P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) w związku z wnioskiem Pana z dnia 28.05.2007r. (data wpływu 01.06.2007r.) – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i postanawia uznać Pana stanowisko zawarte we wniosku za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 01.06.2007r. złożył Pan uzupełnienie do wniosku z dnia 30.04.2007r., dodatkowo wnosząc do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie o udzielenie kolejnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawił Pan następujący stan faktyczny:

Jako osoba bezrobotna, zamierza Pan rozpocząć działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, i chciałby Pan poznać interpretację dotyczącą wpisania samochodu osobowego do środków trwałych. Jest Pan współwłaścicielem w równych częściach po 50 % wspólnie ze swoją matką 10 letniego samochodu. Z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej stanie się Pan wyłącznym użytkownikiem auta – będzie to tzw. samochód służbowy, niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej. Zakłada Pan jego wykorzystanie do ww. celów w około 80 % jego eksploatacji.

W związku z powyższym wnosi Pan o wyjaśnienie:
- co powinna uczynić Pana matka, aby spełnić wymagania prawa podatkowego
- jaką część wartości auta można wpisać do środków trwałych – całą wartość czy 50 % wartości
- ile procent będzie wynosiła amortyzacja roczna auta
- w jakim procencie będzie Pan mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki eksploatacyjne takie jak: zakup paliwa, zakup artykułów eksploatacyjnych, naprawy auta, ubezpieczenie.

W Pana ocenie matka powinna spisać „Umowę użyczenia bezpłatnego” na okres kilku lat, co dałoby Panu możliwość wprowadzenia do środków trwałych całą wartość auta wynoszącą 16.000 zł i dokonywać od tej kwoty rocznej amortyzacji w wysokości 20 %.
Wydatki eksploatacyjne (paliwo, artykuły eksploatacyjne, naprawy) Pana zdaniem będzie mógł Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w wielkości 80% wartości wydatków faktycznie poniesionych czyli w takiej części w jakiej wykorzystywane będzie auto do celów służbowych. Wydatki związane z ubezpieczeniem auta w całości winny stanowić koszty uzyskania przychodu.

W myśl przepisów art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej wymienionej ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Ustawodawca, w przepisach art. 22a ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) postanowił, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że jest Pan współwłaścicielem, w równych częściach ze swoją matką, samochodu osobowego, który dla potrzeb działalności gospodarczej będzie Pan używał na podstawie umowy użyczenia.

Zasadę umowy użyczenia regulują postanowienia ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm). Art. 710 tejże ustawy stanowi, że przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez cały czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Cechą charakterystyczną umowy użyczenia jest zatem jej nieodpłatny charakter.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się wartość świadczeń otrzymanych w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest:
- wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) do I grupy podatkowej zalicza się m. in. małżonków, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę, i teściów.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnia wykazywanie przychodów z tytułu bezpłatnego użyczenia na podstawie umowy użyczenia rzeczy wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od stopnia pokrewieństwa pomiędzy osobami zawierającymi tego typu umowę.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania i mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń, wynikające z zawartej umowy użyczenia pomiędzy Panem a matką, a więc osobami, których pokrewieństwo zaliczane jest do I grupy podatkowej, podlegają wyłączeniu z opodatkowania, tym samym nie podlegają wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy podatkowej.

Generalna zasada wynikająca z art. 22g ust. 11 cytowanej ustawy o podatku dochodowym mówi, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. W sytuacji przedstawionej w pytaniu nie ma zatem przeszkód, aby samochód będący współwłasnością matki i syna został uznany przez syna za środek trwały i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Podatnik dokonujący takiej operacji musi jednak pamiętać, że wartość początkowa środka trwałego będzie proporcjonalna do jego udziału w tej własności i od tej wartości naliczane będą odpisy amortyzacyjne.

W świetle przedstawionych przepisów należy stwierdzić, iż może Pan zaliczyć przedmiotowy samochód do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i dokonywać odpisów amortyzacyjnych pod warunkiem, że zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatek na zakup samochodu został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, że będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika oraz, że spełnia warunki uznania go za środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla środków trwałych używanych lub ulepszonych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji w przypadku środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy. Samochód (osobowy lub ciężarowy) stanowiący środek trwały uznaje się, zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 w/w ustawy, za używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed jego nabyciem pojazd był wykorzystywany przez co najmniej okres 6 miesięcy.

Podstawowe stawki amortyzacyjne są określone w wykazie stawek amortyzacyjnych, który stanowi załącznik do ustawy o podatku dochodowym. Zarówno dla samochodów osobowych jak i ciężarowych, podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 20 %.
Jeżeli samochód wymaga szczególnej sprawności technicznej, wówczas podstawowa stawka amortyzacyjna może być podwyższona współczynnikiem nie wyższym niż 1,4. Ponadto samochody używane i ulepszone mogą być amortyzowane przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Jeżeli przedstawione wyżej warunki zostaną spełnione, nie ma przeszkód do naliczenia amortyzacji przy zastosowaniu stawki indywidualnej. Ponieważ minimalny okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy (2,5 roku), maksymalna indywidualna stawka amortyzacyjna dla samochodów używanych lub ulepszonych wynosi 40 %.

Ustosunkowując się do Pańskiego zapytania w zakresie wysokości procentu w jakim będzie Pan mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki eksploatacyjne takie jak: zakup paliwa, zakup artykułów eksploatacyjnych, naprawy auta i ubezpieczenia tut. organ informuje Pana, iż zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawowa definicja, jak wynika z powyższego, nie kwalifikuje danego wydatku do kosztu podatkowego, stanowi jedynie, iż aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu spełnione muszą być dwa warunki:
1) koszt musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
2/ nie może to być koszt wymieniony w ustawowym katalogu kosztów nie uznanych za koszty uzyskania przychodów tj. w art. 23 powyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem poniesione przez Pana wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodu muszą pozostawać w ścisłym związku z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, a w konsekwencji, co do zasady, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. Wykazanie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami spoczywa na Panu.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Pani przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w indywidualnej sprawie w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące przepisy prawa.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.