POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.01.2007 r., stwierdza, że podatnikowi będącemu osobą niepełnosprawną przysługuje prawo odliczenia od dochodu:

- wydatków faktycznie poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przejazdem na zabiegi rehabilitacyjne, jednakże w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,

- wydatków poniesionych na zabudowę balkonu traktowanego jako wydatek na adaptację mieszkania, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w pełnej wysokości,

- wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne, ale pod warunkiem, że podatnik posiada dokumenty stwierdzające ich poniesienie.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 17.01.2007 r. (data wpływu 19.01.2007 r.), uzupełnionym dnia 07.02.2007 r., zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Jest Pan osobą niepełnosprawną zaliczaną do I grupy inwalidztwa. Po udarze mózgu ma Pan prawostronny paraliż narządów ruchu. Pańska żona po wypadku drogowym także jest osobą niepełnosprawną zliczaną do II grupy inwalidzkiej. Jesteście Państwo właścicielami samochodu osobowego, którym dojeżdżacie na rehabilitację. Posiadacie Państwo skierowania na rehabilitację, jednakże korzystacie z niej w innych terminach i w innych miejscach. Ponadto korzysta Pan z rehabilitacji we własnym domu. W związku z licznymi chorobami (brak mowy, padaczka pourazowa, zawał serca, niewydolność nerek, paraliż narządów ruchu, udar mózgu itp.) i koniecznością poruszania się na wózku zamierza Pan w ramach adaptacji budynku mieszkalnego dla potrzeb osoby niepełnosprawnej lub usuwania barier architektonicznych obudować balkon poprzez zamontowanie w nim okien. Ponieważ mieszka Pan na 10 piętrze i jeździ na wózku inwalidzkim, nie może Pan wyjść na podwórko gdyż są za wysokie schody. Konieczne jest wówczas znoszenie Pana do wyjścia. Dlatego też wychodzi Pan na balkon. Jednakże będąc na balkonie podczas nieobecności żony zdarza się Panu zmoknąć lub przeziębić na wietrze, a szybki powrót do domu utrudnia paraliż. Pańska żona ma również obawy, że może Pan wypaść z balkonu z 10 piętra, gdyż często wychyla się Pan za barierkę, gdy dzieje się coś interesującego na dole. Z tego też względu, w celu zapewnienia Panu bezpieczeństwa oraz usunięcia barier i przeszkód w korzystaniu z części mieszkania (balkonu) niezbędna jest zabudowa balkonu.

W związku z opisanym stanem faktycznym, zwraca się Pan z następującymi pytaniami:

- czy za 2006 r. może Pan odliczyć od dochodu 2.280 zł z tytułu wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przewozem na zabiegi rehabilitacyjne?

- czy może Pan odliczyć wydatek poniesiony za opłacenie rehabilitanta, który nie prowadzi działalności gospodarczej i przychodzi do Pana w celu udzielenia zabiegów oraz w jaki sposób może Pan udokumentować poniesiony wydatek?

- czy może Pan w ramach ulgi na rehabilitację odliczyć koszt zabudowy balkonu?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż:

- może Pan odliczyć 2.280 zł z tytułu używania samochodu osobowego na dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne,

- rehabilitant może wystawić rachunek potwierdzający wykonanie usługi,

- przysługuje Panu odrębne niż w/w odliczenie z tytułu wydatków poniesionych na zabudowę balkonu potrzebną dla Pana bezpieczeństwa.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniających do odliczeń od dochodu zawiera art. 26 ust. 7a w/w ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń zostały określone w ust. 7b – 7g cytowanego artykułu. Zgodnie z art. 26 ust. 7d cyt. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

- decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

- orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów,

lub też orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 32 sierpnia 1997 r (art. 26 ust. 7g ustawy). Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwrócona w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważane są za wydatki na cele rehabilitacyjne i w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł podlegają odliczeniu od dochodu.

Dla korzystania z omawianej ulgi konieczne jest, aby samochód był własnością albo współwłasnością osoby niepełnosprawnej. Zgodnie z art. 26 ust. 7c cyt. ustawy, wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem m.in. wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność lub współwłasność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne. Tak więc dla skorzystania z przedmiotowego odliczenia nie jest konieczne posiadanie przez podatnika dokumentów potwierdzających poniesienie tego rodzaju wydatków. Jednakże trzeba mieć na uwadze, że odliczeniu podlegają faktycznie poniesione wydatki.

Zatem ma Pan prawo odliczyć od dochodu za 2006 r. wydatki faktycznie poniesione w tym roku na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, jednakże w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł i pod warunkiem, że wydatki te nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że z tego typu odliczenia będzie korzystała również Pana żona.

Wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zalicza się do wydatków na cele rehabilitacyjne. Wysokość tych wydatków – zgodnie z art.26 ust.7c ustawy ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Zatem warunkiem niezbędnym do skorzystania z prawa odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zabiegi rehabilitacyjne jest posiadanie dokumentu, który w sposób jednoznaczny wskazywać będzie tytuł, a także wysokość poniesionych wydatków oraz dane osoby, która wykonywała zabiegi i której dokonano zapłaty. Tak więc w sytuacji gdy rehabilitant nie prowadzi działalności gospodarczej nie jest uprawniony do wystawienia rachunków, ani też faktur VAT.

Ponadto należy zauważyć, iż ukształtowanie stosunku prawnego pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej wskazuje, iż mamy do czynienia z umową cywilnoprawną, której charakter określa, iż może to być umowa zlecenie bądź też umowa o dzieło, kształtowana swobodnie przez strony, jednak w ramach przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm). Zatem Pan jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej może zawrzeć umowę cywilnoprawną (zlecenie, o dzieło) z rehabilitantem na wykonanie zabiegów rehabilitacyjnych w domu. W takim przypadku dokumentem stwierdzającym wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne będzie wystawiony przez rehabilitanta dowód zapłaty lub jakikolwiek inny dokument potwierdzający, zgodnie z warunkami zawartej umowy, przyjęcie zapłaty. Zatem posiadając właściwy dokument potwierdzający zapłatę za zabiegi rehabilitacyjne będzie Pan uprawniony do odliczenia z tytułu wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne.

Tak więc w przedstawionym stanie faktycznym nie przysługuje Panu odliczenie wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne, gdyż nie posiada Pan dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Wydatki na cele rehabilitacyjne poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają odliczeniu od dochodu.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż posiada Pan I grupę inwalidzką, mieszka Pan na 10 piętrze i porusza sie na wózku inwalidzkim. Chcąc skorzystać ze świeżego powietrza udaje się Pan na balkon, gdyż paraliż narządów ruchu uniemożliwia Panu zejście na dół. Jednakże pobyt na balkonie staje się dla Pana niebezpieczny, a żona obawia się, że z uwagi na swoje choroby może Pan wypaść. Ponadto pobyt na balkonie przy zmianach pogody wywołuje u Pana kolejne choroby, a będąc sparaliżowanym nie jest Pan w stanie szybko powrócić do domu.

Zatem, jeśli zabudowanie balkonu odbędzie się zgodnie ze zgłoszeniem dokonanym w Wydziale Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta i zagwarantuje Panu bezpieczeństwo, to wówczas wydatki poniesione na powyższy cel można uznać za wydatki na adaptację mieszkania dla potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż stosownie do cytowanego wyżej art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne (tym wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań) ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dowodem takim może być faktura VAT, ale też wszelkie inne dokumenty, potwierdzające fakt dokonania konkretnych wydatków przez osobę wskazana w tym dokumencie.

Ponadto należy pamiętać, iż w przypadku, gdy jakikolwiek z wydatków na cele rehabilitacyjne został sfinansowany (dofinansowany) z funduszy wymienionych w cytowanym wyżej art. 26 ust. 7b ustawy, odliczeniu podlega jedynie różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy lub zwróconą w jakiejkolwiek innej formie.

Biorąc więc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż ma Pan prawo odliczyć od dochodu za 2006 r.:

- wydatki faktycznie poniesione w tym roku na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, jednakże w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,

- wydatki poniesione na zabudowę balkonu w pełnej wysokości, jako wydatki na adaptację mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W/w wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu pod warunkiem, że nie zostały zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie. Należy również podkreślić, że łączna kwota odliczeń z w/w tytułów nie może przekroczyć dochodu osiągniętego w roku podatkowym.

Natomiast wydatki poniesione przez Pana w 2006 r. na opłacenie zabiegów rehabilitacyjnych nie podlegają odliczeniu od dochodu z uwagi na fakt, iż nie posiada Pan dokumentów stwierdzających poniesienie przedmiotowego wydatku.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17.01.2007 r. jest prawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków na używanie samochodu dla potrzeb związanych z dojazdem na zabiegi rehabilitacyjne oraz odliczenia kosztu zabudowy balkonu, zaś nieprawidłowe w części dotyczącej odliczenia kosztu opłacenia rehabilitanta.