INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura - 23 października 2007r.) uzupełnionym w dniu 15 listopada 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet i innych należności przysługujących pracownikom (kierowcom) z tytułu podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 listopada 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet i innych należności przysługujących pracownikom (kierowcom) z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo transportowe, które zajmuje się przewozem różnych towarów. Przyjmuje on zlecenia od różnych firm, na różnych trasach, w kraju i zagranicą. Z kierowcami wnioskodawca ma zawarte umowy o pracę na czas nieokreślony ze wskazaniem jako miejsca pracy siedziby przedsiębiorstwa. Czas pracy kierowców określany jest przy pomocy tachometrów. Przewozy dokonywane są na odległościach niegwarantujących możliwości powrotu kierowcy do domu w każdy dzień. Wnioskodawca zamierza dokumentować podróże służbowe poprzez stosowanie formularzy używanych w sferze budżetowej tj. poleceniem wyjazdu służbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może dokonywać kierowcom wypłaty świadczeń z tytułu podróży służbowych na podstawie „polecenia wyjazdu służbowego” bez ich opodatkowania...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 77 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Decydujące znaczenie ma określenie pracownikowi miejsca pracy w umowie o pracę. Jeśli w umowie o pracę miejsce pracy jest wskazane w konkretnej miejscowości, będącej np. siedzibą przedsiębiorstwa, to każdy wyjazd w celach służbowych poza tę miejscowość będzie podróżą służbową. W konsekwencji rodzić będzie obowiązek wypłaty z tego tytułu świadczeń dla pracownika. Według wnioskodawcy, kierowcy zatrudnieni w jego przedsiębiorstwie nie mogą mieć w umowie o pracę określonego stałego obszaru związanego z wykonywaniem przez nich obowiązków, gdyż wykonują przewozy na różnych trasach krajowych i zagranicznych. Powinni w związku z tym otrzymywać polecenia wyjazdu służbowego i związane z tym należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, a zatem wypłacone kierowcom należności nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998r. Nr 21 poz. 94 ze zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Z tego wynika, iż podróżą służbową w rozumieniu Kodeksu pracy jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza siedzibą pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Odnosząc to do przedmiotowego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż pracownicy wnioskodawcy będący kierowcami wykonują zadania służbowe poza stałym miejscem pracy. W związku z tym należy uznać, iż co do zasady w ramach swoich obowiązków służbowych wykonują oni podróże służbowe w rozumieniu Kodeksu pracy. Nie zmienia tego fakt, że istotą ich pracy są podróże służbowe.

W związku z powyższym, diety i inne należności za czas podróży służbowych kierowców korzystają ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości wskazanej w odrębnych przepisach. W przypadku podróży służbowych na terenie kraju limitem są wielkości zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236 poz. 1990 ze zm.).

Natomiast w przypadku podróży służbowych wykonywanych poza granicami Polski limitem będą wielkości wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236 poz. 1991 ze zm.).

Przepisy nie określają formy, w jakiej powinno zostać wydane polecenie wyjazdu służbowego. Forma pisemna zalecana jest jednak chociażby dla celów dowodowych, jak również w celu rozliczenia delegacji. Stosowany najczęściej druk delegacji jest z jednej strony poleceniem służbowym, z drugiej dokumentem, na podstawie którego pracodawca dokonuje późniejszego rozliczenia kosztów delegacji. Z polecenia wyjazdu służbowego powinno wynikać, kto udaje się w podróż, gdzie, w jakim celu oraz czas trwania delegacji z uwzględnieniem daty rozpoczęcia i zakończenia delegacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.