchu pojazdów na autostradzie.

Ponadto, Spółka będzie pobierać od kierowców opłaty za przejazd autostradą i wystawiać, generowane komputerowo, rachunki za przejazd.

W wykonaniu zapisów ustawy z dnia 27.10.1994 r. o autostradach płatnych i Krajowym Funduszu Drogowym, Spółka jest zobowiązana do przekazywania Bankowi Gospodarstwa Krajowego i Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad comiesięcznych sprawozdań o uzyskanych przychodach z opłat za przejazd autostradą. W sprawozdaniu tym Spółka wykazuje również kwotę obliczonego przez nią (należnego jej) gwarantowanego przychodu z opłat. W przypadku, gdy wysokość pobranych opłat przewyższa należny Spółce gwarantowany przychód z opłat, zobowiązana ona jest do przelewu na rachunek KFD kwoty nadwyżki przychodów z opłat za przejazd nad gwarantowanym przychodem z opłat. W przeciwnym przypadku, Spółka otrzyma od Ministra Transportu różnicę pomiędzy tymi dwiema wartościami.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy pobierane przez Spółkę, jako koncesjonariusza, od użytkowników autostrady opłaty za przejazd stanowić będą dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na powyższe pytanie, czy kwota zebranych przez Spółkę opłat za przejazd stanowić będzie jednocześnie dla Spółki koszt uzyskania przychodu, z uwagi na fakt, że opłaty te należą się KFD...
3. Czy wynagrodzenie za dostępność oraz gwarantowany przychód z opłat będą stanowić dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Ponieważ pobierane opłaty od kierowców nie będą stanowić własności Spółki, nie będą także przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, iż – w myśl zapisów umowy koncesyjnej – Spółka będzie przekazywać całość pobranych opłat na rachunek KFD. Nie będzie zatem dysponować nimi jak własnymi.
2. Jeżeli pobrane opłaty za przejazd miałyby być kwalifikowane jako przychód Spółki, wówczas opłaty przekazywane na rachunek KFD winny być kwalifikowane jako koszty uzyskania tego przychodu.
3. Wynagrodzenie za dostępność oraz ewentualnie należny spółce gwarantowany przychód z opłat, będące dla Wnioskodawcy wynagrodzeniem za wykonywanie obowiązków (wynikających z umowy koncesyjnej) na rzecz Ministra Transportu, będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Przepis art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Przychodami są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont – por. art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu. Wykładnia językowa tejże normy wskazuje zatem na nieprawidłowość poglądu, że do przychodu zaliczyć można tylko te kwoty, które stanowią przysporzenie majątkowe Spółki.

Tak więc, pobierane przez Spółkę opłaty za przejazd autostradą będą przychodem podatkowym, gdyż to Spółce przysługuje prawo do skutecznego ich dochodzenia. To samo dotyczy otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia za dostępność oraz gwarantowanego przychodu z opłat, które będą stanowić przychód w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy.

Odnosząc się do kwestii poruszonej przez Spółkę w pytaniu nr 2, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Za koszt poniesiony należy więc uznać koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym (rozchód pieniężny) oraz każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów osoby prawnej, w tym również stanu środków pieniężnych na rachunkach bankowych (kontach lub subkontach) przedsiębiorstwa (por. J. Ożóg: Koszty uzyskania przychodów - podstawowe zagadnienia, Przegląd Podatkowy 2001, nr 5, s. 19).

Zwrot "w celu osiągnięcia przychodu" wskazuje ponadto, że nie chodzi tu ani o wydatki poniesione na zwiększenie dochodu (a nie przychodu), ani o wydatki na zmniejszenie kosztów. Oznacza on, że pomiędzy wydatkami a przychodem musi istnieć pewien związek przyczynowo-skutkowy.

Zatem, przekazywane na rachunek KFD opłaty za przejazd (uprzednio pobrane przez Spółkę) będą kosztem uzyskania przychodu ze względu na bezpośrednie pozostawanie w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń