INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2007r (data wpływu 21 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlanych i infrastruktury towarzyszącej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2007r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlanych i infrastruktury towarzyszącej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W wyniku przetargu publicznego Spółka przyjęła do wykonania w okresie od 15.06.2007r. – 14.06.2008r. budynek wielorodzinny wraz z instalacjami wewnętrznymi, sieciami zewnętrznymi, drogami oraz małą architekturą – urządzenie (trzepak, piaskownica), zieleń, oświetlenie terenu. Całe zadanie zostało sklasyfikowane jako PKOB 112 ze stawką VAT - 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z brakiem dostępnych interpretacji Ministerstwa Finansów Spółka prosi o opinię czy nasze stanowisko przedstawione w poz. 52 jest słuszne... Z Wnioskodawcy interpretacją opartą na artykułach w gazecie „X” nie zgadza się inwestor, który twierdzi, że nadal dla całego zadania obowiązuje stawka VAT -7 %.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze znowelizowaną ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, art. 41 pkt 12 od dnia 01.01.2008r. stawkę VAT 7% stosuje się tylko do robót budowlanych dotyczących bezpośrednio budynku mieszkalnego i instalacji wewnętrznych. Natomiast roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą – podjazdy, parking, trzepak, piaskownica, oświetlenie terenu, zieleń oraz przyłącza prowadzone od ulicy do budynku wykonywane w 2008r. będą podlegały opodatkowaniu stawką VAT 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zgodnie z art. 41 pkt 12a ww. ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 41 ust. 12b. ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o obiektach budownictwa mieszkaniowego - rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W myśl art. 3 pkt 1 lit. a-c ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 89, poz. 414 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Stosownie do art. 3 pkt 4 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie małej architektury – należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

• kultu religijnego, jak kapliczki, krzyże przydrożne, figury;
• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej;
• użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu.
  
  

Zgodnie Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne z podziałem na grupy:

• 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne,

• 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,

• 113 - budynki zbiorowego mieszkania.
  
  

W dziale 12 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych mieszczą się budynki niemieszkalne z podziałem na grupy:

• 121 - hotele i budynki zakwaterowania turystycznego

• 122 - budynki biurowe.

• 123 - budynki handlowo – usługowe,

• 124 - budynki transportu i łączności,

• 125 - budynki przemysłowe i magazynowe,

• 126 - ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej,

• 127 - pozostałe budynki niemieszkalne.
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powyższe przepisy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie obiekty małej architektury wymienione przez Wnioskodawcę we wniosku nie mieszczą się w dziale 11 Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, nie stanowią także lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w dziale 12 oraz budynków instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych. A więc zgodnie z definicją zawartą w art. 41 pkt 12a ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowią one obiektów zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i nie korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że roboty budowlane dotyczące budynku mieszkalnego, wielorodzinnego spełniającego kryteria art. 41 pkt 12a ustawy są opodatkowane 7% stawką podatku od towarów i usług zgodnie z art. 41 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast wszystkie wymienione roboty dotyczące małej architektury (podjazdy, parking, trzepak, piaskownica, oświetlenie terenu, zieleń oraz przyłącza prowadzone od ulicy do budynku) są opodatkowane zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wg stawki podstawowej 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja10, 09-402 Płock.