Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 4 ust. 1 i art. 7 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) oraz art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 28, art. 16 ust. 1 pkt 46a, ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 15.05.2007 r. Nr BS/EF/1438/2007 (wpływ do tut. Urzędu w dniu 21.05.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, czy w sytuacji braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług na cele reprezentacji i reklamy, naliczony podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodu postanawia uznać że, w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Pismem z dnia z dnia 15.05.2007 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, czy w sytuacji braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług na cele reprezentacji i reklamy, naliczony podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodu. Przedstawiając stan faktyczny Bank podaje, „że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, ale jego działalność przedmiotowa, zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT (art. 43 ust. pkt 1) jest zwolniona od podatku. W związku z powyższym Bank generalnie nie odlicza podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług i w całości zalicza go do kosztów uzyskania przychodów”

Według Banku, ... „zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego tylko w przypadku gdy zakupy te dotyczą czynności opodatkowanych. A więc Bank nie odlicza powyższego podatku gdyż dotyczy on w przeważającej większości czynności zwolnionych.” Bank wskazuje jednocześnie, że od 1.01.2007 r., po nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na cele reprezentacyjne w całości nie stanowią kosztów uzyskania przychodów i zgodnie z „art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik nie ma również prawa obniżyć podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Zdaniem Banku kwoty podatku naliczonego przy zakupie towarów zarówno na cele reprezentacji i reklamy mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższego, tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15.02.1992 r. (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust. 1.

Ze wskazanego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (mogło przynieść) przychody także w przyszłości.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1.01.2007 r. brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zatem, ponoszenie od dnia 1.01.2007 r., wydatków na reprezentację powoduje konsekwencje w postaci niemożności odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług. Wynika to z normy art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), zgodnie z którą obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym podatek naliczony będzie stanowił dla Banku koszt uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, stanowisko Banku, jest prawidłowe.