INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 27 listopada 2007r.) uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2008 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 7 stycznia 2008 r. wnioskodawcę wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 14 stycznia wpłynęło do tut. Biura uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma jest trzyosobową spółką cywilną działającą od marca 2006 r. Działalność swą opiera na skupie pieczarek od rolników, a następnie dokonuje nimi dostaw krajowych i wewnątrzwspólnotowych. W roku 2006 wartość przychodu Spółki wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług wynosiła 2 801.473,59 zł. W maju 2007 r. spółka zakupiła na potrzeby działalności gospodarczej 2 samochody ciężarowe w łącznej cenie netto 295.722,00 zł i wprowadziła je w maju 2007 r. do ewidencji środków trwałych. W maju też dokonała wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w rubryce „pozostałe wydatki” w wysokości 198.000,00 zł. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie drogowego transportu towarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych faktów spółka miała prawo skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego do wysokości nie przekraczającej 50.000,00 euro...

Zdaniem wnioskodawcy, spółka miała prawo do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nieprzekraczającego 50.000,00 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosowanie do przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 w/w ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.Natomiast z zastrzeżenia art. 22k ust. 11 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki nie-mającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2007 r. za małego podatnika można było uznać tego, który za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 02 października 2006 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów ważne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a w/w ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z ww. przepisu wynika, iż z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie mogą bezpośrednio skorzystać wspólnicy spółki. W związku z tym limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50 000 euro, określony w art. 22k ust. 7, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800 000 euro, określony w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wiązać tylko ze spółką.

Ponieważ zgodnie ze stanem faktycznym Spółka Cywilna osiągnęła w 2006 r. przychód w wysokości 2.801.473,59 zł nie przekraczający 3.180.000,00 zł spełnia kryteria do uznania jej w 2007 r. za małego podatnika. Zakupione środki trwałe w postaci samochodów ciężarowych zaliczane są do grupy 3-8 Klasyfikacji środków trwałych i nie są to samochody osobowe.

Mając zatem na uwadze ww. przepisy, oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy należy uznać, iż Spółka może dokonać jednorazowo odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej przedmiotowych środków trwałych, jednakże z zastrzeżeniem, że łączna wartość dokonanych w 2007 roku odpisów amortyzacyjnych, dokonanych na mocy ww. art. 22k ust. 7 ww. ustawy, nie przekroczyła – razem z kwotą odpisów dotyczących tych środków trwałych – kwoty 50.000 euro (tj. 199.000 zł wg wyliczenia 50.000 euro x 3,9745 zł – wskazany powyżej kurs euro; w zaokrągleniu do 1000 zł).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest Spółka cywilna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla Spółki co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.