INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012r. (data wpływu 26 lipca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podmiotu upoważnionego do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w państwie członkowskim nie jest wymagana od dostarczonych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podmiotu upoważnionego do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w państwie członkowskim nie jest wymagana od dostarczonych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą wyrobu akcyzowego o nazwie azotan 2-etyloheksylowy (X).

Zgodnie z przepisem art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. przedsiębiorstwo dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju a następnie występuje z pisemnym wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu celnego zwrot akcyzy.

Do wniosku o zwrot akcyzy przedsiębiorstwo załącza:

1. dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
2. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 77 ust. 2, lub na dokumencie, o którym mowa w art. 47 ust. 5;
3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana (art. 82 ust. 3).
   
   

Ponieważ X (2-EHN) jest stosowany jako dodatek podwyższający liczbę cetanową olejów napędowych, zgodnie z Prawem o Podatku Energetycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w momencie zakupu w większości krajów Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaki podmiot ze strony państwa członkowskiego, na rzecz którego dokonano dostawy powinien wydać „dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana” (art. 82 ust. 3)...
2. Czy oświadczenie wystawione przez odbiorcę towaru musi być potwierdzone przez Urząd Celny kraju odbiorcy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym organem do wydania dokumentu potwierdzającego, że akcyza w ich państwie nie jest wymagana jest każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo
2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej

-na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Stosownie do art. 82 ust. 3 ustawy, podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

1. dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
2. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 77 ust. 2, lub na dokumencie, o którym mowa w art. 47 ust. 5;
3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.
   
   

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 sierpnia 2010r. Ministra Finansów w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 157, poz. 1053), właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy z tytułu: dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, eksportu wyrobów akcyzowych oraz gdy w wyniku stwierdzenia powstania nieprawidłowości akcyza zostanie pobrana na terytorium kraju, a przed upływem 3 lat od daty nabycia wyrobów akcyzowych przez odbiorcę zostanie ustalone, że nieprawidłowość powstała na terytorium państwa członkowskiego i akcyza zostanie tam pobrana, oraz dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, i przedstawienia dokumentów, o których mowa w art. 82 ust. 3-4a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot następuje w terminie 90 dni.

W tym miejscu zauważyć należy, że dokument, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy, potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie, nie posiada określonego formatu (wzoru).

Jednocześnie jednak, ww. dokument należy do dokumentów, których złożenie jest bezwzględnym warunkiem ubiegania się o zwrot akcyzy, o którym mowa w art. 82 ust. 1 ustawy. Natomiast w myśl przepisu § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadkach, kiedy zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, podmiot występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy musi się liczyć z koniecznością przedłużenia okresu oczekiwania na zwrot.

A zatem to w interesie występującego z wnioskiem w sprawie zwrotu akcyzy jest, aby dokument, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy, potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie, został zweryfikowany pozytywnie przez właściwego naczelnika urzędu i nie budził konieczności dodatkowego sprawdzenia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, a następnie występuje z pisemnym wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu celnego zwrot akcyzy. Do wniosku o zwrot akcyzy Wnioskodawca załącza dokumenty, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia określenia podmiotu ze strony państwa członkowskiego, na rzecz którego dokonywana jest dostawa wewnątrzwspólnotowa, uprawnionego do wydania dokumentu, o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż zdaniem Wnioskodawcy może być „to każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa”, a dokument taki nie musi zostać potwierdzony przez Urząd Celny kraju odbiorcy.

Odnosząc się do opisanego zagadnienia, tutejszy organ stwierdza, iż w przepisach regulujących zwrot podatku akcyzowego podmiot, który jest właściwy do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana, nie został określony. Zatem dokument ten może wystawić każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa, w formie oświadczenia.

Należy również zwrócić uwagę, iż wymaganie, aby dokument potwierdzający, że akcyza w określonym państwie nie jest wymagana, miał zostać sporządzony przez organy podatkowe państwa członkowskiego mogłoby być w praktyce niemożliwe do zrealizowania, ponieważ organy państwa członkowskiego mogłyby nie być uprawnione do wystawiania tego rodzaju dokumentów.

Zatem brak jest przeszkód, aby zgodzić się z Wnioskodawca, iż „właściwym organem do wydania dokumentu potwierdzającego, że akcyza w ich państwie nie jest wymagana jest każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa”.

Na podmiocie, o którym mowa w art. 82 ust. 1 ustawy nie ciąży ponadto obowiązek zaopatrzenia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w określonym państwie nie jest wymagana w potwierdzenie przez Urząd Celny kraju odbiorcy.

Jednak zaznaczyć należy, iż najbardziej pożądanym dokumentem byłby dokument sporządzony przez organ administracji danego państwa właściwy do poboru podatku akcyzowego lub wydania interpretacji prawa podatkowego w zakresie akcyzy.

Ponadto, należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art 82 ust. 6 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1, 3 i 4 tego przepisu.

A zatem naczelnik urzędu celnego w trakcie prowadzonego postępowania o zwrot podatku akcyzowego, może weryfikować dokumenty załączone do wniosku, w tym dokument będący przedmiotem niniejszej interpretacji wystawiony przez podmiot państwa członkowskiego, do którego dokonano dostawy.

Reasumując powyższe, przepisy zarówno nie określają, kto ma wystawić dokument potwierdzający brak wymogu zapłaty akcyzy w określonym państwie, jak również nie przewidują, aby dokument taki miał być potwierdzony przez określony urząd. Wnioskodawca może więc składać wszelkie dokumenty z których wynika, iż akcyza w określonym państwie nie jest wymagana, jednakże należy mieć na uwadze, iż ocena oraz weryfikacja tych dokumentów leży w gestii naczelnika właściwego urzędu celnego, który to naczelnik na podstawie przedłożonych dokumentów wydaje autonomiczną decyzję o uznaniu kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.