INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012r. (data wpływu do tut. organu 29 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na oprawki okularowe do okularów korekcyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na oprawki okularowe do okularów korekcyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres swojej działalności gospodarczej o kupno i sprzedaż opraw okularowych do okularów korekcyjnych. Wymienione produkty zamierza produkować (zlecać do produkcji) poza terytorium Unii Europejskiej, a następnie sprowadzać je do kraju i wprowadzać do obrotu pod własnymi markami. Wytwarzane a następnie importowane produkty będą zgodne z normą PN-EN 12784 wydaną na podstawie Dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993r. dotyczącą wyrobów medycznych.

Wnioskodawca zwrócił się z pismem do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych czy powyższy wyrób tj. oprawki okularowe do okularów korekcyjnych (same oprawki bez szkieł leczniczych) są wyrobem medycznym lub wyposażeniem wyrobu medycznego i czy podlegają rejestracji ww. urzędzie. Na powyższe pytanie Wnioskodawca uzyskał odpowiedź prezesa, że podlegają rejestracji oraz że w myśl ustawy o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 107, poz. 679) są wyposażeniem wyrobu medycznego.

Tak więc zgodnie z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem dokonał on takiego zgłoszenia w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować wprowadzając do obrotu oprawki okularowe do okularów korekcyjnych po spełnieniu wymagań ustawy o wyrobach medycznych... Czy ma zastosowanie w tym wypadku pozycja 106 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, oprawy okularowe do okularów korekcyjnych nie zostały wymienione wprost w załączniku nr 3 do ustawy o podatku dochodowym tak więc według Wnioskodawcy znajduje tutaj zastosowanie szeroki zakres wyrobu medycznego zawarty pod pozycją nr 106.

Zdaniem Wnioskodawcy jeśli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

1. oprawy okularowe do okularów korekcyjnych zostały zaprojektowane, a następnie wyprodukowane zgodnie z normą PN-EN 12784 wydanego na podstawie rady Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz. Urz. WE L 169 z 12.07.1993, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 82) – w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych - art. 26 pkt 2 ustawy o wyrobach medycznych;
2. następnie pozytywnie przeszły ocenę zgodności - art. 26 ustawy o wyrobach medycznych
3. został na nich trwale uwidoczniony znak CE – art. 11 pkt 4 ustawy o wyrobach medycznych
4. zostały skutecznie zgłoszone do Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych najpóźniej 14 dni przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu przez uprawniony podmiot (wytwórcę lub autoryzowanego przedstawiciela) - art. 58 ustawy o wyrobach medycznych

to zgodnie z ustawą o wyrobach medycznych w tym przypadku w stosunku do opraw okularowych do okularów korekcyjnych mamy do czynienia z wyposażeniem wyrobu medycznego.

Jeśli nie zostanie spełniona któraś z ww. przesłanek to nie można mówić o wyrobie medycznym w szerokim znaczeniu zawartym w art. 132 ustawy o wyrobach medycznych, który Wnioskodawca przytacza "Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych."

W kilku wyrokach Sądów Administracyjnych wydanych na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o wyrobach medycznych, można znaleźć pogląd, że oprawy do okularów korekcyjnych nie są wyrobem medycznym w szerokim tego słowa znaczeniu (def. zawarta w art. 132 ustawy o wyrobach medycznych), gdyż ich medyczność tj. przeznaczenie nie jest znana w chwili dokonywania dostawy. Podnoszone jest również, że z tych opraw w przyszłości można wykonać okulary lub okulary korekcyjne. Pierwsze są opodatkowane stawką podstawową 23% zaś drugie jako wyrób medyczny stawką 8%. Sąd wskazywał w swym orzeczeniu, że o stawce podatkowej nie może decydować okoliczność przyszła i niepewna.

Wnioskodawca nie zgadza się z wyżej wskazaną oceną gdyż, jeśli wytwórca decyduje się produkować wyroby "oprawy okularowe do okularów korekcyjnych" zgodne z normą PN-EN 12784 (wydana na podstawie Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993r. dotyczącą wyrobów medycznych) to działając w sposób profesjonalny musi spełnić podwyższone wymagania tej normy dotyczące:

1. sposobu produkcji
2. użytych materiałów
3. elementów metrycznych
4. okresowych badań wyrobów
5. wdrożyć procedury wycofywania wyrobów z obrotu oraz informowania Prezesa Urzędu Rejestracji Wyrobów Medycznych o incydentach medycznych

i to te elementy determinują to, że wprowadzane do obrotu oprawki okularowe do okularów korekcyjnych są wyposażeniem wyrobu medycznego.

Nie decyduje tutaj o tym zdarzenie przyszłe i niepewne, a fakt iż podmiot wprowadza do obrotu wyrób o określonych parametrach, który został wyprodukowany w określony sposób i z materiałów gwarantujących bezpieczeństwo używania oraz obsadzania soczewek korekcyjnych w taki sposób, że nie będzie to powodować w przyszłości ujemnych skutków ubocznych dla finalnego klienta (pacjenta).

Jeśli optyk lub jakiś inny podmiot oprawi w taką oprawę okularową zwykłe soczewki np. przeciwsłoneczne, do których powinna mieć zastosowanie 23% stawka VAT to wówczas w związku ze zmianą przeznaczenia z wyrobu specjalistycznego na zwykły powinien podwyższyć stawkę z 8% na 23 % i odprowadzić różnicę do Skarbu Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, art. 146a pkt 1 tej ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w samej ustawie o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 105 zostały wymienione wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Oznacza to, że na podstawie ww. pozycji 105 załącznika nr 3 ustawy o VAT, 8% stawka podatku ma zastosowanie wyłącznie do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 maja 2010r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679, ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy o wyrobach medycznych, pod pojęciem wyrobu medycznego należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

-których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z kolei wyposażenie wyrobu medycznego, to zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 cyt. ustawy – artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wytwórca decyduje czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem tego wyrobu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, wytwórcą jest:

1. podmiot odpowiedzialny za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy te czynności wykonuje on sam, czy w jego imieniu inny podmiot,
2. podmiot, który montuje, pakuje, przetwarza, całkowicie odtwarza lub oznakowuje gotowy produkt lub nadaje mu przewidziane zastosowanie, w celu wprowadzenia go do obrotu jako wyrobu pod nazwą własną, z wyjątkiem podmiotu, który montuje lub dostosowuje wyroby już wprowadzone do obrotu, w celu ich przewidzianego zastosowania przez indywidualnego pacjenta.
   
   

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o wyrobach medycznych, wyroby wprowadzane do obrotu i wprowadzane do używania są oznakowane znakiem CE.

Stosownie do art. 13 ust. 1 tej ustawy, za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy wyroby muszą spełniać odnoszące się do nich wymagania zasadnicze.

Według art. 29 ust. 1 tej ustawy wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 tej ustawy wytwórca może powierzyć autoryzowanemu przedstawicielowi prowadzenie niektórych procedur oceny zgodności, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 4, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 3.

Na podstawie art. 26 pkt 2 ww. ustawy domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz. Urz. WE L 169 z 12.07.1993, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 82) – w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

W oparciu o art. 58 tejże ustawy, wytwórca i autoryzowany przedstawiciel mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują zgłoszenia wyrobu do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, co najmniej na 14 dni przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu albo przekazaniem do oceny działania.

Z przytoczonych wyżej regulacji, a w szczególności definicji wyrobu medycznego wynika, iż definicja ta obejmuje narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone do stosowania zgodnie ze wskazanym w definicji przeznaczeniem.

Natomiast z definicji wyposażenia wyrobu medycznego wynika wprost, że wyposażeniem jest artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym (…).

Zatem w świetle ww. regulacji nie można utożsamiać wyrobu medycznego z wyposażeniem, bowiem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowią one odrębne towary podlegające opodatkowaniu wg właściwej stawki podatku.

Jak wskazano wcześniej, 8% stawka podatku VAT wynikająca z załącznika nr 3 poz. 105 do ustawy o VAT ma zastosowanie stricte do dostawy, wyrobów medycznych w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres swojej działalności gospodarczej o kupno i sprzedaż opraw okularowych do okularów korekcyjnych. Wymienione produkty zamierza produkować (zlecać do produkcji) poza terytorium Unii Europejskiej, a następnie sprowadzać je do kraju i wprowadzać do obrotu pod własnymi markami. Wytwarzane a następnie importowane produkty będą zgodne z normą PN-EN 12784 wydaną na podstawie Dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993r. dotyczącą wyrobów medycznych.

Wnioskodawca zwrócił się z pismem do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych czy powyższy wyrób tj. oprawki okularowe do okularów korekcyjnych (same oprawki bez szkieł leczniczych) są wyrobem medycznym lub wyposażeniem wyrobu medycznego i czy podlegają rejestracji ww. urzędzie. Na powyższe pytanie Wnioskodawca uzyskał odpowiedz prezesa, że podlegają rejestracji oraz że w myśl ustawy o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 107, poz. 679) są wyposażeniem wyrobu medycznego.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, iż przedmiot dostawy w postaci opraw okularowych do okularów korekcyjnych jak wyjaśnił Wnioskodawca na podstawie uzyskanej odpowiedzi, nie jest wyrobem medycznym w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych lecz jest wyposażeniem wyrobu medycznego. Fakt, że oprawy okularowe będą sprzedawane docelowo wraz z soczewkami korekcyjnymi, będącymi wyrobami medycznymi pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania tej dostawy, bowiem na gruncie ustawy o VAT istotnym jest, aby przedmiot dostawy stanowił wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tylko towarom spełniającym definicję wyrobu medycznego w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonym do obrotu na terytorium RP ustawodawca przyznał obniżoną stawkę podatku VAT 8%. Stawka ta nie obejmuje towarów stanowiących wyposażenia wyrobu medycznego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz cytowane przepisy należy stwierdzić, iż fakt dokonywania sprzedaży oprawek okularowych do okularów korekcyjnych, stanowiących wyposażenie wyrobów medycznych, nie przesądza o możliwości stosowania wobec wszystkich sprzedawanych towarów jednolitej stawki podatku. Sprzedaż tych towarów wraz z wyrobem medycznym nie może wobec tego wskazywać na zastosowanie przy ich sprzedaży stawki obniżonej. Takie podejście byłoby stosowaniem wykładni rozszerzającej, która nie może być zastosowana w odniesieniu do wyjątku, jakim jest stosowanie preferencyjnych stawek podatku.

Jedynie bowiem wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, jako towary, dla których ustawodawca przewidział ww. preferencyjną stawkę podatku. Z żadnej pozycji ww. załącznika do ustawy nie wynika, aby obniżoną stawką podatku objęta była sprzedaż wyposażenia wyrobów medycznych.

Wobec powyższego dostawa opisanych szczegółowo we wniosku opraw okularowych do okularów korekcyjnych, nie korzysta ze stawki obniżonej w wysokości 8%, na podstawie załącznika nr 3 poz. 105 do ustawy o VAT, bowiem wyposażenie to – jak wskazał sam Wnioskodawca – nie posiada statusu wyrobu medycznego.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zauważyć, iż w poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, powołanej przez Wnioskodawcę w pytaniu i jego stanowisku, ustawodawca wymienia Publikacje w alfabecie Braillea, dla których stosuje się stawkę 8% podatku VAT, jeżeli z uwagi na formę w całości przeznaczone są do użytku osób niewidomych i słabowidzących, oraz urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braillea. Natomiast wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, zostały wymienione w poz. 105 tego załącznika. Powyższy błąd pozostaje bez wpływu na podjęte przez tut. organ rozstrzygnięcie, bowiem w treści wniosku Wnioskodawca odwołał się do wyposażenia wyrobów medycznych, dla których nie znajduje zastosowania stawkę podatku w wysokości 8%.

Jednocześnie wskazuje się, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawany przez Wnioskodawcę towar stanowiący przedmiot zapytania jest wyrobem medycznym czy wyposażeniem wyrobu medycznego, nie jest też organem uprawnionym do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobu do obrotu, określone w ustawie z dnia 20 maja 2010r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679 ze zm.). Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Ponadto należy zauważyć, iż załączona do przedmiotowego wniosku kserokopia dokumentu obrazującego przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie może być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tego materiału: jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.