INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.01.2008r. (data wpływu 07.01.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2008r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje dostawy towarów zarówno do podmiotów powiązanych jak i niepowiązanych. Wnioskodawca najczęściej ustala warunki umowy sprzedaży z klientem w formie telefonicznej. Potwierdzeniem wzajemnych ustaleń jest kwota uwidoczniona na fakturze dokumentującej sprzedaż. Z uwagi na charakter działalności Spółki brak jest innych dowodów potwierdzających ustalenie ceny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy ustawa nakłada na podatników obowiązek udokumentowania ustalenia ceny w formie pisemnej, niezależnie od tego czy klient jest podmiotem powiązanym czy też niepowiązanym w rozumieniu ustawy...
2. Czy telefoniczne ustalenie ceny spełnia ustawową przesłankę ustalenia ceny o której mówi art. 32 ustawy o podatku VAT...
3. Jeżeli zdaniem organu konieczna jest pisemna forma ustalenia ceny to czy wymagana jest umowa z klientem, czy wystarczy zamówienie w formie faksu lub maila...
4. Jak należy rozumieć art. 32 ustawy mówiący o transakcjach dokonywanych z podmiotami powiązanymi tzn. czy przyczyną zakazu odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości z tej transakcji jest zaniżenie lub zawyżenie wynagrodzenia i czy podstawą takiego zakazu może być art. 88 ust. 4 pkt b...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy żaden przepis ustawy nie narzuca obowiązku ustalania ceny w formie pisemnej. Brak formy pisemnej nie jest tożsamy z brakiem ustalenia ceny. W obrocie gospodarczym ustalenie ceny często odbywa się w formie ustnej, a potwierdzeniem wzajemnych ustaleń jest jedynie faktura dokumentująca sprzedaż. Brak obowiązku pisemnego ustalenia wynagrodzenia (ceny) jest niezależny od tego czy klientem jest podmiot powiązany czy tez niepowiązany. Art. 32 nie nakazuje ustalenia ceny w formie pisemnej i nie stanowi, iż brak formy pisemnej rodzi obowiązek określenia wysokości wynagrodzenia przez organ podatkowy. Określenie wynagrodzenia przez organ podatkowy jest niezależne od formy zawarcia umowy i ustalenia ceny. Podstawą określenia wynagrodzenia są jedyne przesłanki podane w tym przepisie. Zdaniem podatnika sformułowania mówiące o braku prawa do pełnego prawa do odliczenia przez klienta, należy rozumieć w ten sposób, iż w przypadku spełnienia warunków do określenia ceny przez organ, zgodnie z art. 32, klient nie posiada prawa do pełnego obniżenia podatku, z uwagi na zaniżenie lub zawyżenie wartości rynkowej. Podstawą prawną takiego zakazu jest art. 88 ust. 4 pkt b ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak z powyższego wynika, podstawę opodatkowania stanowi w podatku od towarów i usług obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży (pomniejszona o kwotę należnego podatku), tj. cała kwota (świadczenie) jaką nabywca obowiązany jest zapłacić sprzedającemu (podatnikowi) w związku z daną sprzedażą. Tak rozumiany obrót odpowiada wynagrodzeniu należnemu od nabywcy.

Ponadto, na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ustala warunki sprzedaży (wysokość ceny) z klientem w formie telefonicznej. Potwierdzeniem tych ustaleń jest kwota uwidoczniona na fakturze dokumentującej sprzedaż. Tak więc Wnioskodawca wypełnia przesłanki zawarte w w/w przepisach ustawy VAT dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania oraz prawidłowości dokumentowania transakcji sprzedaży.

Ustawodawca przewidział jednak możliwość oszacowania obrotu przez organy podatkowe w sytuacji, w której podatnicy, na skutek zdarzeń i okoliczności wymienionych w art. 32 ustawy VAT, doprowadzili do zaniżenia lub zawyżenia obrotu.

Zatem zgodnie z wyżej wskazanym art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku;
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
   
   

• organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
  
  

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy VAT związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów. Definicję powiązań rodzinnych i kapitałowych zawarto odpowiednio w ust. 3 i 4 w/w artykułu ustawy i tak: przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia, natomiast przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku Wnioskodawca ustala ze swoimi klientami (powiązanymi lub niepowiązanymi) ceny w formie telefonicznej. Ustawa o podatku od towarów i usług nie narzuca sposobu ustalania ceny sprzedaży towaru lub usługi, jednak jeżeli powiązania, o których mowa powyżej, miałyby wpływ na ustalenie ceny innej niż wartość rynkowa, organ podatkowy określa w drodze decyzji wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku.

Ewentualne zastosowanie ceny rażąco niższej lub wyższej dla kontrahenta, będącego jednocześnie udziałowcem lub członkiem rodziny może więc spowodować ustalenie przez organy podatkowe podstawy opodatkowania w przeciętnej wysokości, zbliżonej do tej, jaką winien przyjąć podatnik w sytuacji, gdyby na ustalenie ceny sprzedaży nie miały wpływu powiązania kapitałowe, czy rodzinne, a więc w wysokości wartości rynkowej danego towaru.

Reasumując zaznaczyć należy, iż odmienne (uprzywilejowane) traktowanie przez podmiot kontrahentów powiązanych z nim rodzinnie lub kapitałowo co do cen sprzedawanych im towarów, które w sposób znaczący odbiegają od rynkowych cen towarów i usług, uprawnia organy podatkowe do szacunkowego wyliczenia obrotu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i w stanie prawnym aktualnie obowiązującym, że stosowanie cen znacznie odbiegających od wartości rynkowej (bez względu na sposób ich ustalania) może być uznane przez organy podatkowe za zaniżenie obrotu.

Spółka ma ponadto wątpliwości dotyczące właściwego interpretowania przepisu art. 32 ustawy VAT w związku z jego zapisami dotyczącymi zakazu odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Spółka stoi na stanowisku, że klient nie posiada prawa do pełnego obniżenia podatku, z uwagi na zaniżenie lub zawyżenie wynagrodzenia co do wartości rynkowej. Podstawą prawną takiego zakazu jest art. 88 ust. 4 pkt b ustawy o podatku VAT.

Cytowany wyżej przepis art. 32 ustawy VAT odnosi się do zaniżenia lub zawyżenia wynagrodzenia za towary i usługi w stosunku do ich wartości rynkowej. W takich sytuacjach nabywca, zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 nie ma pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ustawodawca wymienił w tym przepisie poszczególne przepisy ustawy o podatku od towarów i usług regulujące możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, które mają zastosowanie do sytuacji zaniżenia bądź zawyżenia wynagrodzenia. Należy zatem stwierdzić, że Spółka prawidłowo interpretuje przepis art. 32 uznając brak możliwości pełnego odliczenia podatku VAT w związku z zaniżeniem lub zawyżeniem wynagrodzenia za towary i usługi w stosunku do ich wartości rynkowej. Ponadto trzeba zauważyć, że powoływany przez Spółkę art. 88 ust. 4 pkt b ustawy VAT nie istnieje, co uniemożliwia zajęcie stanowiska w tej kwestii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.