POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.06.2007r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22g ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawców wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.06.2007r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii sposobu ustalenia wartości gruntów wnoszonych tytułem wkładu do nowo zawiązanej handlowej spółki osobowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawcy są współwłaścicielami działek budowlanych, na których zamierzają wybudować domy do dalszej odsprzedaży. W tym celu jeszcze jako osoby fizyczne Wnioskodawcy zaciągnęli kredyt. Przedmiotowe działki budowlane zostały wniesione do nowo zawiązanej spółki jawnej jako wkład. Jednocześnie Strona zaznacza, że celem w/w spółki jest prowadzenie działalności developerskiej polegającej na sprzedaży domów wybudowanych na działkach wniesionych tytułem wkładu do spółki.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawcy zwrócili się z zapytaniem, w jaki sposób należy ustalić wartość gruntów wnoszonych tytułem wkładu do nowo zawiązanej handlowej spółki osobowej?

Strona wyraża stanowisko, iż w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo, iż grunty - na mocy art. 22c w/w ustawy - nie podlegają amortyzacji. W ocenie Wnioskodawców, wartość gruntów wnoszonych do spółki jawnej tytułem wkładu powinna zostać określona w wysokości ustalonej przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od ich wartości rynkowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Problematyka amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z art. 22c pkt 1 powołanej ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Stosownie do zapisu art. 22d ust. 2 w/w ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a – 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . W myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 – 18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową (art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych). Jak stanowi art. 25 ustawy Kodeks spółek handlowych, jednym z elementów umowy spółki jawnej jest zobowiązanie wspólników do wniesienia wkładów. Powyższe uregulowanie prawne ma niezwykle istotne znaczenie, bowiem wniesione wkłady oraz nabyte aktywa w toku prowadzonej przez spółkę działalności dają jej podstawę ekonomiczną do funkcjonowania na rynku. Wnosząc nieruchomość do spółki w formie aportu, należy przede wszystkim mieć na uwadze, iż skuteczność czynności prawnej mającej za swój przedmiot przeniesienie własności nieruchomości wiąże się – pod rygorem nieważności tej czynności - z koniecznością dochowania szczególnej formy tej czynności tj. formy aktu notarialnego, co wynika bezpośrednio z przepisu art. 158 w związku z art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego. Podkreślenia wymaga także fakt, iż wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia stanowi majątek spółki (art. 28 ustawy Kodeks spółek handlowych). Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawcy wnieśli do nowo zawiązanej spółki jawnej wkład w postaci działek budowlanych. Na przedmiotowych gruntach wybudowane zostaną domy, które następnie będą sprzedane w ramach prowadzonej przez spółkę działalności developerskiej. Pomimo, iż grunty nie podlegają amortyzacji, stosownie do treści art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to niewątpliwie są wartością niematerialną i prawną podlegającą wpisowi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zaznaczyć także należy, że przedmiotowe grunty, z chwilą wniesienia ich do spółki stały się składnikiem jej majątku. Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawione powyżej uregulowania prawne, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 w/w ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki jawnej, uważa się wartość ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

A zatem stanowisko Wnioskodawców wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.