Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) – w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r. w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia Sp. z o.o. na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 12 czerwca 2007r. nr DP/423-0050/07/KK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie zmienia się postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 12 marca 2007r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik jest sukcesorem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej uzyskanego przed 01.01.2001r. Spełnia przesłanki do uznania go za przedsiębiorcę innego niż mały i średni, tzn. ma status „dużego przedsiębiorcy” w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12.01.2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Podatnik nabył w 2003r. na obszarze przyległym do Strefy grunt, na którym wybudował centrum logistyczne, w tym m.in. halę magazynową, którą oddał do używania w sierpniu 2004r.

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 2005r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej rozszerzony został teren objęty strefa ekonomiczną i powyższa nieruchomość znalazła się na terenie Strefy. Następnie nieruchomość ta została sprzedana na rzecz Spółki A, która wynajęła tę nieruchomość Podatnikowi.

Spółka A prowadziła działalność gospodarczą na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia i została przejęta przez Podatnika w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy wydatek Spółki A na nabycie nieruchomości stanowi wydatek inwestycyjny w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej, służący obliczeniu limitu zwolnienia od podatku dochodowego.

Zdaniem Podatnika wydatki poniesione na zakup nieruchomości, która została zaliczona do składników majątku Spółki A mogą być uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r.

Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2007r. nr DP/423-0050/07/KK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że ze stanu faktycznego wynika, iż zakupiona przez Spółkę A nieruchomość nie była przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy objętej zezwoleniem, stąd wydatek na jej zakup nie stanowił wydatku inwestycyjnego w rozumieniu § 6 rozporządzenia w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym przedmiotowemu postanowieniu zarzucił naruszenie:

1. § 3 ust. 4, § 5 oraz § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej,
2. art. 120 oraz art. 121 Ordynacji podatkowej.
3. art. 17 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadniając powyższe podniósł, że w oparciu o literalne brzmienie § 3 ust. 4 oraz § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. nie można wskazać, aby prawo zaliczenia wydatków do kosztów kwalifikowanych było uzależnione od tego czy pozostają one w bezpośrednim związku z działalnością objętą zezwoleniem. Nieuzasadnione jest jego zdaniem zastosowanie interpretacji rozszerzającej. Na potwierdzenie swojej argumentacji przywołał postanowienie Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 17.05.2005r. nr PU/I-2/05-28129. Wskazał, że ustawodawca przewidział obowiązek wykazania związku z prowadzoną działalnością, w zakresie określonym w zezwoleniu strefowym, ale jedynie przy określaniu dochodu zwolnionego. Takiego warunku odpowiednio nie przewidziano przy kwalifikacji wydatków jako kosztów kwalifikowanych. Zaznaczył, że nie wystąpiła żadna z przesłanek negatywnych, których zaistnienie pociąga za sobą utratę prawa do zwolnienia od podatku dochodowego (§ 5 ust. 1 rozporządzenia o SSSE).

W jego ocenie kwestionowane postanowienie jest sprzeczne z przepisem art. 121 Ordynacji podatkowej, gdyż działanie Naczelnika Urzędu Skarbowego nosi znamiona czynności profiskalnych. Narusza również art. 120 Ordynacji, gdyż organ podatkowy wskazując na dodatkową przesłankę nie znajdującą oparcia w przepisach dokonał ich nadinterpretacji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art.12 ust.1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2000r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

W dniu 01.01.2001r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz.1228) wprowadzająca m.in. zmianę przepisów przyznających zwolnienia i preferencje dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenach objętych specjalnymi strefami ekonomicznymi. Jednocześnie w art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. przed 01.01.2001r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art.16 ust.1 ustawy wymienionej w art. 1 (tj. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych), zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed 01.01.2001r.).

Z dniem 01.05.2004r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 2 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), które uchyliły art. 5 nowelizacji z dnia 16.11.2000r. Tym samym przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 01.01.2001r. stracili prawo do 100% zwolnienia z podatku dochodowego na dotychczasowych zasadach.

Artykuł 5 nowelizacji z dnia 02.10.2003r. dzieli przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Strefy, na trzy grupy. Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu będą mieć prawo do 100% zwolnienia, ale prawo to jest ograniczone czasowo - odpowiednio do dnia 31.12.2011r. i dnia 31.12.2010r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 02.10.2003r.). Natomiast dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż mały albo średni, tj. tzw. "dużego przedsiębiorcę", są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym maksymalna dopuszczalna wielkość tej pomocy wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit.a) na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 01.01.2000r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31.12.2006r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31.12.1999r. (art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 02.10.2003r.).

Z powyższych uregulowań wynika, iż w związku z uchyleniem z dniem 1 maja 2004r. art. 5 ustawy z dnia 16.11.2000r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw do tzw. "dużych przedsiębiorców" korzystających ze zwolnienia na podstawie zezwolenia wydanego przed 01.01.2001r. zastosowanie mają przepisy wykonawcze do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w ich aktualnym brzmieniu, tj. w niniejszej sprawie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 224, poz. 2271 ze zm.) – obowiązującego do dnia 24.02.2007r.

Zgodnie z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6 (...).

Stosownie do postanowień § 6 ust. 1 wymienionego rozporządzenia za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r. zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy – Dyrektor Izby Skarbowej uznaje za nieprawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażone w postanowieniu z dnia 12 czerwca 2007r.

Zgodnie bowiem z cytowanymi przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004r. w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione m.in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Oznacza to, że przedsiębiorca aby mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji powinien spełnić łącznie następujące warunki:

1. dokonać zakupu lub wytworzenia środka trwałego,
2. ponieść- w sensie kasowym - wydatki z tym związane.

Dyrektor Izby Skarbowej za prawidłowe uznaje stanowisko Podatnika, że dopuszczalność pomocy publicznej w postaci zwolnienia dochodu do opodatkowania, która to wielkość wyznaczana jest przez wartość inwestycji, pozostaje zawężona do ograniczeń wynikających z § 6 ww. rozporządzenia. Fakt, że nabyta przez Spółkę A nieruchomość generowała przychody, które nie były objęte zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) pozostaje bez wpływu na wyznaczenie wielkości pomocy publicznej.

Spółka A posiadała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz poniosła wydatki inwestycyjne w tym okresie. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie wynika także by wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 14.09.2004r.

Reasumując, stanowisko Podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji.