POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26.07.2006r. złożonegow Trzecim Urzędzie Skarbowym Warszawa - Śródmieście (data stempla pocztowego 01.08.2006r., data wpływu do organu podatkowego 07.08.2006r.), przesłanego pismem z dnia 23.08.2006r. zgodnie z właściwością miejscową do tut. organu podatkowego (data wpływu 24.08.2006r.)w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko wyrażone we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2006r. wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 3 ust. 2a ustawy z dnia26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik jest obywatelem polskim, posiadającym polski paszport, prawo jazdy i dowód osobisty. W maju 2006 roku wyjechał z Polski za granicę, gdzie podjął pracę na podstawie umowy o pracę zawartej z zagranicznym pracodawcą. Jednocześnie rozwiązaniu uległa jego dotychczasowa umowa o pracę, zawartaz polskim pracodawcą. Jego żona, dzieci i rodzice są obywatelami polskimi. Żona i dzieci towarzyszą mu podczas pobytu za granicą. W chwili obecnej wnioskodawca nie jest w stanie ocenić czy ( i ewentualnie kiedy) powróci wraz z rodziną do Polski. Przewiduje, że w kraju jego obecnego pobytu przebywać będzie przeciętnie 340 dni w roku. W Polsce zamierza spędzać maksymalnieok. 10 dni rocznie, wyłącznie w celach prywatnych.

Podatnik nie posiada stałego zameldowania w Polsce. Przed wyjazdem dokonał sprzedaży mieszkania, w którym dotychczas mieszkał z rodziną. Nie posiada żadnego majątku ruchomegow Polsce, a jedynie dwa mieszkania, kupione w celach inwestycyjnych. W trakcie wizyt w Polsce będzie mieszkał w hotelu lub u rodziców. Ponadto w Polsce kontynuuje opłacanie składekw ramach tzw. „III filaru” i posiada rachunki w funduszach inwestycyjnych (wraz z rachunkiem bankowym przeznaczonym głównie do obsługi inwestycji) oraz polisy ubezpieczeniowe.

W kraju swojego obecnego pobytu posiada prawo tymczasowego pobytu i jednocześnie oczekuje na przyznanie prawa stałego pobytu. Mieszka wraz z rodziną w wynajętym domu, dostępnym do jego wyłącznej dyspozycji. Jest także właścicielem samochodu zarejestrowanegow tym kraju i rozważa zakup nieruchomości mieszkaniowej. Od chwili przyjazdu do kraju jego obecnego pobytu składa w nim deklaracje podatkowe. Również jego ogólnoświatowe dochody podlegają opodatkowaniu w tym kraju. Posiada tam również rachunki bankowe i podlega w tym kraju obligatoryjnemu ubezpieczeniu społecznemu oraz jest objęty stałą opieką medyczną.

Według oceny wnioskodawcy, biorąc pod uwagę jego pobyt za granicą oraz całokształt okoliczności towarzyszących temu pobytowi, nie posiada on od chwili wyjazdu z Polski miejsca zamieszkania w Polsce, a tym samym podlega na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemuod całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względuna miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Zatem, jak wynika z art. 3 ust. 1i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzaj obowiązku podatkowegow Polsce zależy wyłącznie od miejsca zamieszkania danej osoby.

Pojęcie „miejsca zamieszkania” nie jest zdefiniowane przez przepisy prawa podatkowego. W związku z tym, zgodnie z zasadą wykładni systemowej, uzasadnione jest odwołaniesię do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość,w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Aby można było uznać, że dana osoba ma miejsce zamieszkania w danej miejscowości (tj. że dana miejscowość stanowi ośrodek jej interesów życiowych) konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków: dana osoba musi faktycznie stale przebywać w danym miejscu oraz musi mieć zamiar stałego przebywania w danym miejscu. Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków oznacza, że osoba ta nie posiada miejsca zamieszkania w danej miejscowości.

W uzasadnieniu do wniosku podatnik zauważa ponadto, iż w świetle powołanych przepisów faktyczne przebywanie w danym miejscu jest warunkiem obiektywnym – jego występowanie można łatwo zaobserwować i zweryfikować w świecie zewnętrznym. Natomiast w przypadku zamiaru stałego pobytu mamy do czynienia z warunkiem subiektywnym, wewnętrznym. Niemniej jednak jego istnienie powinno znaleźć swoje uzasadnienie w świecie zewnętrznym poprzez istnienie czynników, które może zweryfikować osoba trzecia. W ocenie wnioskodawcy jest on osobą nieposiadającą miejsca zamieszkania w Polsce – co potwierdza przedstawiony przez niego stan faktyczny, a tym samym podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.W chwili obecnej nie posiada on z Polską więzi, które konstytuowałyby ośrodek jego interesów życiowych w tym kraju. Powiązania osobiste i gospodarcze podatnika z Polską są znacznie słabsze od analogicznych powiązań z krajem jego obecnego pobytu, w którym to posiada rzeczywisty ośrodek swoich interesów życiowych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznegoi stanowiska przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, potwierdza prawidłowość przedstawionego przez wnioskodawcę stanowiska,iż zgodnie z art. 3 ust. 2a (z zastrzeżeniem art. 4a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega on w Polsce jako nierezydent podatkowy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zauważyć należy jednocześnie, iż podatnik ma prawo zwrócić się do organu administracji podatkowej danego państwa o wydanie mu certyfikatu rezydencji, czyli potwierdzenia, że w danym państwie jest jego miejsce zamieszkania.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.