POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216§ 1, art. 14a§1 i §4 ustawy z dnia 29.08.1997 r.- Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity-Dz. U Nr 8 poz 60 z 2005 r. ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte w pismie z dnia 19.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 20.10.2006r.) w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE

W myśl art. 14a §1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity.-Dz. U z 2005r. Nr 8 poz 60 ze zm. ), stosownie do swojej właściwości Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie – art.14a §4 Ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia 19.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 20.10.2006 r.) zwróciliście się Panowie z zapytaniem dotyczącym kosztów uzyskania przychodów.

Według stanu faktycznego przedstawionego przez Panów wynika, iż postanowiliście wprowadzić nowy sposób sprzedaży usług internetowych, który polega na sprzedaży wraz z usługą dostępu do internetu dodatkowo drobnego sprzętu komputerowego ( o wartości ok. 100 do 200 zł w zakupie – dostępnych dla klienta w zależności od długości okresu dostarczania usług ) za kwotę kilku złotych. Ten sposób sprzedaży ma na celu zwiększenie liczby klientów. W związku z powyższym zwracacie się Panowie z pytaniem, czy zakup tego sprzętu stanowi w całości koszt uzyskania przychodów, czy też jest limitowany w ramach reprezentacji i reklamy.

Mając na uwadze tak przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w dacie wydania interpretacji stan prawny, organ podatkowy stwierdza co następuje:

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów na potrzeby podatku dochodowego należy przede wszystkim kierować się generalną zasadą zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 z późn. zm.), w myśl którego kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jednocześnie trzeba mieć na względzie, że sam fakt nie wymienienia danego wydatku w art. 23 omawianej ustawy nie jest podstawą do zaliczenia go w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Aby wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Istnienie takiego związku pozwala podatnikowi dany wydatek zaliczyć do kosztów, ale pod warunkiem że nie został on wymieniony w katalogu wyłączeń zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pod warunkiem, że wydatek ten zostanie prawidłowo udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującym do 31 XII 2006 r. „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba, że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób”. Od 01.01.2007 r. nastąpiła zmiana powyższego przepisu , który obecnie brzmi następująco "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, a w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne , zakupy żywności oraz napojów, w tym alkoholowych". W przepisach prawa podatkowego brak jest definicji pojęcia „reklama”, w związku z tym należy przyjąć wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Mały Słownik Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN definiuje reklamę jako” rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; środki służące do tego celu (np. plakaty, napisy, ogłoszenia w prasie i telewizji).” Pojęcie reklamy jest na tyle pojemne, że obejmuje również pojęcie promocji. Działania promocyjne mają na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży własnych towarów poprzez uatrakcyjnienie dystrybucji tych towarów np.: dołączeniem do partii towaru zakupionego za określoną kwotę nagrody. Daną czynność można uznać za sprzedaż premiową jeżeli: - dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia towaru lub usługi, nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnia określone przez sprzedającego warunki zakupu, nagroda nie zostaje przyznana w pieniądzach ani towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy.

Sprzedaż drobnego sprzętu za niewielką kwotę poprawia oczywiście wizerunek firmy, ale podstawowym jego celem jest wsparcie sprzedaży, co prowadzi do zwiększenia przychodu spółki. Sprzedawca kieruje promocję do nieograniczonego kręgu klientów , bo każdy może przyjść do siedziby firmy i zawrzeć umowę na usługi internetowe , a ponadto, sprzedawca powyższych usług, swoim działaniem zachęca do zawarcia umowy, w wyniku czego wydatki poniesione przez spółkę mają niewątpliwie wpływ na uzyskany przez spółkę przychód. Wobec tego, biorąc pod uwagę stan prawny na 2006 i 2007 rok, wydatki poniesione przez spółkę na zakup sprzętu komputerowego będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zatem, tutejszy organ stwierdza, że stanowisko Panów w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Stosownie z art. 14b§1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14a§1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta . Jeżeli jednak podatnik zastosował się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a §4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja o której mowa w art.14a §1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwym dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 ( art. 14b §2 Ordynacja podatkowa ).

Od niniejszego postanowienia na podstawie art 14a §4 i art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia – art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej .

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 229 Ordynacji podatkowej i powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.