INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 08 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki (pytanie oznaczone nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia, czy transakcja przeprowadzona w 2007 r. stanowiła wymianę udziałów,
• rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą udziałów nabytych przez Spółkę w ramach transakcji przeprowadzonej w 2007 r.
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

I.

W dniu 21 listopada 2007 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników X Sp. z o.o. (dalej: X albo Wnioskodawca) podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego X poprzez utworzenie nowych udziałów. Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym X zostały objęte przez Y z siedzibą w (…) (dalej: Y) w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci zwykłych udziałów w Z z siedzibą w (…) (dalej: Z albo Spółka Zbywana). Będące przedmiotem aportu udziały spółki stanowiły ponad 99% jej kapitału zakładowego – X uzyskała bezwzględną większość praw głosu w Z.

W związku z przedstawionym podwyższeniem kapitału zakładowego, X dokonała zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC). Wydatek ten został skapitalizowany w wartości utworzonych udziałów.

II.

Na podstawie umowy z dnia 16 grudnia 2011 r. X sprzedała Y wszystkie posiadane przez siebie udziały w Z, które zostały wcześniej nabyte w drodze wymiany udziałów opisanej w punkcie I. Cena sprzedaży udziałów była niższa od wartości udziałów w momencie transakcji w 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja z 2007 r. polegająca na objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym X przez Y w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci zwykłych udziałów w Z stanowiła wymianę udziałów...
2. Czy w związku ze sprzedażą udziałów w Z przez X, X będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej nominalnej wartości udziałów wydanych Z w ramach wymiany udziałów z 2007 r....
3. Czy podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego X w 2007 r. może zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów w momencie zbycia udziałów w Z uzyskanych w drodze wymiany udziałów, tj. w roku 2011...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie:

• przedstawionego stanu faktycznego obejmującego odpowiedź na pytanie nr 1 w dniu 14 maja 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-46/12-2/EK,
• przedstawionego stanu faktycznego obejmującego odpowiedź na pytanie nr 2 w dniu 14 maja 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-46/12-3/EK.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadniczo poniesiony wydatek z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych związany z podwyższeniem kapitału dla celów transakcji wymiany udziałów, powinien stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie zbycia otrzymanych udziałów.

Jednakże, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 8e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu w związku ze zbyciem udziałów otrzymanych w wyniku wymiany udziałów może być wartość nominalna udziałów wydanych przez spółkę nabywającą.

Regulacja ta w pełni odpowiada stanowi prawnemu właściwemu dla roku 2011, w którym podwyższenie kapitału w związku z wymianą udziałów w spółce nabywającej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z wytycznymi zawartymi w prawie UE, według których wymiana udziałów powinna stanowić transakcję neutralną na gruncie podatkowym dla uczestniczących w niej stron zarówno na gruncie podatku dochodowego, jak i podatków kapitałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno to jednak stać na przeszkodzie, aby uznać, że poniesiony przez Niego wydatek z tytułu podatku do czynności cywilnoprawnych, który był uzasadniony brzmieniem obowiązujących wówczas przepisów o PCC powinien stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Spełnia on bowiem wszystkie przesłanki, aby go uznać za taki koszt.

Zasadniczo, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aby zatem uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, powinien on mieć bezpośredni lub pośredni związek z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami. Równocześnie, wydatek nie może być wymieniony w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od czynności cywilnoprawnych, zapłacony w związku z podwyższeniem kapitału dla potrzeb wymiany udziałów, ma bezpośredni związek z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami. Wnioskodawca jest oczywiście świadom brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na powiększenie kapitału zakładowego, co w konsekwencji prowadzić powinno do zastosowania art. 7 ust. 3 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Takie rozumienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadziłoby do wniosku o niedopuszczalności zaliczenia wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego (w tym zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych) do kosztów uzyskania przychodów, ale co podkreśla Wnioskodawca, w momencie zapłaty tego podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, taki wniosek jest jednak niesłuszny, gdyż stosując wskazaną wykładnię art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomija się ekonomiczny sens podwyższenia kapitału zakładowego. Czynność ta pozwala spółkom kapitałowym na zgromadzenie wymiernych środków pieniężnych bądź niepieniężnych (w przypadku aportu) od udziałowców. Nowe wkłady umożliwiają spółkom efektywniejsze prowadzenie swojej działalności, aktywniejsze inwestowanie, czasem pozwalają one na niemal natychmiastowe uzyskanie wymiernych korzyści (np. gdy w przypadku aportu przedsiębiorstwa, wniesione przedsiębiorstwo jest rentowne i przynosi zyski). Tego rodzaju przychody, generowane za pomocą otrzymanego przedmiotu aportu, podlegają opodatkowaniu, a przecież ich osiągnięcie nie byłoby możliwe bez podwyższenia kapitału zakładowego. Wydatki na podwyższenie kapitału w związku z wymianą udziałów (będącą kwalifikowaną formą aportu) są zatem celowe i ponoszone przez podatnika dla osiągnięcia przychodów w przyszłości. W przypadku Spółki te przychody zrealizowały się 4 lata po podwyższeniu kapitału zakładowego, w momencie odpłatnego zbycia otrzymanych udziałów.

W tym miejscu można wskazać na analogię między pozyskaniem środków na prowadzenie działalności gospodarczej poprzez podwyższenie kapitału zakładowego, a zaciągnięciem na ten sam cel pożyczki. Obie te czynności służą pozyskaniu środków finansowych, a środki uzyskane z obu tych źródeł znajdują się w katalogu przysporzeń z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które nie stanowią przychodów. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że nigdy nie ulegało wątpliwości, że koszty związane z zaciągnięciem i spłatą pożyczek (takie jak odsetki) są kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów. Nie ma zatem podstaw, by odmiennie traktować wydatki na podwyższenie kapitału zakładowego.

Ponadto, tak jak była o tym mowa wcześniej, zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jedną z przesłanek zakwalifikowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego nieobecność w hipotezie art. 16 ust. 1.

Wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego w tym przepisie się nie znalazły, a były niewątpliwie celowe, związane z prowadzoną przez Wnioskodawcą działalnością gospodarczą oraz mają bezpośredni związek z uzyskanym przez Niego przychodem.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu zapłaty PCC powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w 2011 r. Był on bowiem niezbędny dla nabycia udziałów w formie wymiany udziałów i jest bezpośrednio związany z realizacją przychodów z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika więc, iż stanowi on różnicę pomiędzy przychodami a kosztami jego uzyskania.

Omawiana ustawa nie definiuje przy tym pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wypunktowania w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do tej kategorii. W ust. 4 powołanego artykułu zawarto natomiast zamknięty katalog przysporzeń majątkowych nieuznawanych za przychody podatkowe.

I tak, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Z treści ww. przepisu wynika więc, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe, ustawodawca wyraźnie wskazał, że wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki kapitałowej nie stanowią jej przychodu podatkowego; mają one odrębny charakter z uwagi na cel, któremu służą – zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla jej funkcjonowania.

Z kolei, jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W przedstawionym stanie faktycznym, w dniu 21 listopada 2007 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników X Sp. z o.o. (dalej: X) podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego X poprzez utworzenie nowych udziałów. Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym X zostały objęte przez Y z siedzibą w (…) (dalej: Y) w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci zwykłych udziałów w Z z siedzibą w (…) (dalej: Z).

W związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, Spółka dokonała zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Oceniając przedmiotowy wydatek w kontekście możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów Spółka stwierdziła, iż „stosując wskazaną wykładnię art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomija się ekonomiczny sens podwyższenia kapitału zakładowego. Czynność ta pozwala spółkom kapitałowym na zgromadzenie wymiernych środków pieniężnych bądź niepieniężnych (w przypadku aportu) od udziałowców. Nowe wkłady umożliwiają spółkom efektywniejsze prowadzenie swojej działalności, aktywniejsze inwestowanie, czasem pozwalają one na niemal natychmiastowe uzyskanie wymiernych korzyści (…). Tego rodzaju przychody, generowane za pomocą otrzymanego przedmiotu aportu, podlegają opodatkowaniu, a przecież ich osiągnięcie nie byłoby możliwe bez podwyższenia kapitału zakładowego. Wydatki na podwyższenie kapitału w związku z wymianą udziałów (będącą kwalifikowaną formą aportu) są zatem celowe i ponoszone przez podatnika dla osiągnięcia przychodów w przyszłości”.

Odnosząc powyższe do powołanych regulacji prawnopodatkowych, tut. Organ nie podziela stanowiska Spółki. W analizowanej sprawie, zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych związana jest ze ściśle określonym źródłem przychodów, którym jest zwiększenie kapitału poprzez wniesienie aportu w postaci udziałów Z.

W świetle powyższego, zasadnym jest wskazanie na prawidłowość zawartą w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że zwrot normatywny „do przychodów nie zalicza się” odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 tej ustawy, który stanowi w istotnym dla sprawy zakresie, iż dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza określone w nim przychody z przychodów określonych w art. 7 ust. 2 ustawy. Ponieważ art. 7 ust. 2 ww. ustawy mówi także o zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztach uzyskania przychodów jako kategorii współtworzącej dochód wskutek pomniejszenia przychodów o te koszty, staje się oczywiste, że koszty uzyskania przychodów nie mogą być wiązane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, zostały wyłączone.

Stwierdzone powyżej rozróżnienie przychodu podatkowego, a więc przychodu określonego w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do którego odnoszą się koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, od przychodu (przysporzenia) określonego w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do którego zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania nie mają zastosowania, ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia o zaliczeniu wymienionego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, wskazać należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy. Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszt jego uzyskania – w przedmiotowej sprawie podatek od czynności cywilnoprawnych – nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie spełnia bowiem zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o jego kwalifikacji prawnej.

Powyższe potwierdza również treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2011 r. powziętej w przedmiocie zaliczenia pewnej kategorii wydatków dokonanych w ramach podwyższenia kapitału zakładowego spółki do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony przez Spółkę, jako koszt związany z czynnością podwyższenia Jej kapitału zakładowego w 2007 r., nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten bezpośrednio związany z podwyższeniem kapitału zakładowego, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu związanego z transakcją zbycia udziałów uzyskanych w drodze ich wymiany.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.