INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani S., przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2007r. (data wpływu 12 grudnia 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 01.01.2004r. w Ch., tj.: handel odzieżą używaną – sklep od 01.01.2004r. Wnioskodawca opłaca podatek w formie ryczałtu i prowadzi ewidencję przychodów. Co roku składa deklarację z informacją, iż będzie opłacać podatek dla osób fizycznych w formie ryczałtu.We wrześniu 2004r. Wnioskodawca przekroczył 20.000 zł obrotu w skali roku, co spowodowało obowiązek instalacji kasy rejestrującej. Firma Handlowo-Produkcyjna „R.”, (w firmie tej Wnioskodawca kupił kasę fiskalną) wprowadziła kasę w tryb fiskalny we wrześniu 2004r. Jako serwis Wnioskodawcy rok rocznie przeprowadzał przegląd kasy fiskalnej. W sierpniu 2006r. Wnioskodawca poszerzył działalność gospodarczą – wprowadził sprzedaż art. przemysłowych, prosząc serwis czyli Firmę „R.” o wprowadzenie dodatkowego kodu na art. przemysłowe. Serwisanci wprowadzili kod do kasy na art. przemysłowe o numerze 3, równocześnie w tym samym czasie przeprogramowali kasę wprowadzając VAT dla wszystkich artykułów, czego Wnioskodawca nie był świadomy; zrobiono to bez jego wiedzy. Wnioskodawca nie zna się na programowaniu kasy fiskalnej i z tego powodu wybiera serwis, gdyż uważa, iż są to osoby kompetentne, znają się na pracy, którą wykonują i nie sądził, iż są w stanie komuś „błędnie zaprogramować” kasę. Tym bardziej, iż serwisanci wiedzieli, że Wnioskodawca opłaca podatek w formie ryczałtu, ponieważ nie przekroczył on obrotu 10.000 euro. Do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji doszło dopiero w październiku 2007r., a mianowicie w dniu 12.09.2007r. Wnioskodawca miał mieć kolejny przegląd kasy. Wnioskodawca kilkanaście razy dzwonił, również udał się do firmy „R.”, lecz nikogo nie zastał. Wnioskodawca zadzwonił do producenta „E.” w Z., prosząc o pilny kontakt z firmą, lecz dowiedział się, że firma „R.” prawdopodobnie nie istnieje i od ok. roku nie współpracuje z producentem. Producent powiadomił Wnioskodawcę, co powinien dalej zrobić i podał mu adresy firm z Ch., zajmujących się przeglądami kas fiskalnych. Po otrzymaniu zgody od producenta, Wnioskodawcę „przejął” serwis A. E.,. Serwisant tejże firmy w dniu 12.10.2007r. zrobił przegląd okresowy kasy i po rozmowie z Wnioskodawcą zauważył „błąd”, który popełnił poprzedni serwis. Uświadomił on Wnioskodawcę, że wszystkie towary zostały obciążone 22% podatkiem. Wnioskodawca nigdy nie był „VAT - owcem”, nigdy też nie składał deklaracji VAT-7. Serwisant z firmy A. E. przeprogramował kasę na podatek zwolniony. Towary obecnie nie są obciążone żadnym podatkiem.Wnioskodawca wyjaśnia również, że towar w postaci odzieży używanej sprzedaje na sztuki i cena dla przykładu 5 zł czy 8 zł, jest dla Wnioskodawcy pełną (netto-brutto). Wnioskodawca sprzedawał tak zawsze i tak sprzedaje do tej pory. Wnioskodawca nadmienia również, iż przeprowadzona kontrola US Ch. kasy fiskalnej – dnia 5 grudnia 2006r. w sklepie Wnioskodawcy nie zwróciła uwagi na ten „błąd”. W protokole wydanym przez US Ch. jest zapisane, że podatnik nie jest płatnikiem VAT-u.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapłaty „naliczonego” i „pobranego” podatku VAT, ponieważ był on tylko „wbijany” na kasę, a nie był wartością dodaną...

Zdaniem Wnioskodawcy, paragony, które wystawił klientom nie powinny być traktowane jako sprzedaż z VAT - em, gdyż cena sprzedaży zawsze była dla Wnioskodawcy ceną pełną. Wnioskodawca zwraca uwagę również na fakt, iż kontrola US Ch. stwierdziła, iż Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku VAT. Zgodnie z art. 108 pkt 1, mówiącym o tym, że jeżeli podatnik nie wystawił faktur osobie kupującej, nie ma obowiązku płatności podatku VAT. Wnioskodawca nigdy nie wystawiał faktur VAT i uważa, że nie będzie musiał płacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w brzmieniu obowiązującym w czasie zaistnienia przedstawionego we wniosku stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.Zgodnie z brzmieniem § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 51, poz. 375) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 116, poz. 804) podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku. Oznacza to, że bez względu na to jaką stawką VAT opodatkowany jest dany towar, sprzedaż jego dokonywana jest w stawce zwolnionej „zw”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cyt. wyżej przepisu art. 113 ust. 1 prowadzi od września 2004r. ewidencję obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących.Wobec powyższego stwierdzić należy, iż sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę powinna być dokonywana w stawce zwolnionej „zw”.Jak wynika z wniosku, w okresie od sierpnia 2006r. do 12 października 2007r. w wyniku błędnego przeprogramowania kasy fiskalnej przez serwisantów, zostały zaewidencjonowane również kwoty podatku należnego z zastosowaniem stawki 22%. W tym czasie Wnioskodawca stosował cenę „pełną” czyli netto = brutto, a zatem cena nie zawierała podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.
W myśl ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.Powyższe przepisy mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze. Zatem w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura, w przedmiotowej sytuacji paragonu, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca paragonu nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na paragonie kwoty podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.