INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu przejęcia długu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu przejęcia długu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zamierza przejąć dług innego przedsiębiorcy (dłużnik) wobec podmiotu trzeciego (wierzyciel). Wszystkie trzy podmioty są przedsiębiorcami, podatnikami czynnymi VAT i polskimi rezydentami podatkowymi. Przejęcie zostanie dokonane za zgodą wierzyciela, w efekcie Spółka stanie się dłużnikiem wierzyciela, zaś zobowiązanie dłużnika wygaśnie.

W związku z przejęciem długu dłużnik zobowiąże się zapłacić Spółce kwotę odpowiadającą wartości przejętego długu powiększoną o ustaloną między stronami kwotę. Ponieważ Spółka ma zobowiązania względem dłużnika na kwotę znacznie przewyższającą wartość przejmowanego długu, całość zobowiązania dłużnika wobec Spółki wynikającego z przejęcia długu będzie podlegała potrąceniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeśli dochodzi do wykonywania usługi, to jaka jest podstawa opodatkowania podatkiem VAT, tzn. czy podstawę stanowi wynagrodzenie przejmującego dług, czy całość rozliczeń pomiędzy stronami...

Zdaniem Wnioskodawcy, obrót stanowi wartość wykonanej usługi, czyli wartość wynagrodzenia dla podmiotu przejmującego dług. Wartość długu, stanowi wyłącznie przedmiot zapłaty i nie stanowi obrotu: Analogiczna jest sytuacja przy obrocie wierzytelnościami, gdzie obrót stanowi wartość dyskonta, nie zaś nominalna wartość należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Wskazać należy, że kwestia ceny uregulowana została w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), zgodnie z którym, ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zwrócić należy uwagę, iż strony umowy mogą swobodnie kształtować jej treść. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają norm nakazujących lub zakazujących określone zachowanie, lecz jedynie normy określające konsekwencje zachowań podatnika na gruncie tego prawa.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza przejąć dług innego przedsiębiorcy (dłużnik) wobec podmiotu trzeciego (wierzyciel). Wszystkie trzy podmioty są przedsiębiorcami, podatnikami czynnymi VAT i polskimi rezydentami podatkowymi. Przejęcie zostanie dokonane za zgodą wierzyciela, w efekcie Spółka stanie się dłużnikiem wierzyciela, zaś zobowiązanie dłużnika wygaśnie. W związku z przejęciem długu dłużnik zobowiąże się zapłacić Spółce kwotę odpowiadającą wartości przejętego długu powiększoną o ustaloną między stronami kwotę. Ponieważ Spółka ma zobowiązania względem dłużnika na kwotę znacznie przewyższającą wartość przejmowanego długu, całość zobowiązania dłużnika wobec Spółki wynikającego z przejęcia długu będzie podlegała potrąceniu.

Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem „wynagrodzenie”, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie jako świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, ponieważ podstawą opodatkowania jest świadczenie (wynagrodzenie) faktycznie otrzymane (należne), a nie wartość ustalana według kryteriów obiektywnych. Wynagrodzenie takie powinno pozostawać jednak w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści, a więc być ekwiwalentne wobec dostarczanego towaru lub świadczonej usługi.

W orzeczeniu C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) ETS wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie za świadczoną usługę będzie stanowić kwota ustalona między stronami, którą będzie otrzymywał Wnioskodawca od dłużnika, pomniejszona o wartość przejętego długu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2012 r., nr ILPP1/443-310/12-3/AWa stwierdzono, iż transakcja przejęcia przez Spółkę długu należącego do dłużnika dokonana na podstawie art. 519 ust. 1 Kodeksu cywilnego nosi znamiona usługi finansowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, korzystającej ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

A zatem, stwierdzić należy, iż skoro czynność polegająca na przejęciu długu wykonywana przez Wnioskodawcę jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, uznana za świadczenie usługi, to odpłatność z tytułu wykonania tej usługi, tj. w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawioną sytuację oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż podstawą opodatkowania opisanej we wniosku czynności polegającej na przejęciu długu przez Wnioskodawcę jest kwota należna Spółce z tytułu świadczenia ww. usługi, tj. wynagrodzenie, które Zainteresowany otrzyma od dłużnika, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania z tytułu przejęcia długu. Natomiast wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku czynności polegającej na przejęciu długu został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2012 r., nr ILPP1/443-310/12-3/AWa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.