POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.10.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 11.10.2006 r.) złożonego przez podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w sprawie: możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 06.10.2006 r. podatnik wystąpił do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Jednostka została powołana zgodnie z przepisami art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie ze statutem członkami Wspólnoty Mieszkaniowej są wszystkie osoby, będące właścicielami lokali wchodzących w skład nieruchomości oraz współwłaściciele lokali, wchodzących w skład nieruchomości wspólnej, pod warunkiem, że stanowią one przedmiot współwłasności. Wspomniana współwłasność jest wykonywana na zasadach określonych przepisami kodeksu cywilnego o współwłasności albo innymi przepisami, regulującymi stosunki z których wynika współwłasność. Pismo zawiera wykaz współwłaścicieli Wspólnoty Mieszkaniowej. Wnioskodawca informuje, że sposób korzystania z nieruchomości wspólnej dodatkowo został określony w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali – Rep. A nr 7223/2004, zgodnie z zapisami której, część powierzchni wspólnej została przypisana do wyłącznego korzystania przez właścicieli poszczególnych lokali z wyłączeniem prawa do korzystania z tej powierzchni przez właścicieli innych lokali. W ten sposób powstał nieformalny podział obiektu na trzy części: część biurową (18,30 % udziału), medyczną (4,79 % udziału) oraz centrum handlowe (76,92 % udziału). Centrum handlowe różni się od części biurowej oraz medycznej tym, że stanowi ono odrębny lokal. Część wspólną nieruchomości stanowi również parking podziemny. Członkowie Wspólnoty zrzekli się jednak prawa do korzystania z niego, w konsekwencji czego został przeznaczony do odpłatnego korzystania przez klientów obiektu. Zgodnie z treścią pisma przychodami Wspólnoty są m.in. należności z tytułu odpłatnego korzystania z parkingu przez klientów nieruchomości, należności od operatorów sieci telefonii komórkowej z tytułu udostępnienia dachu obiektu pod maszty oraz przychody z tytułu wynajmu powierzchni pod reklamy. Współwłaściciele nieruchomości osiągane przychody chcą przeznaczyć na fundusz remontowy w celu utworzenia rezerwy na pokrycie przyszłych kosztów remontów. Z uwagi na podział nieruchomości na część biurową, medyczną i centrum handlowe Wspólnota uznała za zasadne wyodrębnienie trzech funduszy remontowych, jak również prowadzenie trzech subkont rachunku bankowego. Przychody na fundusze przekazywane będą według udziałów współwłaścicieli i wykorzystywane do przeprowadzania remontów w częściach przeznaczonych do ich wyłącznego korzystania – współwłaściciele części biurowej do utrzymania części wspólnych części biurowej, współwłaściciele centrum handlowego do przeprowadzenia remontów w części handlowej, a współwłaściciele części medycznej do przeprowadzenia remontów części wspólnych do wyłącznego korzystania przez współwłaścicieli części medycznej.

W przedstawionym stanie faktycznym Jednostka stawia pytanie, czy może korzystać ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), w przedstawionym brzmieniu, iż wolne od podatku są dochody wspólnot mieszkaniowych utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów lokalowych oraz wydatkowanej na rzecz członków wspólnoty, a tym samym, czy przeznaczenie pożytków i innych przychodów uzyskiwanych z nieruchomości wspólnej na wyodrębnione fundusze remontowe prowadzone dla poszczególnych części nieruchomości będzie korzystało z powyższego zwolnienia.

Opisując swoje stanowisko w sprawie Wspólnota Mieszkaniowa powołuje się na art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) zgodnie z którym przepis dotyczący lokali mieszkalnych służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Stosownie do art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład danej nieruchomości, co oznacza, że mogą to być zarówno lokale mieszkalne, jak i użytkowe. Również w rozumieniu ustawy o najmie lokali oraz rozporządzenia o wpisach sądowych – wspólnotą mieszkaniową jest także wspólnota lokalowa. Wnioskodawca informuje, że formę prawną wspólnoty lokalowej w zaświadczeniu o numerze Regon z dnia 9 czerwca 2004 r. określono jako „wspólnota mieszkaniowa”. W dalszej części powołuje się na art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali i wnioskuje, że jeżeli wspólnota uzyskuje pożytki z nieruchomości wspólnej to w pierwszej kolejności powinny one służyć pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, do których należą m.in. wydatki na remonty i bieżące konserwacje. W przypadku, gdy są one niewystarczające, właściciele lokali mają obowiązek ponosić wydatki i ciężary związane z jej utrzymaniem. Wnioskodawca stwierdza, że dochody we wspólnotach mieszkaniowych mogą powstać jedynie w szczególnych okolicznościach, tzn. gdy przychód z pożytków wyprzedza ponoszone koszty lub ich nadwyżka nad kosztami nie zostanie podzielona między właścicieli lokali lub, gdy z nadwyżki tej lub nadwyżki wpłaconych zaliczek utworzona zostanie rezerwa na pokrycie przyszłych kosztów remontów, która w myśl art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Wspólnota Mieszkaniowa stwierdza, że dochody takie są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 m w/w ustawy, w brzmieniu, iż wolne od podatku są dochody wspólnot mieszkaniowych utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów lokalowych oraz wydatkowanej na rzecz członków wspólnoty. W związku z powyższym przeznaczenie przychodów z pożytków i innych przychodów z nieruchomości na wyodrębniony fundusz remontowy (wraz z prowadzonymi subkontami dla poszczególnych części nieruchomości) i przeznaczenie tych środków na cele związane z utrzymaniem zasobów lokalowych oraz wydatkowanej na rzecz członków wspólnoty korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie w/w artykułu.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Wspólnota Mieszkaniowa składa się wyłącznie z lokali użytkowych.

Wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Art. 17 ust. 1 pkt 4 m w/w ustawy określa, że wolne od podatku są dochody wspólnot mieszkaniowych utworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz wydatkowanej na rzecz członków wspólnoty. Przedstawione przez wnioskodawcę brzmienie artykułu jest więc nieprawidłowe. Na mocy art. 5 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r., Nr 202, poz. 1957) dochody wspólnot mieszkaniowych do dnia 31 grudnia 2006 r. w zakresie określonym w art. 17 ust. 1 pkt 4 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym w 2003 r.) korzystają ze zwolnienia od opodatkowania.

Zatem, aby jednostka mogła skorzystać z powyższego zwolnienia od opodatkowania musi spełnić dwa warunki. Warunek pierwszy dotyczy uznania jej za wspólnotę mieszkaniową. Warunek drugi to przeznaczenie uzyskanych w ciągu roku podatkowego dochodów na utrzymanie zasobów mieszkaniowych oraz na rzecz członków wspólnoty.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie zawiera definicji pojęcia „wspólnota mieszkaniowa” oraz „zasoby mieszkaniowe”, wobec czego zwroty te należy interpretować zgodnie z regułami wykładni systemowej poprzez przyjęcie takiego znaczenia, jakie nadają mu przepisy innych ustaw.

I tak pojęcie wspólnoty mieszkaniowej zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.). Art. 1 ust. 1 powyższej ustawy określa, że reguluje ona sposób ustanowienia odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 6 w/w ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Ustawodawca określił, że przepisy w/w ustawy mają zastosowanie zarówno do wspólnot mieszkaniowych, lokali mieszkalnych i lokali wykorzystywanych na inne cele. Reasumując, zgodnie w powyżej przywołanymi przepisami podatnik spełnia warunki uznania go za wspólnotę mieszkaniową.

Definicję zasobów mieszkaniowych zawierają natomiast przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 733).

Powyższa ustawa reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy.

Art. 2 ust. 1 pkt 10 w/w ustawy określa, że ilekroć w ustawie jest mowa o mieszkaniowym zasobie gminy – należy przez to rozumieć lokale stanowiące własność gminy albo gminnych osób prawnych lub spółek handlowych utworzonych z udziałem gminy, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, a także lokale pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów. Przytoczona definicja dotyczy zasobów mieszkaniowych należących do gminy, ma jednak zastosowanie do zasobów mieszkaniowych, będących przedmiotem własności innych jednostek organizacyjnych. Różnica ma miejsce jedynie w odniesieniu do podmiotu własności, nie zaś do charakteru zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 przywołanej ustawy pod pojęciem lokalu należy rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki; nie jest w rozumieniu ustawy lokalem pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych.

W związku z powyższym wnioskuje się, iż zasób mieszkaniowy stanowi lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, stanowiący własność danej jednostki organizacyjnej.

Pojęcie mieszkania oraz lokalu użytkowego dodatkowo precyzuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690).

Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz zagospodarowanie działek przeznaczonych pod zabudowę, zapewniające spełnienie wymagań art. 5 i 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

Zgodnie z § 3 pkt 9 w/w rozporządzenia poprzez mieszkanie rozumie się zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, spełniający niezbędne warunki do stałego pobytu ludzi i prowadzenia samodzielnego gospodarstwa domowego.

Art. § 3 pkt 10 powyższego rozporządzenia definiuje termin lokal użytkowy. Lokal użytkowy jest to część budynku zawierająca jedno pomieszczenie lub ich zespół, wydzielona stałymi przegrodami budowlanymi, albo cały budynek, niebędący mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym, a także gospodarczym.

Podsumowując, przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) jednoznacznie wskazują, że wolne od podatku są dochody wspólnot mieszkaniowych przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych oraz wydatkowane na rzecz członków wspólnoty. Wspomniany przepis dotyczy zatem dochodów ściśle określonych ze względu na ich przeznaczenie. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dochody wspólnoty nie zostaną wydatkowane na utrzymanie zasobów mieszkaniowych. Wspólnotę Mieszkaniową tworzą bowiem lokale użytkowe, nie zaś lokale, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku nie potwierdza zatem stanowiska Jednostki przedstawionego we wniosku.