POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), po rozpoznaniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, skierowanego do tutejszego organu podatkowego w dniu 5 stycznia 2007 roku - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sochaczewie

postanawia

uznać, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie doliczenia 22% podatku od towarów i usług do opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Strona wysłała do użytkowników wieczystych gruntów Skarbu Państwa zawiadomienia informujące o wzroście dotychczasowej opłaty rocznej o 22 % podatku od towarów i usług. Kilku użytkowników odmówiło płacenia powiększonej o podatek VAT opłaty rocznej, uzasadniając odmowę faktem, że użytkowanie wieczyste zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r., a więc w okresie kiedy nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

2. Przedmiot interpretacji. Czy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Strona prawidłowo postąpiła doliczając 22% podatku VAT do opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. ?

3. Stanowisko Wnioskodawcy. Zdaniem Strony podatek ten należy doliczyć do opłaty rocznej i obciążyć nim użytkowników.

4. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony przez Stronę i obowiązujący w tym zakresie stan prawny, uwzględniając stanowisko w uchwale siedmioosobowego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku sygn. akt I FSK 27906 z dnia 8 stycznia 2007 r., który orzekł w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sochaczewie zważył co następuje.

Do zadanego pytania mają zastosowanie przepisy art. 5 ust. 1 pkt. 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Po oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste korzystający z niego dysponuje nieruchomością i rozporządza nią jak właściciel, a więc zgodnie z powołanym art. 7 ust. 1, czynność tę należy potraktować jako dostawę towarów.

Ze stanu faktycznego wynika, że użytkowanie wieczyste będące przedmiotem sprawy, zostało ustanowione przed 1 maja 2004 r., a więc w okresie kiedy czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc po uwagę powołane przepisy prawa podatkowego, uwzględniając stanowisko powołanej wyżej uchwały siedmioosobowego składu NSA, która rozstrzyga wątpliwości związane z użytkowaniem wieczystym - oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. jest dostawą towaru dokonaną przed tą datą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego wnoszone po tej dacie opłaty przez użytkowników nie powinny ani zawierać w sobie podatku VAT, ani nie powinny być o ten podatek powiększone.

W związku z czym stanowisko Strony zajęte we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

W myśl art. 14b Ordynacji podatkowej interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na postanowienie nniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sochaczewie, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.