P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z wnioskiem Spółki "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

P o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wartości świadczeń medycznych, przysługujących pracownikom Spółki, na podstawie odrębnych ustaw oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw
- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wartości świadczeń medycznych nieprzysługujących pracownikom Spółki i członkom ich rodzin, na podstawie odrębnych ustaw oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z Centrum Medycznym Sp. z o.o. dwie umowy o świadczenie usług medycznych. Przedmiotem pierwszej z tych umów jest objęcie pracowników Spółki świadczeniami zdrowotnymi, do których zapewnienia pracownikom zobowiązują Spółkę przepisy Kodeksu Pracy oraz innych ustaw. Strony przedmiotowej umowy ustaliły, iż za świadczenie usług medycznych Centrum Medyczne będzie otrzymywać od Spółki wynagrodzenie ryczałtowe ustalone za okres płatności, którym jest jeden miesiąc. Wysokość tego wynagrodzenia jest stała i niezależna od liczby faktycznie wykonanych świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników Spółki. Centrum Medyczne zastrzegło sobie jednak prawo zmiany wysokości ustalonego wynagrodzenia ryczałtowego w razie zmiany liczby pracowników Spółki oraz prawo rewaloryzowania go – nie częściej niż raz w roku – według wskaźnika inflacji ogłaszanego w Monitorze Polskim przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Przedmiotem drugiej z wymienionych umów jest objęcie pracowników Spółki oraz innych upoważnionych osób (tj. członków rodzin pracowników), łącznie określanych mianem „osób upoważnionych”, opieką medyczną wykraczającą poza zakres obowiązkowych świadczeń zdrowotnych wynikających z przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw. W przypadku tej umowy strony ustaliły, iż za świadczenie na jej podstawie usług medycznych Centrum Medyczne będzie otrzymywać od Spółki:

• w przypadku usług medycznych świadczonych na rzecz pracowników Spółki – wynagrodzenie ryczałtowe za okres płatności, którym jest jeden miesiąc, w wysokości ustalonej zbiorczo dla ogółu pracowników Spółki;
  
• w przypadku usług medycznych świadczonych na rzecz członków rodzin pracowników Spółki – wynagrodzenie ryczałtowe za okres płatności, którym jest jeden miesiąc, w wysokości ustalonej „za jeden pakiet”, tj. ustalonej odrębnie dla wszystkich członków rodziny jednego pracownika Spółki.

Wysokość powyższego wynagrodzenia ryczałtowego jest stała i niezależna od liczby faktycznie wykonanych świadczeń zdrowotnych na rzecz osób upoważnionych. Jednakże umowa przewiduje, że raz w na miesiąc wysokość wynagrodzenia może ulec zmianie w przypadku zmian pracowniczych w Spółce. Zmiana taka nie wymaga formy aneksu do umowy.
Obie powyższe umowy zostały zawarte na czas nieokreślony. W obu przypadkach centrum Medyczne nie przekazuje Spółce żadnych imiennych rozliczeń dotyczących usług, z których w danym okresie płatności skorzystali konkretni pracownicy lub inne upoważnione osoby.
Spółka stoi na stanowisku, że wartość świadczeń medycznych, wynikających z pierwszej jak i drugiej umowy zawartej z Centrum Medycznym, zapewnionych pracownikom Spółki oraz innym upoważnionym osobom, nie stanowi dla nich przychodu podatkowego, a tym samym Spółka nie ma obowiązku uwzględniać tych świadczeń w podstawie do obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego stanowisko Spółki jest prawidłowe tylko w przypadku pierwszej z wymienionych umów.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. Nr 214, poz. 176 z późn. zm./ za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 w/w ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14 – 16, 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 w/w ustawy, zgodnie z którym – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia ustala się wg cen zakupu.
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Wyodrębnienie wartości usług objętych medycyną pracy umożliwia zastosowanie do tej wartości zwolnienia przedmiotowego, określonego w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie świadczeń medycznych Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych w zakresie uszczegółowionym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, które zostało wydane na podstawie art. 179 i 229 Kodeksu pracy. Świadczenia zdrowotne określone powyższymi przepisami, korzystają ze zwolnienia podatkowego.

W związku z powyższym objęcie pracowników Spółki świadczeniami zdrowotnymi, do których zapewnienia pracownikom zobowiązują Spółkę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw, stanowi przychód dla tych pracowników ze stosunku pracy, zwolniony z opodatkowania, a Spółka nie jest obowiązana do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wartości tych świadczeń.
Natomiast koszt ryczałtu ponoszony za pracowników i członków ich rodzin z tytułu udostępnionych im pakietów usług na podstawie zawartej umowy z Centrum Medycznym o świadczenie usług medycznych, które nie wynikają z odrębnych ustaw oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, stanowi przychód pracowników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2 – 2b ustawy.

Spółka określa zatem wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci pakietu usług medycznych, udostępnionego danemu pracownikowi i członkom jego rodziny, według ceny zapłaconej za dany pakiet. Wartość ta podlega doliczeniu do przychodu pracownika.
Argumentacja Spółki opierająca się na stanowisku, że w przypadku opłat ryczałtowych nie można określić wartości faktycznie otrzymanych przez pracownika świadczeń, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu jest nieprawidłowa, ponieważ całkowicie pomija specyfikę płatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość świadczeń otrzymanych nieodpłatnie przez pracownika i członków jego rodziny, jest równa odpłatności za przekazany im pakiet świadczeń medycznych.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych wskazanych w pakiecie, pracownik w danym miesiącu może nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika i członków jego rodziny, nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych w/w umową na rzecz konkretnego pracownika lub członkowi jego rodziny w okresie, za który została zapłacona.

Reasumując, wobec ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania bądź nie skorzystania z usługi przez pracownika bądź członków jego rodziny, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. Pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie w miesiącu, za który Spółka wykupiła dla niego pakiet usług medycznych. Opłata za pakiet jest bowiem formą zapłaty za te usługi. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku finansowania przez pracodawcę zakupu pracownikowi np. karty miejskiej lub innych biletów okresowych uprawniających do określonych świadczeń, który nie budzi wątpliwości w kwestii zaliczenia wartości tych kart lub biletów do przychodów ze stosunku pracy.

Zatem, koszt ryczałtu ponoszonego przez Spółkę z tytułu zakupu na rzecz pracownika i członków jego rodziny, pakietu usług medycznych określonych w umowie innych niż usługi objęte medycyną pracy, wynikające z Kodeksu pracy oraz przepisów wykonawczych – stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Zatem w takiej sytuacji Spółka jako płatnik jest zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości takiego pakietu usług medycznych.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.