POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21.05.2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 22.05.2007 r.) złożonego przez Sp. z o. o., z siedzibą w Gdańsku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w sprawie zakwalifikowania do inwestycji w obcych środkach trwałych nakładów, poniesionych na modernizację, ulepszenie, adaptację, rozbudowę, przebudowę środków trwałych, zwiększających ich wartość początkową, a przejętych przez Spółkę do odpłatnego korzystania, do czasu przeniesienia na nią własności przedmiotu umowy (po upływie okresu umowy na jaki została zawarta lub przed upływem tego okresu, jeśli Spółka nabędzie wcześniej prawo własności tych środków), stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 21.05.2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 22.05.2007 r.) Sp. z o. o., z siedzibą w Gdańsku wystąpiło do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie zakwalifikowania do inwestycji w obcych środkach trwałych nakładów, poniesionych na modernizację, ulepszenie, adaptację, rozbudowę, przebudowę środków trwałych, zwiększających ich wartość początkową, a przejętych przez Spółkę do odpłatnego korzystania, do czasu przeniesienia na nią własności przedmiotu umowy (po upływie okresu umowy na jaki została zawarta lub przed upływem tego okresu, jeśli Spółka nabędzie wcześniej prawo własności tych środków).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 31 marca 2007 r. Sp. z o. o. podpisało umowę notarialną ze Skarbem Państwa o oddanie mienia przedsiębiorstwa państwowego, w rozumieniu art. 55 Kodeksu Cywilnego, do odpłatnego korzystania, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 z późn. zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie warunków spłaty należności za korzystanie z przedsiębiorstwa (Dz. U. 269, poz. 2667) oraz rozporządzenia nr 210/2006 Wojewody Pomorskiego z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie prywatyzacji bezpośredniej przedsiębiorstwa państwowego Sp. z o. o., wydanego za zgodą Ministra Skarbu z dnia 9 stycznia 2007 r. Umowa została zawarta na okres 15 lat.

W skład przedsiębiorstwa wchodziły m. in. prawo wieczystego użytkowania gruntu, budynek biurowy, ruchome składniki majątku trwałego i nietrwałego, wierzytelności, zobowiązania, prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie, z umów z kontrahentami, rozliczenia międzyokresowe kosztów, rezerwy na świadczenia pracownicze itp.

Zobowiązania obejmowały ponadto zarachowaną w 2006 r. premię za rok 2006, ale wypłaconą dopiero w kwietniu 2007 r. przez Spółkę, ostatnią ratę wynagrodzenia Pełnomocnika do spraw prywatyzacji, ujętą w księgach przedsiębiorstwa państwowego, która mogła być wypłacona dopiero po „rozliczeniu prywatyzacji”, czyli przez Spółkę oraz zadeklarowane w przedsiębiorstwie państwowym odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych przypadające na okres trzech miesięcy 2007 r., a które zostaną zapłacone w ustawowym terminie w maju 2007 r. przez Spółkę.

Przedsiębiorstwo Państwowe zakończyło swoją działalność 31 marca 2007 r. z bardzo wysoką stratą podatkową jak również posiada 50% straty podatkowej z 2005 r., która dotychczas nie została rozliczona z dochodem podatkowym.

Spółka wprowadziła do swoich ksiąg rachunkowych przejmowane aktywa i pasywa według ich wartości rynkowych, a nie według wartości bilansowej, w jakiej były one ujęte w bilansie zamknięcia prywatyzowanego przedsiębiorstwa. Przy czym środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały zaewidencjonowane w cenach rynkowych, w wartościach określonych przez rzeczoznawcę. Aktywa obrotowe jak i zobowiązania (zapasy, należności, środki pieniężne, rozliczenia międzyokresowe czynne, zobowiązania, rezerwy na świadczenia emerytalne i nagrody jubileuszowe, fundusz socjalny) zaliczone zostały do krótkoterminowych i wprowadzone do ksiąg Spółki w wartościach, w jakich występowały w bilansie zamknięcia przedsiębiorstwa państwowego. W Spółce po stronie pasywów wystąpiło również zobowiązanie wobec Skarbu Państwa z tytułu przejęcia przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania. Wystąpiła dodatnia wartość firmy, zarówno bilansowa jak i podatkowa. Przejęcie majątku przez Spółkę nastąpiło dnia 1 kwietnia 2007 r. Podatnik stawia pytanie: czy poniesione nakłady (zwiększające wartość początkową środków trwałych) na modernizację, ulepszenie, adaptację, rozbudowę, przebudowę środków trwałych przejętych przez Spółkę do odpłatnego korzystania, do czasu przeniesienia na Spółkę własności przedmiotu umowy (po upływie okresu umowy na jaki została zawarta lub przed upływem tego okresu, jeśli Spółka nabędzie wcześniej prawo własności tych środków) powinny być kwalifikowane do inwestycji w obcych środkach trwałych i amortyzowane w sposób właściwy dla tych składników, tj. za pomocą indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych?

Opisując własne stanowisko w sprawie podatnik stwierdza, że podczas trwania umowy o odpłatne korzystanie składniki majątku, pomimo że zaliczone zostały do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych korzystającego, nie stanowią własności korzystającego, tj. Spółki. Z tego powodu Spółka uważa, że w przypadku dokonywania inwestycji w tych składnikach majątku, wydatki poniesione na ulepszenie, modernizację itp. nakłady, które w przypadku środków trwałych stanowiących własność podatnika powiększają wartość początkową środka trwałego, powinny być w przypadku wnioskodawcy zakwalifikowane do inwestycji w obcych środkach trwałych. Spółka uważa, że dopiero z chwilą nabycia wymienionych składników trwałych na własność (przeniesienia własności na Spółkę, które nastąpi w drodze odrębnej umowy), ich wartość początkową powinny zwiększyć koszty ulepszenia netto, tj. koszty ulepszenia pomniejszone o dotychczasowe umorzenie.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

• wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Natomiast zgodnie z art. 94 cytowanej ustawy przepisy art. 93 § 1, art. 93d i art. 93e, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa.

Prywatyzacja, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.), polega na:

1) obejmowaniu akcji w podwyższonym kapitale zakładowym jednoosobowych spółek Skarbu Państwa powstałych w wyniku komercjalizacji przez podmioty inne niż Skarb Państwa lub inne niż państwowe osoby prawne w rozumieniu ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa,
1a) zbywaniu należących do Skarbu Państwa akcji w spółkach;
2) rozporządzaniu wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi majątku przedsiębiorstwa państwowego lub spółki powstałej w wyniku komercjalizacji na zasadach określonych ustawą przez:

Zgodnie z art. 39 ust. 1 powyższej ustawy prywatyzacja bezpośrednia polega na rozporządzeniu wszystkimi składnikami materialnymi i niematerialnymi majątku przedsiębiorstwa państwowego przez:

1. sprzedaż przedsiębiorstwa,
2. wniesienie przedsiębiorstwa do spółki,
3. oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.

Stosownie do art. 40 ust. 1 o ile ustawa o komercjalizacji i prywatyzacji nie stanowi inaczej, kupujący lub przejmujący przedsiębiorstwo wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki przedsiębiorstwa państwowego, bez względu na charakter stosunku prawnego, z którego te prawa i obowiązku wynikają.

Art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późń. zm.) stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16a ust. 2 ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

W związku z faktem, że środki trwałe przejęte przez Sp. z o. o. nie stanowią jego własności należy je uznać za obce środki trwałe.

Nakłady ponoszone przez podatnika na ulepszenie niestanowiącego jego własności środka trwałego powodują powstanie nowego obiektu zaliczanego do „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Musi on zostać wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania do używania. Prace wykonane w obcych środkach trwałych są szczególnym rodzajem ulepszenia, ponieważ ulepsza się nie własny, lecz cudzy obiekt, używany na podstawie stosowanej umowy, za zgodą jego właściciela. Koszty tych ulepszeń nie zwiększają dotychczasowej wartości początkowej środka trwałego, ponieważ figuruje on już w ewidencji użytkownika. Podatnik ustala wartość początkową „inwestycji w obcych środkach trwałych” zgodnie z art. 16g ust. 7, stosując odpowiednio ust. 3-5.

Na podstawie art. 16h ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5.

Ust. 3 cytowanego artykułu stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na podstawie art. 16g ust. 5 powyższej ustawy cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Na podstawie art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Dodatkowo na podstawie art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika.

Reasumując, w związku z faktem, że środki trwałe, będące w posiadaniu wnioskodawcy nie stanowią jego własności ani współwłasności nakłady inwestycyjne w tenże rzeczowy majątek trwały uznać należy za inwestycje w obcych środkach trwałych. Zgodnie z art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych inwestycje w obcych środkach trwałych podlegają amortyzacji, natomiast stosownie do postanowień art. 16j ust. 1 ustawy podatnicy mogą zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku potwierdza zatem stanowisko Sp. z o. o. przedstawione we wniosku.