27.06.2007r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. 19.07.2007r. wpłynęło do organu podatkowego uzupełnienie tegoż wniosku, wystosowane z uwagi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych podania. Z powyższych pism Wnioskującej wynika co następuje:

Spółka na podstawie art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi ewidencję zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jednostka, świadcząc usługi budowlane oraz produkując różnego rodzaju wyroby, ponosi koszty wydziałowe, tj. koszty, które dotyczą funkcjonowania wydziału jak całości. Przykładowo są to: wynagrodzenia osób zajmujących kierownicze stanowiska w ramach wydziału, koszty delegacji, zużycia materiałów wykorzystywanych na funkcjonowanie danego działu, ubezpieczenia budów i sprzętu, koszty rozmów telefonicznych, szkolenia, koszty specyfikacji przetargowych, koszty gwarancji należytego wykonania usługi, koszt wydruku dokumentów dla działu, itp. Koszty te, zgodnie z polityką rachunkowości Spółki, są rozliczane w proporcji do kosztów bezpośrednich, poniesionych na danej budowie lub na wyrób.

Następnie Wnioskująca przywołuje treść art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz stwierdza, że jej zdaniem, powyższe koszty mają charakter kosztów innych niż koszty bezpośrednie, gdyż nie można ich bezpośrednio powiązać z określonym przychodem. Ich powiązanie z danym przychodem następuje dopiero przez zastosowanie klucza rozliczeniowego. Zatem koszty te, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy podatkowej, powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia.

W uzupełnieniu wniosku Spółka stwierdziła, iż dalszą jej wypowiedź w zakresie kosztów wydziałowych należy potraktować za niebyłą, w związku z tym organ podatkowy, rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego nie będzie przedstawiał treści tej części stanowiska.

Tutejszy organ podatkowy ustosunkowując się do powyższego stanowiska Spółki, stwierdza co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też na zachowanie źródła pozyskiwania przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania (zwiększenia) przychodów podatkowych, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie jest traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Natomiast najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, zasadność dla zachowania źródła uzyskiwania przychodów) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Stosownie więc do art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej (koszty bezpośrednie uzyskania przychodów) oraz wydatki związane z ogólnie pojętym funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa (koszty pośrednie uzyskania przychodów). Koszty bezpośrednie są to więc takie koszty, które bez stosowania żadnych współczynników, przeliczników da się powiązać z konkretnym przychodem, zaś koszty pośrednie to wszelkie inne koszty.

Podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami jest ważny z punktu widzenia terminu odniesienia ich do kosztów podatkowych. W szczególności, w tym zakresie należy zwrócić uwagę na obowiązujący od 2007r. art. 15 ust. 4 i ust. 4d ustawy podatkowej.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy podatkowej, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle powyższego, koszty, które Jednostka ponosi w toku prowadzonej działalności gospodarczej, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w następujący sposób: koszty bezpośrednio przyczyniające się do osiągnięcia przychodu – w roku uzyskania tego przychodu, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i ust. 4c; z kolei koszty pośrednio przyczyniające się do powstawania przychodów Spółki – potrąca się od przychodów podatkowych w dacie poniesienia, z uwzględnieniem sytuacji, gdy koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy Spółki. Dodatkowo, przy określaniu terminu potrącenia danych wartości w koszty uzyskania przychodów należy każdorazowo brać pod uwagę inne, niż art. 15 ust. 4, 4a, 4b, 4c i ust. 4d, uregulowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które akurat ściśle dotyczą danej wartości. Dla przykładu w zakresie amortyzacji należy zwrócić uwagę na art. 15 ust. 6 ustawy i związane z nim przepisy art. 16a – 16m ustawy. Bowiem według art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Skrótowo rzecz ujmując, odpisy amortyzacyjne stanowią koszty w dacie dokonania odpisu. Przy określaniu daty potrącenia określonych wydatków w koszty, Podatnik musi też brać pod uwagę uregulowania art. 16 ust. 1 ustawy, które wskazują na elementy których w ogóle nie można uznać za koszty podatkowe i/lub wskazują na elementy, które mogą stanowić koszty w określonych przypadkach i terminach. Np. możliwą najwcześniejszą datą potrącenia w koszty uzyskania przychodów wynagrodzeń pracowników jest data dokonania wypłaty, postawienia wynagrodzenia do dyspozycji pracownika (art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy) i to bez względu na to, czy dane wynagrodzenie stanowi koszt bezpośredni uzyskania przychodu, a przychód ten już powstał.

W przedmiotowej sprawie Spółka informuje, iż nie jest w stanie dokonać przyporządkowania kosztów wydziałowych do określonych przychodów bez konieczności zastosowania kluczy rozliczeniowych. Spółka rozlicza te koszty na daną budowę lub na wyrób w proporcji do kosztów bezpośrednich (wynika to z polityki rachunkowej Spółki). Świadczy to zdaniem organu podatkowego o tym, że koszty wydziałowe nie mogą być uznane za koszty bezpośrednio związane z przychodem osiągniętym z tytułu usług budowlanych lub z tytułu produkcji wyrobów. W świetle powyższego, organ podatkowy zgadza się z opinią Wnioskującej, że wymienione przez nią koszty wydziałowe należy potraktować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami i w konsekwencji należy je potrącić w koszty podatkowe zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4d ustawy w dacie poniesienia.

Organ podatkowy informuje, iż wniosek Spółki w zakresie dotyczącym kosztów produkcji w toku zostanie rozpatrzony w odrębnym postanowieniu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.