Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zatrudnia na umowy o pracę korespondentów będących obywatelami polskimi, bądź posiadających podwójne obywatelstwo. Centrum ich życia społecznego i gospodarczego znajduje się poza granicami Polski, gdyż wykonują swoją pracę pisząc artykuły z zagranicy i przebywają poza granicami Polski niejednokrotnie przez kilka lat.

Dla większości korespondentów jedynymi dochodami sa dochody otrzymywane od Spółki. Spółka nie posiada swoich przedstawicielstw w krajach pobytu korespondentów.

Spółka będąc polskim pracodawcą i płatnikiem pobiera w ciągu roku od wynagrodzeń korespondentów zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka stoi na stanowisku, iż może ona zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych swoim pracownikom mieszkającym poza granicami Polski wynagrodzeń w momencie gdy pracownik przedłoży aktualny w danym roku certyfikat rezydencji. Zdaniem Spółki nie ma w tym przypadku konieczności wydawania w tej sprawie decyzji przez organy podatkowe.

Ponadto Spółka przedstawiła stanowisko iż fakt posiadania oświadczenia pracownika (przy braku certyfikatu rezydencji) nie zwalnia Spółki z tego obowiązku. Natomiast pracownik musi płacić niejako po raz drugi ten podatek wg przepisów kraju w którym przebywa i dopiero w rozliczeniu rocznym nastąpi zwrot podatku zapłaconego w Polsce przez urząd podatkowy zagraniczny i podatnik wówczas otrzyma certyfikat rezydencji podatkowej, który przedłoży Spółce w celu zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela w pełni stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy Spółki wykonują swoją pracę pisząc artykuły z zagranicy i przebywają poza granicami Polski niejednokrotnie przez kilka lat. Z tego wynika, iż warunek zawarty w punkcie drugim jest spełniony. Jednakże sam fakt przebywania i świadczenia pracy poza Polską nie oznacza, że ośrodek interesów życiowych nie znajduje się w Polsce. Pomimo nawet długiej nieobecności w kraju związki osobiste i gospodarcze z Polską mogą być na tyle istotne, iż to centrum interesów osobistych może nadal znajdować się w Polsce. Jednoznaczne rozstrzygnięcie kraju w którym znajduje się ośrodek interesów życiowych może nastąpić wyłącznie w wyniku indywidualnej analizy sytuacji każdego z pracowników.

W przypadku gdy w wyniku tej analizy okaże się iż pracownicy Spółki nie spełniają obydwu tych warunków, czyli posiadają centrum interesów życiowych poza Polską oraz przebywają poza Polską dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, oznaczać to będzie, iż objęci oni są ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Zgodnie z art. 3 ust. 2b tej ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przedmiotowy stan faktyczny nie spełnia przesłanek zawartych w przytoczonym powyżej art. 3 ust. 2b ww. ustawy. Co prawda katalog dochodów osiąganych na terytorium Polski zawarty w tym przepisie ma charakter otwarty, lecz brak jest podstaw aby uznać, iż w przypadku gdy podatnik ma miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) poza Polską i otrzymuje wynagrodzenie za pracę wykonywaną poza Polską, miałoby oznaczać, że wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu w Polsce. W związku z tym prawidłowe jest stanowisko Spółki iż w przypadku udokumentowania certyfikatem rezydencji miejsca zamieszkania w kraju innym niż Polska i w przypadku gdy praca wykonywana jest poza Polską to z mocy samego prawa nie ma ona obowiązku pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika to z tego, że nałożony na płatnika obowiązek poboru zaliczek na podatek może dotyczyć wyłącznie dochodów podlegających podatkowi. W sytuacji więc gdy dochody w ogóle nie podlegają ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i fakt ten jest należycie udokumentowany to brak jest obowiązków płatnika po stronie Spółki.

W przypadku gdy Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie jest możliwe stwierdzenie że przedmiotowe dochody nie podlegają podatkowi dochodowemu. W związku z tym co do zasady ciążą na Spółce obowiązki płatnika tego podatku.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy.

Zgodnie z obowiązującym od 01.01.2007r. art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z przepisu tego wynika, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w przypadku braku certyfikatu rezydencji zawsze ma ona obowiązek pobierania zaliczek na podatek. W przypadku gdy Spółka na podstawie posiadanej wiedzy oraz posiadanych dokumentów (w tym np. umowy o pracę) ma pewność (i potrafi tą pewność udowodnić) iż wypłacane przez nią pracownikom przychody nie podlegają lub nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce to nie pobiera ona zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wprowadzenie tego przepisu miało na celu właśnie uniknięcie podwójnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku niepobieranie zaliczek na podatek również nie wymaga wydawania przez organy podatkowe decyzji, gdyż wynika z przepisów prawa.

Naczelnik tut. Urzędu podkreśla, iż podstawą do uznania, że przychody konkretnego pracownika nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, może nastąpić wyłącznie w oparciu o dowody potwierdzające, iż pracownik przebywa poza Polską dłużej niż 183 dni oraz że poza Polską znajduje się jego centrum interesów życiowych.

Należy przy tym zwrócić uwagę na obowiązujący również od dnia 01.01.2007r. przepis art. 26a ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Wynika z tego, że w przypadku m.in. przychodów ze stosunku pracy (a te są przedmiotem niniejszej interpretacji) odpowiedzialność za prawidłowe pobranie podatku ciąży wyłącznie na płatniku, czyli na Spółce. Dotyczy to także przypadków gdy Spółka uzna, że przychód będzie podlegał opodatkowaniu poza Polską, a następnie (niezależnie od przyczyn) okaże się, że dochód jednak podlega opodatkowaniu w Polsce (np. w przypadku nieprzewidzianego skrócenia pobytu pracownika za granicą).

Reasumując, w przypadku posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji potwierdzającego że pracownik posiada miejsce zamieszkania poza Polską to, w przedmiotowym stanie faktycznym, wypłacane mu przychody nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i Spółka nie ma obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W przypadku zaś nieprzedstawienia takiego certyfikatu Spółka może odstąpić od pobierania podatku w przypadku gdy posiada udokumentowaną pewność iż wypłacane przez nią przychody podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską.