P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1590) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedstawione w piśmie z dnia 18 kwietnia 2007 r., jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 18 maja 2007 r. (data wpływu do tut. urzędu 22 maja 2007 r.) Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny.
Spółka składa pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Umowa o pracę przewiduje 12-miesięczny okres wypowiedzenia. Ustawowy termin wypowiedzenia, który obowiązywałby pracownika gdyby nie było innego postanowienia umownego wynosi 3 miesiące.
Pracownik uznaje wypowiedzenie umowy o pracę za nieuzasadnione i występuje z powództwem przeciwko Spółce do sądu pracy o uznanie przedmiotowego wypowiedzenia za nieuzasadnione.

Spółka ma wątpliwości czy w przypadku:
- zasądzenia na rzecz pracownika odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę, lub
- zawarcia ugody sądowej,
i wypłaty wynikającego stąd odszkodowania w wysokości przewyższającej iloczyn miesięcznego wynagrodzenia x 3 i jednocześnie w wysokości przewyższającej iloczyn miesięcznego wynagrodzenia x 12 (pracownik rozwiąże umowę o pracę zawartą ze Spółką za porozumieniem stron, ze skutkiem natychmiastowym), ma obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanej wypłaty?

Zdaniem Spółki, wypłacając pracownikowi w wyniku wyroku i ugody sądowej odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę nie jest zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy stosownie do postanowień art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm. – zwanej dalej „ustawą”), albowiem wypłata odszkodowania do wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, natomiast wypłata odszkodowania w wysokości przewyższającej trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wolne od podatku są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem m.in.: odszkodowań wynikających z zawartych umów i ugód, przy czym wyłączenie to nie dotyczy odszkodowań otrzymanych począwszy od dnia 11.12.2006r. na podstawie ugody sądowej, co wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2006r. sygn. akt SK 51/06 opublikowanego w dniu 11 grudnia 2006r. w Dzienniku Ustaw Nr 226 pod poz. 1657.
Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Ze zwolnienia tego korzystają jedynie te odszkodowania, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustaw. Do odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy należy m.in. ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm. – zwana dalej „kp”). Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 kp umowa o pracę może być rozwiązana poprzez jednostronną czynność prawną m.in. przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia, co skutkuje rozwiązaniem umowy z nadejściem ustalonego w wypowiedzeniu terminu. Z uregulowań art. 36 § 1 pkt 3 kp wynika natomiast, że okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i najdłużej wynosi 3 miesiące, w przypadku gdy pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata. Jeżeli wypowiedzenia dokonał pracodawca, pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy (vide art. 44 kp). Sąd pracy natomiast – w przypadku ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione – stosownie do żądania pracownika, orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu (vide art. 45 § 1 kp). Z art. 45 § 2 kp wynika jednakże, że sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Zgodnie z art. 471 kp w/w odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Takie sformułowanie zawarte w art. 471 kp w związku z uregulowaniami art. 36 § 1 kp oznacza, że najwyższa wysokość odszkodowania określona przepisami Kodeksu pracy to równowartość 3-miesięcznego wynagrodzenia. Za takim stanowiskiem opowiada się również Jednostka w swoim wniosku.
Biorąc pod uwagę treść art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy oraz powołane wyżej przepisy kodeksu pracy należy zatem uznać, że odszkodowanie zarówno zasądzone na rzecz pracownika, jak i wypłacone w 2007r. na podstawie zawartej ugody sądowej w związku z art. 45 kp, jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokość określonej zgodnie z art. 471 kp, tj. do kwoty 3 miesięcznego wynagrodzenia.
Zgodnie z art. 21 ust. 1, pkt 3b ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie. Takie uregulowanie oznacza, że jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednakże przepis ten w przypadku Jednostki nie może mieć zastosowania, albowiem jak wynika ze stanu faktycznego podstawą do wypłaty przez Spółkę odszkodowania jest nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, a w tym zakresie to Kodeks pracy reguluje zasady i podstawy do wypłat odszkodowań (co zostało wyżej opisane). Wypłacenie odszkodowania w wysokości innej niż przewidują przepisy Kodeksu pracy, nie zmienia faktu, że wypłata odszkodowania z powyższego tytułu wynika wprost z tego Kodeksu tj. z odrębnej ustawy. Zatem wypłacone odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę przekraczające wysokość 3-miesięcznego wynagrodzenia nie korzysta z jakiegokolwiek zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, co w konsekwencji powoduje, że w `tym zakresie Spółka jest zobowiązana na mocy art. 31 ustawy jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2007r. w związku z art. 4 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 16 listopada 2006r. interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 cyt. wyżej ustawy z dnia 16 listopada 2006r. niniejsza interpretacja wygasa z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były jej przedmiotem. Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 4 ust. 2 w/w ustawy z dnia 16 listopada 2006r., art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego postanowienia.