INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 04.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przebudowę drogi publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przebudowę drogi publicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. świadczy usługi w zakresie wszelkich napraw pojazdów, głównie o masie powyżej 3,5 tony oraz przyczep, naczep i maszyn budowlanych. Przedsiębiorstwo posiada: publiczną stację paliw, okręgową stację kontroli pojazdów, myjnię samochodową i sklep z częściami zamiennymi oraz stację obsługi pojazdów.

Na terenie Spółki prowadzona jest również sprzedaż i serwis samochodów „I” oraz „S”. W przyszłym roku Spółka ma zamiar nawiązać współpracę w zakresie sprzedaży i serwisu samochodów ciężarowych marki „V”. W związku z tym, że do Firmy nie ma bezpośrednio wjazdu z Al. XXX, utrudniony jest wjazd pojazdów wysokotonażowych na jej teren. Dlatego też istnieje konieczność wybudowania wjazdu z Al XXX (III nitka Al. XXX) na wysokości posesji nr XX (teren Spółki). Spółka zaznacza jednocześnie, iż jednym z warunków zawarcia umowy z „V” jest bezpośredni wjazd z drogi krajowej na teren zakładu.

Obecnie pojazdy, aby dojechać do Spółki muszą pokonywać 500 m dodatkowej trasy, co przyczynia się do utraty części klientów.

Spółka mając na uwadze dochodowość i dalsze kierunki rozwoju Firmy, wystąpiła do Zarządu Dróg Miejskich o wybudowanie bezpośredniego wjazdu z Al. XXX na jej teren. W dniu 20.11.2007 r. Zarząd Dróg Miejskich wyraził zgodę na wykonanie połączenia Al.XXX z III nitką na wysokości posesji nr XX, na koszt Spółki.

Po przeanalizowaniu swojej sytuacji finansowej i uznaniu, iż przebudowa drogi dojazdowej ma duży wpływ na działalność Firmy, stwierdzono, że niezbędne jest wykonanie tej przebudowy na koszt własny. Szacunkowy koszt wynosił będzie ok. 240 tys. zł. Przebudowania drogi Spółka zamierza dokonać w roku 2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Firma może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów nakłady jakie poniesie na przebudowę drogi publicznej, aby usprawnić wjazd na jej teren...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć wydatki na przebudowę drogi publicznej w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia jako koszty pośrednie Firmy. Stanowisko takie jest zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 14.07.2006 r. nr DD6-8213-43/WK/06/249, cyt. „wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (przebudowę) drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych i dlatego wydatki te mogą stanowić koszt podatkowy”.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka spełnia przesłanki w nim przewidziane, tzn. występuje związek z jej działalnością bieżącą i przyszłościową celem uzyskania przychodu, co utwierdza Spółkę w przekonaniu o słuszności zajętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Aby wydatek można było uznać za koszt podatkowy, to między nim a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem.

Takiego rodzaju wydatkiem jest finansowanie przebudowy drogi publicznej w sytuacji, gdy umożliwi ona dojazd kontrahentów do Wnioskodawcy, w związku z czym wzrosną jego obroty.

Kwestia ponoszenia kosztów związanych z budową i przebudową dróg przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.). Zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Nie ulega również wątpliwości, iż droga publiczna w przebudowie nie stanowi środka trwałego podatnika. Zgodnie natomiast z postanowieniami art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na przebudowę drogi nie mogą również zostać zakwalifikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego korzystania z tej drogi. Przedmiotowa droga nadal będzie drogą publiczną, z której będą mogły korzystać również inne osoby i podmioty.

W świetle powyższego, wydatki jakie poniesie Spółka na przebudowę drogi publicznej, aby usprawnić wjazd na jej teren, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.