INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2007r. (data wpływu 1 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od tego podatku sprzedaży linii produkcyjnej stanowiącej własność Spółki na podstawie umowy przewłaszczenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2007r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od tego podatku sprzedaży linii produkcyjnej stanowiącej własność Spółki na podstawie umowy przewłaszczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza dokonać zbycia, na podstawie umowy sprzedaży, linii produkcyjnej (majątek ruchomy wydziału ciągarni) przejętej na własność na podstawie umowy przewłaszczenia. Majątek ten, aż do daty sprzedaży, jest przedmiotem umowy dzierżawy, której stronami są: Spółka, jako wydzierżawiający oraz podmiot trzeci jako dzierżawca. Okres dzierżawy przekracza 6 miesięcy. Wnioskodawca nie dokonał odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów składających się na ww. linię produkcyjną (brak faktury dokumentującej nabycie towaru).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż towarów składających się na linię produkcyjną (majątek ruchomy wydziału ciągarni), stanowiących własność Wnioskodawcy na podstawie umowy przewłaszczenia, przy nabyciu których nie odliczono podatku naliczonego oraz wydzierżawianych podmiotowi trzeciemu przez okres przekraczający pół roku – będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wymagane przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług warunki do objęcia planowanej transakcji dostawy towarów zwolnieniem od podatku, tj.:

1. nie dokonał odliczenia podatku naliczonego (z uwagi na brak faktury dokumentującej nabycie towarów),
   
2. używał towarów,
   
3. okres używania towarów przez bank przekroczył pół roku.
   

Warunek używania towaru, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy, nie oznacza – w opinii Jednostki – wyłącznie wymogu używania faktycznego. Wnioskodawca oddając towary w dzierżawę pobierał (i pobiera) pożytki cywilne z rzeczy (towaru) i z tego tytułu jest użytkownikiem rzeczy. Skoro ustawodawca nie określił ani pojęcia ani sposobu używania rzeczy przez podatnika dokonującego ich sprzedaży, to nie tylko używanie faktyczne ale również czerpanie pożytków cywilnych z rzeczy, na podstawie umowy dzierżawy, mieści się w zakresie pojęcia „używanie towarów przez podatnika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towary w ustawie zostały zdefiniowane jako rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 ust. 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl natomiast art. 43 ust. 2 tej ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
   
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   

Analiza wskazanych powyżej regulacji prawnych art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzi do wniosku, iż tylko dostawa używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ustawodawca wprost rozszerza w ich przypadku zwolnienie przedmiotowe. Przyjąć zatem należy, że względem pozostałych towarów ustawodawca oddania ich w najem, dzierżawę czy też leasing nie uznaje za używanie.

Zgodnie z powyższym, poza wyjątkiem dotyczącym nieruchomości, nie będzie wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadacz nie będzie faktycznie go wykorzystywał zgodnie z przeznaczeniem.

Zatem w przypadku ruchomości towarem używanym jest tylko taki towar, który faktycznie znajdował się w używaniu zbywcy.

Reasumując, stwierdzić należy, że mimo, iż okres wydzierżawiania linii produkcyjnej jest dłuższy niż 6 miesięcy, to jej dostawa nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ ustawodawca nie przewidział zwolnienia dla towarów (ruchomości) oddanych w użytkowanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a niebędących w faktycznym używaniu przez zbywcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.