POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie koszty uzyskania przychodów – wydatki na dofinansowanie zakupu przez pracowników akcji francuskiego akcjonariusza Spółki

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pracownicy Spółki akcyjnej uzyskali możliwość nabycia akcji francuskiego akcjonariusza Spółki w ramach Programu Akcjonariatu Pracowniczego. Spółka akcyjna dofinansowała w części pracownikom zakup akcji. Wartość przyznanego nieodpłatnego świadczenia została uznana na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód pracowników ze stosunku pracy i opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik ma wątpliwości, czy kwotę dofinansowania pracownikom zakupu akcji Spółka może na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatnika dofinansowanie, stanowiące element wynagrodzenia pracowników powinno na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić koszt uzyskania przychodów na zasadach przewidzianych dla wynagrodzeń pracowniczych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnicy mogą ponoszone przez siebie wydatki zaliczać w koszty uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskiwanymi przez podatnika przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy wskazujący, że dzięki poniesieniu wydatku podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Generalnie wynagrodzenia, jako element kosztów zatrudnienia, zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Oczywiście ta kategoria kosztów, podobnie jak i każda inna, aby mogła zostać odliczona od przychodów przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym musi spełniać wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kryterium pozytywne, co oznacza, że konieczne jest związanie wypłaconego wynagrodzenia z osiągniętym przez podatnika – pracodawcę przychodem.

Wynagrodzeń zaliczanych u pracodawcy do kosztów uzyskania przychodów nie należy utożsamiać z przychodem pracownika ze stosunku pracy. Czym innym jest bowiem wynagrodzenie analizowane od strony pracodawcy, a czym innym to samo wynagrodzenie analizowane od strony pracownika. Są to dwie różne kategorie prawa podatkowego, i tak też powinny być rozpatrywane. Zaliczenie przez pracodawcę wypłaconego wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów nie jest jednoznaczne z koniecznością zaliczenia tego wynagrodzenia do przychodów pracownika branych pod uwagę przy ustalaniu podatku dochodowego należnego od pracownika. Część wynagrodzeń korzysta u pracownika ze zwolnienia od podatku dochodowego. Również nie każde wynagrodzenie, które dla pracownika stanowi przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez pracodawcę.

Odnosząc się do ponoszonych przez Spółkę akcyjną wydatków na dofinansowanie zakupu przez pracowników akcji francuskiego akcjonariusza Spółki tut. Organ podatkowy zauważa, iż kosztem uzyskania przychodów, a więc kosztem podlegającym odliczeniu od przychodu przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, jest tylko taki koszt, który służył osiągnięciu przychodów – został poniesiony w celu ich osiągnięcia. Chodzi przy tym o przychody, które były brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na dofinansowanie zakupu przez pracowników akcji francuskiego akcjonariusza Spółki w żaden sposób – ani bezpośredni, ani pośredni – nie przyczyniają się do powstania przychodu Spółki, branego pod uwagę przy obliczaniu jej podstawy opodatkowania. Przychody z tytułu udziału w zyskach francuskiej spółki uzyskiwać będą bowiem w przyszłości osoby fizyczne, nie Spółka.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego nieprawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż Spółka na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę dofinansowania pracownikom zakupu akcji francuskiej spółki.