Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Parczewie, w związku z wnioskiem z dnia 29 czerwca 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, po analizie stanowiska wnioskodawcy oraz obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę:

Spółdzielnia Mieszkaniowa ponosi koszty uzyskania ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł i nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła.

W planie finansowo-gospodarczym uchwalonym przez Radę Nadzorczą na 2007 r. ujęto rozliczenie kosztów ogólnych Spółdzielni (kosztów zarządu i zarządzania) w stosunku do m² powierzchni użytkowej lokali. Takie też rozwiązania zawarte są w Zakładowym Planie Kont.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia Mieszkaniowa występuje z zapytaniem czy istnieje możliwość rozliczania w/w kosztów zgodnie z uchwałą Rady Nadzorczej tj.w stosunku do m² powierzchni użytkowej w ciągu roku i skorygowanie tego rozliczenia za cały rok 2007 zgodnie z art.15 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem Spółdzielni, możliwe jest rozliczanie kosztów ogólnych (kosztów zarządu i zarządzania) w stosunku do m² powierzchni użytkowej lokali. Opłaty za te lokale ustalane są przez Radę Nadzorczą w zł za m² powierzchni użytkowej i takim też kluczem winny być rozliczane koszty ogólne.

Stanowisko tut. organu:

Po dokonaniu analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz stanowiska wnioskodawcy, wyrażonego w w/w zapytaniu Naczelnik Urzędu Skarbowego w Parczewie stwierdza, że jest ono nieprawidłowe.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, zaś w wypadkach o których mowa w art. 21 i 22 przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dalej ustawa definiuje pojęcie dochodu: "dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą".

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega więc co do zasady dochód, przy ustalaniu którego nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Istnieją jednak przypadki, w których przyporządkowanie poniesionych kosztów do osiągniętych przychodów nie jest możliwe. Wówczas, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Warunkiem możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów na podstawie powyższego przepisu prawa podatkowego jest brak możliwości wyodrębnienia, ustalenia kosztów z poszczególnych źródeł przychodów. Proporcjonalne ustalenie kosztów do uzyskanych przychodów dotyczy sytuacji gdy podatnik osiąga dochody z dwóch lub więcej źródeł podlegających opodatkowaniu i zwolnionych od opodatkowania lub ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu.

W związku z faktem, że w Spółdzielni występują dochody opodatkowane i zwolnione, należy w stosunku do kosztów dokonać wyodrębnienia, a zasadę proporcjonalnego rozliczenia kosztów zastosować do takich kosztów uzyskania przychodu, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów opodatkowanych i zwolnionych od podatku.

Właściwym kluczem do wyliczenia kosztów uzyskania przychodu jest wzór wynikający z proporcjonalnej sprzedaży ogółem. Koszty uzyskania przychodu powinny być uwzględnione w wysokości jaka wynikać będzie z proporcji przychodów opodatkowanych do całości przychodów (czyli koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody opodatkowane w całości przychodów ). Należy zatem obliczyć udział procentowy przychodu z tytułu działalności, której dochody opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób prawnych w całkowitym przychodzie Spółdzielni. Jest to stosunek udziału przychodów z tytułu działalności, której dochody są opodatkowane do całkowitych przychodów firmy razy liczba 100. W ten sposób ustaloną proporcję należy stosować do rozliczenia kosztów uzyskania przychodu przypadających na przychód wolny od podatku.

Na podstawie art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy obowiązani są prowadzić ewidencję podatkową zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie: wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego za rok podatkowy podatku.

Podatnicy rozliczają się więc z podatku dochodowego na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych zgodnie z ustawą o rachunkowości i powinni prowadzić księgi rachunkowe tak, aby zapewnić poprawne ustalenie tego podatku.

Podsumowując należy stwierdzić, że w związku z treścią art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mają obowiązek prowadzenia rachunkowości, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty) do celów podatkowych. Z przytoczonych przepisów jasno więc wynika, że podatnik musi tak prowadzić księgi rachunkowe, aby pozwalały na ustalenie m.in.:

1) kwot przychodów, jak również również kwot nie zaliczanych do przychodów,

2) kwot kosztów odpowiadających uzyskanym przychodom, jak również kwot wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

3) dochodów wolnych od podatku

Dopiero wówczas, gdy wyodrębnienie poszczególnych kosztów, odpowiadających przychodom osiągniętym z różnych źródeł przychodów, nie jest możliwe, zastosowanie znajdzie zasada wynikająca z art. 15 ust. 2 i 2a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z art. 25 cytowanej ustawy o podatku dochodowym Spółdzielnia jest obowiązana wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, o ile wystąpi dochód do opodatkowania w tym okresie, stąd prawidłowe ustalanie kosztów nie może odbywać się po zakończeniu roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Na niniejsze postanowienie, stosownie do art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa służy Spółdzielni prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Parczewie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 239 i art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.