INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2008 roku (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na eksploatację pojazdu, kosztów wyżywienia zawodnika w czasie zawodów, amortyzacji quadu i przyczepy, kosztów dojazdu na zawody własnym transportem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na eksploatację pojazdu, kosztów wyżywienia zawodnika w czasie zawodów, amortyzacji guadu i przyczepy, kosztów dojazdu na zawody własnym transportem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów ciesielskich i stolarskich dla budownictwa. Na potrzeby reklamy i promocji firmy ma Pan zamiar zakupić motor czterokołowy (quad) i poprzez udział zawodnika w zawodach w Polsce i w krajach Unia Europejskiej zamierza Pan rozpowszechniać wizerunek firmy. Koszt zakupu pojazdu czterokołowego, dodatkowych części, stroju zawodnika wyniesie około 45 000 zł, natomiast zakup przyczepy kempingowej wyniesie 15 000 zł. Pojazd zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W sezonie, na czas zawodów, quad na podstawie umowy użyczenia, przekazany zostanie zawodnikowi - który jest synem właściciela. Nie jest on zarejestrowany w firmie.

Dzięki reklamom umieszczonym na quadzie i stroju zawodnika, banerom reklamowym i ulotkom dystrybuowany podczas zawodów, firma zainteresuje swoimi wyrobami potencjalnych odbiorców.

Powyższe działania reklamowe wzmacniają dodatkowo relacje telewizyjne, prasowe i internetowe z zawodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wydatki na eksploatację pojazdu, kosztów wyżywienia zawodnika w czasie zawodów, amortyzacji guadu i przyczepy, kosztów dojazdu na zawody własnym transportem można uznać za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej...
2. Czy od zakupu pojazdu, dodatkowych części, stroju zawodnika, przyczepy odliczyć można podatek VAT...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego w kwestii podatku od towarów i usług rozpatrzony zostanie odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, że pojazd będzie użyczony zawodnikowi i biorący do używania powinien ponosić koszty utrzymania rzeczy użyczonej, wszystkie wydatki, o których mowa w pytaniu stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ działania zawodnika zmierzają do uzyskania korzyści przez użyczającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. zmieniono brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nową jego treścią, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Od 1 stycznia 2007 r. podatnicy mają więc prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na reklamę (zarówno publiczną, jak i niepubliczną).

Z powołanych przepisów podatkowych wynika, iż wydatki na reklamę mogą być kosztem podatkowym. Jednocześnie przepisy te nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reklamy. Nie świadczy to jednak o tym, iż każdy wydatek określany jako reklamowy, może być kwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów.

W myśl generalnej zasady zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, za koszty uzyskania przychodów można uznać jedynie te racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które spełniają łącznie następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów),
• zostały rzeczywiście poniesione i prawidłowo udokumentowane,
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reklama, najczęściej bywa przedstawiana jako komunikat, który ma za zadanie zwiększyć popyt, a w konsekwencji - sprzedaż określonego produktu. Reklamą jest każdy przekaz zmierzający do promocji i sprzedaży, bądź innych form korzystania z towarów lub usług, popieranie określonych postaw lub idei, albo dążenie do osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę.

Celem reklamy jest przekazywanie pozytywnych informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu bądź do korzystania z usługi. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu (plakat, reklama świetlna, reklama w prasie, radiu, telewizji).

Pojęcie „reklama” oznacza zatem wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że zakupił Pan motor czterokołowy (quad) i poprzez udział zawodnika w zawodach w Polsce i w krajach Unii Europejskiej zamierza Pan rozpowszechniać wizerunek firmy. Na pojeździe oraz stroju zawodnika umieszczona zostanie reklama dotycząca Pana firmy. Poniesione więc przez Pana wydatki na wykonanie reklamy na pojeździe, na stroju zawodnika oraz banerach reklamowych stanowią koszty uzyskania przychodów, jako wydatki związane z reklamą, a zatem związane z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez Pana działalności.

Należy jednak zauważyć, że kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów winien Pan kierować się podstawową zasadą związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, gdyż to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu.

Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem, wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są nimi koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Natomiast zakup stroju, wskazany w przedstawionym przez Pana w zdarzeniu przyszłym, całkowity koszt zakupu quadu, pomimo umieszczenia na nich napisów reklamowych, nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu, gdyż wydatki na zakup tego „nośnika reklamy” nie są wydatkiem na reklamę.

Ponadto podkreślić należy, iż zakupiony przez Pana pojazd nie jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku wskazuje Pan, iż guad został wprowadzony do ewidencji środków trwałych a przekazany on będzie zawodnikowi, który jest synem właściciela firmy.

Pojęcie środków trwałych zdefiniowane zostało w art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z kolei, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Przepis art. 23 ust. 1 wyżej powołanej ustawy zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem oraz nie może znajdować się w katalogu wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zakupiony przez Pana quad nie jest wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności, stąd nie można uznać, iż ma wpływ na wielkość przychodów osiąganych przez firmę.

W świetle art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że quad nie spełnia definicji środka trwałego, bowiem nie jest wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do zaliczenia wydatków związanych z zakupem jak i amortyzacją quadu oraz przyczepy do kosztów uzyskania przychodów. Również wydatki na zakup stroju, wskazane w przedstawionym przez Pana w zdarzeniu przyszłym, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Z treści powołanego powyżej przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wszystkie poniesione wydatki, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 tej ustawy, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z przychodami, nie wyłączając tych które związane są pośrednio z uzyskiwanymi przychodami, służąc zachowaniu labo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie będą również wydatki związane z eksploatacją powyższego pojazdu oraz koszty wyżywienia zawodnika podczas zawodów.

Jedynie wydatki poniesione na wykonanie reklamy na pojeździe, na stroju zawodnika oraz banerach reklamowych stanowić będą koszty uzyskania przychodów, jako wydatki związane z reklamą, a zatem związane z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez Pana działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20.