POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm. ) po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o. z dnia 13.02.2007r. (data wpływu do tut. Urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego tj. art. 86 ust. 1 i ust. 2, ust. 10 pkt 2, ust. 11 oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. ( Dz.U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm. ), Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący :

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja i sprzedaż napojów alkoholowych. Spółka jest również jedynym dystrybutorem na rynek polski wódki C, produkowanej przez P. podmiot nie powiązany ze Spółką. P. zawarła 14 października 1994r. umowę z M, w której udzieliła Importerowi prawa do wyłącznego importu i dystrybucji wódki C na terytorium Meksyku i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Natomiast Importer zobowiązał się do wprowadzenia na rynek i wypromowania marki wspomnianego produktu. Zawarcie powyższej umowy było uzasadnione brakiem środków i doświadczenia P. w promowaniu i dystrybucji posiadanego markowego produktu. Następnie strony powyższej umowy podpisały zmianę do pierwotnej umowy z dnia 24 kwietnia 1997 r., w której rozszerzono terytorium importu i sprzedaży wódki C, prowadzonej przez M na wszystkie pozostałe kraje świata z wyłączeniem tylko tych rynków, na które P. wcześniej udzieliła praw importowych i marketingowych. W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi interpretacji użytego w w/w umowie terminu "cały świat" strony powyższych umów zawarły w maju 2003 roku oraz potwierdziły 20 lutego 2004 roku aneks , w którym strony potwierdziły dotychczasowe rozumienie terminu. Strony ustaliły w Aneksie II, że pojęcie "cały świat" obejmuje terytorium Polski bez jakichkolwiek ograniczeń. Na mocy Aneksu III, dotychczas istniejąca gwarancja M osiągnięcia określonego poziomu sprzedaży została skorelowana z wyraźną sankcją. Jeżeli poziom ten nie zostałby osiągnięty, wówczas P. miałaby prawo do otrzymania odpowiedniej rekompensaty. Tym samym, z jednej strony P. uzyskała możliwość promowania swojego produktu bez konieczności angażowania własnych zasobów zarówno na dotychczasowych, jak również na nowych rynkach zbytu, a jednocześnie uzyskała gwarancję osiągnięcia pewnego poziomu przychodów ze sprzedaży.W oparciu o zapis art. 3 pkt. 4.1 b Aneksu III, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2004 r. importer przyznał P. prawa do dystrybucji wódki C na terytorium Polski. P. jest częścią międzynarodowej grupy M. Realizacja praw wynikających z Aneksu III (tzn. przyznanie P. wyżej wspomnianych praw dystrybucyjnych) podyktowana była względami logistycznymi. ­M uznało, iż na rynku polskim P. jest w stanie lepiej realizować zobowiązania wynikające z umowy z P., niż mogłoby to uczynić samo M. W związku z obowiązującymi umowami oraz faktem, iż jedynym uprawnionym do dystrybucji wódki C na terytorium Polski jest P. i nie może być on pominięty przy sprzedaży produktu, Spółka oraz P. uzgodniły specyficzną strukturę dystrybucji. Spółka kupuje wódkę C od P. realizując swoją marżę zysku przy sprzedaży produktu do odbiorcy. W wyniku sprzedaży dokonywanej przez P. wódka C jest dostarczana w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego prowadzonego przez P. do składu podatkowego Spółki w celu umożliwienia Spółce eksportu oraz sprzedaży do WOC, podczas gdy wódka C przeznaczona do sprzedaży w kraju przemieszczana jest w procedurze z zapłaconą akcyzą. Następnie ze składu podatkowego Spółki produkt jest w procedurze zawieszenia poboru akcyzy sprzedawany na eksport, a poza procedurą zawieszenia (tzn. z opłacaną akcyzą) jest dystrybuowany do wolnych obszarów celnych oraz do odbiorców hurtowych. Tego typu rozwiązanie nie jest najbardziej efektywne z możliwych, w szczególności ze względu na wydłużenie procesu dystrybucji oraz dodatkowe koszty. Koszty te są jeszcze wyższe, jeżeli odbiorcą jest podmiot zlokalizowany we wschodniej części Polski - wówczas produkt jest najpierw transportowany w przeciwnym kierunku, a dopiero później wysyłany do odbiorcy de facto, odbywając podwójną trasę. W związku z tym, że na podstawie wyżej wspomnianych umów nie jest możliwe pominięcie w obrocie gospodarczym jedynego legalnego dystrybutora na rynek polski jakim jest Spółka , P. nie może swoich produktów sprzedawać bezpośrednio do odbiorców hurtowych. Z drugiej strony, dotychczasowe rozwiązanie wydłuża proces dystrybucji i zwiększa koszty dokonywanych transakcji. Ewentualne obniżenie kasztów mogłoby bowiem pozwolić na poprawienie marży. Dlatego, Spółka w porozumieniu z P. planuje wdrożenie nowej struktury dystrybucyjnej.Spółka planuje kupować wódkę C od P. po określonej cenie, a następnie sprzedawać ten produkt z powrotem do producenta, po cenie wyższej uwzględniającej narzucaną przez siebie marżę, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W powyższej strukturze produkt w ogóle nie opuszczałby składu podatkowego P., co pozwoliłoby na uniknięcie dodatkowych kosztów związanych z zabezpieczaniem towaru oraz jego transportem, a także zdecydowanie przyspieszało proces dystrybucji. Jednocześnie byłyby respektowane wszelkie zobowiązania wobec M.

Pytanie spółki dotyczy następującej kwestii:

Czy Spółka ma prawo do obniżenia kwoty należnego podatku VAT o kwotę naliczanego podatku VAT uwzględnianego w cenie nabycia wódki C w powyższej transakcji, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy a VAT, a także w jakim terminie powinno nastąpić rozliczenie VAT naliczonego...

Stanowisko wnioskodawcy co do oceny stanu faktycznego :

Zdaniem Spółki zakup wódki C stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. Wydatki ponoszone na zakup produktu od P. będą zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu, w związku z czym będzie istniała możliwość odliczenia podatku VAT zwartego w cenie nabycia wódki C, a prawo do odliczenia VAT powstanie w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury lub miesiąc następny.

Ocena podanego stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. ( Dz.U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm. ) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Art. 86 ust. 2 w/w ustawy o VAT mówi, że kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 – 7 : 1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika :a) z tytułu nabycia towarów i usług,b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego, c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.2. w przypadku importu – suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W myśl art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy – art. 86 ust. 11 ustawy o VAT. Jednakże art. 88 ust. 1 pkt 2 w/cyt ustawy o VAT stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Jednocześnie, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu wydając postanowienie nr 1473/885/KDO/423/24/07/EK uznał, że wydatki związane z opisaną powyżej transakcją nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu dla podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z powyższym, w myśl w/cyt art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto należy zwrócić uwagę na zapis art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru, w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.