POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana ... z dnia 20.04.2007r. (data wpływu do tut. urzędu 12.06.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 03 i 04/2007r. oraz 2006r. przez spadkobierców podatnika

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.06.2007r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek Pana ... (jako spadkobiercy Pana...) o udzielenie interpretacji co do zakresui sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:

„Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zmarła 08.04.2007r. Działalność gospodarcza była czynna do śmierci podatnika, w związku z czym pozostały nie rozliczone okresy w podatku dochodowym za marzec i część kwietnia 2007 oraz rok 2006. Nadmieniam, iż firmę będą prowadzili spadkobiercy w niezmienionej formie oraz na własny rachunek. Sprawa spadkowa została zakończona. Postanowienie sądu wydano 04.06.2007r.”

Pytanie Wnioskodawcy:

Kiedy i czy należy odprowadzić podatek dochodowy za 03 i 04/2007 oraz 2006r.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według nas należy odprowadzić podatek po zakończeniu sprawy spadkowej. Podatek zapłacą spadkobiercy.

Stanowisko Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu:

Zobowiązanie podatkowe, które powstało u osoby fizycznej wygasa w ściśle określonych sytuacjach. Jest to moment zapłaty podatku, przedawnienia lub umorzenia (art. 59 § 1 Ordynacji podatkowej). Przepisy nie przewidują, aby wygaśnięcie zobowiązania następowało z chwilą śmierci osoby fizycznej. W stosunku do osoby zmarłej organ podatkowy nie może wszcząć ani prowadzić postępowania podatkowego. Przepisy Ordynacji podatkowej dopuszczają jednak orzekanie o odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn zm.), spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spadkodawcy.

W myśl art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej, do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciui odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Zgodnie z art. 98 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za:
1) zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 § 1;
2) odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy;
3) pobrane, a niewpłacone podatki z tytułu sprawowanej przez spadkodawcę funkcji płatnika lub inkasenta;
4) niezwrócone przez spadkodawcę zaliczki na naliczony podatek od towarów i usług oraz ich oprocentowanie;
5) opłatę prolongacyjną;
6) koszty postępowania podatkowego;
7) koszty upomnienia i koszty postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec spadkodawcy powstałe do dnia otwarcia spadku.

Organ podatkowy zgodnie z art. 100 Ordynacji podatkowej, orzeka w odrębnych decyzjach o zakresie odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców lub określa wysokość nadpłaty albo zwrotu podatku. Zgodnie z art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej w decyzji organ podatkowy określa wysokość znanych w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy, o których mowa w art. 98 § 1 i 2, z zastrzeżeniem § 2a.

Art. 100 § 2a Ordynacji podatkowej stanowi, iż wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył.

Powyższy przepis umożliwia organowi podatkowemu weryfikację rozliczenia dokonanego przez spadkobiercę w drodze samoobliczenia.

Decyzja o zakresie odpowiedzialności może być wydana w dwóch sytuacjach (art. 100 w związku z art. 102 § 1 Ordynacji podatkowej):1)gdy w stosunku do spadkodawcy nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe
2)gdy postępowanie podatkowe, którego stroną był spadkobierca zostało zakończone ostateczną decyzją.

W przypadku gdy w chwili śmierci spadkodawcy toczyło się wobec niego postępowanie podatkowe lub postępowanie zostało zakończone nieostateczną decyzją, do takiego postępowania wstępują spadkobiercy zmarłego podatnika.

Powyższe przepisy nie mają jednak zastosowania w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych gdy spadkodawca nie złożył zeznania podatkowego i wysokość podatku nie została określona za jego życia określona w decyzji. Zobowiązanie podatkowe za rok nierozliczony (okresy nierozliczone) ustala się w decyzji wydanej na podstawie art. 104 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 104  § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców, na podstawie posiadanych danych, o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Spadkobiercy Podatnika są uprawnieni z kolei do złożenia w organie podatkowym informacji o wysokości poniesionych przez niego wydatków uprawniających do skorzystania z ulg podatkowych. Termin do złożenia tych informacji wynosi 30 dni od dnia otrzymania przez spadkobierców informacji od organu podatkowego o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy, wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, a także o wynikającej z nich kwocie podatku do zapłaty lub kwoty nadpłaty.

Powyższe wynika z art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej, który stanowi: Jeżeli spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg podatkowych, spadkobierca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 1, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków.

Po upływie 30 dni od otrzymania informacji organ podatkowy, zgodnie z art. 104§ 3 Ordynacji podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

Zatem z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż zobowiązanie podatkowe przypadające od zmarłego ustala właściwy dla zmarłego Naczelnik Urzędu Skarbowego,a ewentualnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostaną obciążeni spadkobiercy w takiej części, w jakiej uczestniczą w podziale masy spadkowej.

Spadkobiercy Podatnika nie mają obowiązku składania deklaracji za zmarłego Podatnika, natomiast ich odpowiedzialność będzie wynikać z doręczonej im przez organ podatkowy decyzji.

Należy zaznaczyć, iż z wydawaniem decyzji organ podatkowy nie musi czekać do dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. W niektórych przypadkach organ podatkowy może ustalić krąg spadkobierców bez takiego postanowienia (np. w przypadku istnienia testamentu). Jednak, aby uniknąć przypadków skierowania decyzji do osoby niebędącej stroną w sprawie, co stanowi przesłankę nieważności, zasadne jest wydanie decyzji po uprawomocnieniu się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

W związku z powyższym, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, iż stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku, jest prawidłowe.

Pouczenie:
Udzielona interpretacja co do zakresu i stosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej- do czasu jej zmiany lub uchylenia.Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, przysługuje zażalenie. Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1, art. 220 i art.223 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie, zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej, winno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej.
Otrzymują:1.Adresat2.Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 3.Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie4.a/a