P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.03.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona zawarła umowy przedwstępne z developerem na wybudowanie 10 mieszkań i garaży oraz wpłaciła ustalone zaliczki. Po otrzymaniu zaliczek developer wystawił faktury VAT ze stawką 7% na mieszkanie oraz 22% w odniesieniu do garaży. Następnie Strona zawarła umowę o przeniesieniu praw i roszczeń wynikających z umowy przedwstępnej na inną spółkę. Na mocy zawartej umowy postanowiono, iż zbywca zbywa na rzecz nabywcy przysługującą mu z tytułu umów przedwstępnych sprzedaży wierzytelność zbywcy w kwocie równej sumie wpłaconych zaliczek oraz przenosi na nabywcę wszelkie prawa i roszczenia przysługujące mu ze wszystkich umów przedwstępnych sprzedaży. Przeniesienie praw wynikających z umowy przedwstępnej następuje na kwotę równą sumie wpłaconych zaliczek. W związku z tym, Strona zwróciła się z pytaniem, czy:przedmiotem sprzedaży jest własna wierzytelność – wówczas czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych i koniecznością korekty podatku od towarów i usług odliczonego z faktur zaliczkowych otrzymanych od developera, przedmiotem sprzedaży jest usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług polegająca na zbyciu prawa wynikającego z umowy zawartej z developerem,jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa, to czy przy sprzedaży tej usługi (praw) – właściwą stawką będzie stawka 7% dla mieszkań i 22% dla garaży, czy też stawkę 22% dla całej kwoty.

Zdaniem Strony w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z cesją wierzytelności w wykonaniu umowy sprzedaży. Jak podała Strona, przeniesienie praw i roszczeń wynikających z umowy przedwstępnej jest cesją zaliczki w wykonaniu umowy sprzedaży, a nie sprzedażą praw majątkowych, co pociąga za sobą konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, utratę prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zaliczki i konieczność skorygowania deklaracji VAT-7.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z ww. przepisu wynika, iż przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 i nast., tj. przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (def. towaru została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym są to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynku, i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty). Przy czym, aby doszło do świadczenia usług podlegających zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą co do zasady być spełnione łącznie następujące przesłanki:1)świadczenie musi mieć charakter odpłatny,2)miejsce świadczenia ustalone zgodnie z przepisami ustawy o miejscu świadczenia przy świadczeniu usług musi przypadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,3)świadczenie musi być wykonane na rzecz innego podmiotu (odbiorcy) - osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,świadczenie nie może stanowić dostawy towarów w rozumieniu ustawy.Nieziszczenie się jednej z w/w przesłanek oznacza, iż dana czynność nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze w/w przepisy należy stwierdzić, iż w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z odpłatną usługą przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zawartej z developerem umowy.

Co do zasady stawki podatku stosowane w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju, tj. czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 zostały określone w art. 41 ww. ustawy. Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit.b ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Przez obiekty budownictwa mieszkalnego zgodnie z art. 2 pkt 12 w/w ustawy rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111-Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112-Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113-Budynki zbiorowego zamieszkania wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 ust. 1 i nast. ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (j.t. Dz.U. nr 80, poz. 903 ze zm.), samodzielny lokal mieszkalny a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami” mogą stanowić odrębną nieruchomość. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Z brzmienia art. 2 ust. 2 w/w ustawy wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomieszczenia pomocniczego jest to, czy pomieszczenie to służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż miejsce garażowe jako pomieszczenie o charakterze użytkowym nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych w ścisłym tego słowa znaczeniu. Powyższe pogląd znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 07.03.2003 r. (III RN 29/02), w którym Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż ”garaże, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależących do tego lokalu. Stąd, ich sprzedaż jest objęta 22% stawką VAT”. W związku z powyższym umowę o przeniesieniu praw i roszczeń należy opodatkować stawką 7% w odniesieniu do mieszkań i 22% w odniesieniu do garaży.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy- Ordynacja podatkowa).