POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 21.09.2006r., (data wpływu do tutejszego Urzędu 25.09.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowegopostanawiauznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią wniosku, Spółka w ramach działalności nabywa usługi cateringowe do wynajętych sal, siedziby lub na otwartej przestrzeni w celu zapewnienia wyżywienia:#61485; na imprezach integracyjnych pracowników Spółki, #61485; na imprezach integracyjnych pracowników Spółki oraz pracowników kontrahentów, #61485; na szkoleniach organizowanych przez Spółkę, #61485; na konferencjach, spotkaniach branżowych, na które zapraszani są kontrahenci oraz które są ogłaszane w prasie ogólnodostępnej, #61485; na spotkaniach informacyjnych dla pracowników, #61485; na spotkaniach biznesowych z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od nabytych usług cateringowych, ponieważ takie usługi nie stanowią usług gastronomicznych, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, a także z uwagi na fakt, iż nie ma innych podstaw do zanegowania prawa do odliczenia. Nabywane usługi są wykorzystywane do działalności opodatkowanej Spółki i w związku z tym, prawo do odliczenia powinno jej przysługiwać na zasadach ogólnych. Ponadto Strona wskazuje, iż usługi gastronomiczne objęte są grupowaniem 55.3 PKWiU, natomiast usługi cateringu grupowaniem 55.52 PKWiU – usługi przygotowywania i dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych. W opinii Strony powyższe rozróżnienie w klasyfikacji PKWiU, która decyduje o zakresie znaczeniowym usług w ustawie o VAT, powoduje, iż VAT naliczony przy nabyciu usług cateringowych podlega odliczeniu, bowiem usługi takie nie są wymienione w art. 88 ustawy o VAT. Ponadto Spółka podkreśla, iż wydatki na usługi cateringowe stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem w odniesieniu do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem nie ma również zastosowania ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2. Strona podkreśla, iż prawo do odliczenia przysługuje jej nawet, gdyby w niektórych z opisanych powyżej sytuacji, wydatków na nabycie usług cateringowych nie można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na przekroczenie limitu dla kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535, ze zm.) Podatnikowi, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 86 ust. 8 pkt 2, prawo to przysługuje również w przypadku, gdy importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7.W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie; nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Ograniczenie prawa do odliczenia wynikające z powyższego przepisu dotyczy usług gastronomicznych. Zgodnie z art. 8 ust. 3 usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. W rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) w dziale 55 Usługi hoteli i restauracji, ustawodawca sklasyfikował pod symbolem PKWiU 55.3 - usługi gastronomiczne; natomiast usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych posiadają symbol PKWiU - 55.5. Wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 89. poz. 844 ze zm.) w dziale 55 - usługi hotelarskie i gastronomiczne wyróżnia obok usług gastronomicznych również usługi cateringowe - PKWiU 55.52.1.Z powyższego wynika, iż usługa cateringu jest sklasyfikowana w PKWiU nie jako usługa gastronomiczna, lecz jako usługa przygotowania i dostarczania posiłków. Tym samym zdaniem tutejszego organu podatkowego, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie odliczania podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4. W związku z powyższym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem usług cateringowych, pod warunkiem jednak, iż nabyte usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a wydatki poniesione w związku z ich nabyciem mogłyby być zaliczone przez wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Użycie w treści zacytowanego przepisu trybu przypuszczającego, oznacza, iż przepis nie może mieć zastosowania do sytuacji, w których Podatnik nie zalicza pewnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jedynie z powodu przekroczenia limitu, lecz mógłby to zrobić gdyby tego limitu nie przekroczył. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadkach, gdy określonego wydatku co do zasady nie można uznać za koszt uzyskania przychodów z danego źródła przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, art. 14b, art. 14c Ordynacji podatkowej.