INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2007 r. (data wpływu 17.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jako osoba fizyczna zatrudniona w szwedzkiej spółce na podstawie szwedzkiej umowy o pracę,

Wnioskodawca został oddelegowany do wykonywania pracy w Polsce. Podczas oddelegowania Wnioskodawca wykonuje pracę w Polsce na podstawie umowy o pracę zawartej z polskim podmiotem powiązanym oraz na postawie szwedzkiej umowy o pracę zawartej ze szwedzkim pracodawcą.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach szwedzkiej umowy o pracę podlega opodatkowaniu w Polsce.

Z tytułu szwedzkiej umowy o pracę szwedzki pracodawca opłaca składki a ubezpieczenie społeczne w Szwecji w ramach ubezpieczenia ITP. Ubezpieczenie ITP – „supplementary pension plan for salaried employees in industry”, tj. uzupełniający plan emerytalny dla pracowników wynagradzanych na podstawie umowy o pracę w przemyśle, jest jedną z form ubezpieczeń społecznych obowiązujących w Szwecji. ITP jest obowiązkowy pod warunkiem, że szwedzki pracodawca lub stowarzyszenie pracodawców zawrze z organizacjami związkowymi umowę zbiorową, tj. pisemną umowę regulującą organizację pracy i wzrost efektywności przedsiębiorstwa. Innymi słowy, w oparciu o regulacje obowiązujące w Szwecji, w przypadku gdy szwedzki pracodawca jest związany umową zbiorową zawartą z organizacjami związkowymi, przystąpienie do ubezpieczenia ITP i opłacanie przez szwedzkiego pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne w ramach ITP jest obowiązkowe.

Ubezpieczenia społeczne w Szwecji można przedstawić w następujący sposób:

1. Ustawowe
2. Związane z umowami zbiorowymi
3. Prywatne
   
   

Ubezpieczenie ustawowe obejmuje wszystkie osoby, podczas, gdy ubezpieczenie związane z umowami zbiorowymi dotyczy tych pracowników, których pracodawcy zawarli umowy zbiorowe z organizacjami związkowymi, co ze względu na mocną pozycję organizacji związkowych działających w Szwecji, jest powszechnie stosowane. W skład ubezpieczeń związanych z umowami zbiorowymi wchodzi m.in. ubezpieczenie ITP, które obejmuje: ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenie rentowe, ubezpieczenie rodzinne otrzymywane przez członka rodziny w przypadku śmierci osoby objętej ubezpieczeniem ITP. Składki na ubezpieczenie ITP na mocy szwedzkich przepisów są w całości opłacane przez szwedzkiego pracodawcę. Ubezpieczenie prywatne jest dodatkowym, dobrowolnym ubezpieczeniem wybranym przez osobę zainteresowaną, w ramach którego składki opłacone są w całości wyłącznie przez tę osobę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 12 ust.1 ustawy o pdof składki na ubezpieczenie społeczne płacone w ramach ubezpieczenia ITP przez szwedzkiego pracodawcę stanowią przychód ze stosunku pracy z zagranicy, podlegający opodatkowaniu PDOF w Polsce...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z konstrukcji ubezpieczenia ITP zawieranego przez pracodawców w związku z umowami zbiorowymi zawieranymi z organizacjami związkowymi wynika, że składki uiszczane do tego ubezpieczenia nie stanowią świadczeń ponoszonych za pracownika, gdyż do ich opłacania zobowiązany jest wyłącznie pracodawca.

Dodatkowo, mając na uwadze fakt, iż w Polsce część składek na ubezpieczenia społeczne pracowników finansowana bezpośrednio przez pracodawców na podstawie przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie stanowi elementu wynagrodzenia pracowników podlegającego opodatkowaniu PDOF w Polsce (jako że z mocy ustawy do ich opłacania zobowiązany jest wyłącznie pracodawca), w opinii Wnioskodawcy, powyższe podejście na zasadzie analogii powinno zostać zastosowane w przypadku składek na ubezpieczenie społeczne uiszczanych przez szwedzkiego pracodawcę w ramach ubezpieczenia ITP, jako że przystąpienie pracowników, w tym Wnioskodawcy, do ubezpieczenia ITP oraz opłacanie przez szwedzkiego pracodawcę składek z tytułu przedmiotowego ubezpieczenia jest obowiązkowe ze względu na zawarcie przez szwedzkiego pracodawcę umowy zbiorowej z organizacjami związkowymi działającymi w Szwecji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.