POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana X zamieszkałego w Gdańsku, z dnia 06.02.2006 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego: 08.02.2006 r.), uzupełnionego na wezwanie nr DF/415-166/06/FD z dnia 27.02.2006 r. w dniu 17.03.2006 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego: 22.03.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w powyższym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik jest współwłaścicielem domku letniskowego i zamierza wynajmować go turystom, nie chcąc prowadzić działalności gospodarczej. Zgodnie z informacją zawartą w złożonym wniosku podatnik chce rozliczać się z urzędem skarbowym w taki sposób, aby mieć możliwość "odliczania kosztów utrzymania domu, kosztów remontów i dojazdów".

Zdaniem wnioskodawcy uzyskane przychody z tytułu najmu oraz ponoszone koszty powinny być wpisane do podatkowej książki przychodów i rozchodów, natomiast jeśli pojawią się przychody ze sprzedaży powinny one zostać wykazane w deklaracji PIT-53 składanej do 10 dnia każdego miesiąca.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku (wraz z uzupełnieniem) stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza co następuje:

W świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przedstawiona regulacja prawna wskazuje zatem najem jako odrębne źródło przychodów, które opodatkowane są na zasadach określonych w cytowanej ustawie, chyba że podatnik złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Konsekwencją wyboru zryczałtowanej formy opodatkowania jest obliczanie podatku zryczałtowanego od przychodów, z pominięciem kosztów uzyskania przychodów.

Zatem przychody z najmu domyślnie opodatkowane są na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o unormowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik osiągający dochody z najmu obowiązany jest do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, w oparciu o posiadane dokumenty (np. faktury dokumentujące poniesione wydatki), przy czym nie ma obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stanowi co do zasady dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów (w tym przypadku z najmu) nad kosztami ich uzyskania w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przychodem w myśl generalnej zasady zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wynika z tego, iż w przypadku najmu przychodem jest czynsz jaki otrzymuje wynajmujący lub jaki postawiono do jego dyspozycji w roku podatkowym.

W świetle zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym "kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23". Tak więc koszt poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu jedynie wówczas, gdy łącznie spełnia następujące przesłanki:

• służy osiągnięciu przychodu, zatem został poniesiony w celu jego osiągnięcia oraz

• nie został wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych spośród kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, dokonując wykładni gramatycznej użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" wskazać należy, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych wydatków (z wyjątkiem wymienionych w art. 23) pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu oraz to, że ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wysokość osiągniętego przychodu (bez danego kosztu nie byłoby przychodu).

Odnosząc się do kwestii zgłoszenia wynajmu należy zauważyć, iż zgodnie z art. 44 ust. 1, 3, 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody m.in. z najmu lub dzierżawy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych przepisach ustawy.

Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego ustala się w następujący sposób:

- obowiązek wpłacenia zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku (art. 44 ust. 3 pkt 1).

- zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;

- zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zaliczki miesięczne za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia.

W terminach płatności zaliczek za miesiące od stycznia do listopada, na podstawie art. 44 ust. 6 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani do składania urzędom skarbowym deklaracji według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku (PIT-5).

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma również obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym zeznania, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym oraz dokonania wpłaty różnicy pomiędzy podatkiem należnym, a sumą należnych za dany rok zaliczek.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze wspólnej własności u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.