P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 24 lipca 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 31 lipca 2006 r.) dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest pozyskiwanie energii elektrycznej przy wykorzystaniu farm wiatrowych. Spółka odsprzedaje energię na rzecz podmiotów zaopatrujących ostatecznych odbiorców energii. W celu pozyskania nowych nabywców Spółka zawarła umowę zlecenia z Fundacją, na podstawie której Fundacja zobowiązała się m.in. do nawiązania kontaktu z potencjalnymi odbiorcami zainteresowanymi zakupem energii elektrycznej, wspierania Spółki w prowadzeniu negocjacji oraz w przygotowaniu umowy przedwstępnej. W przypadku zawarcia umowy przedwstępnej Spółka zobowiązała się wypłacić Fundacji wynagrodzenie. Przed zawarciem pierwszej umowy sprzedaży energii Fundacja dokonała sprzedaży wierzytelności wynikającej z w/w umowy na rzecz podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Nabywcy). Po zawarciu przez Spółkę pierwszej umowy sprzedaży energii elektrycznej Nabywca wystąpił do Spółki o zapłatę kwoty wynikającej z nabycia tej wierzytelności. W uzupełnieniu do wniosku Spółka podała, że zakupywane usługi należałoby zaklasyfikować jako „usługi komercyjne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 74.84.16)”. Spółka podała również, że usługi faktoringowe, polegające na stałym zarobkowym skupywaniu wierzytelności innych podmiotów w celu ich ściągnięcia, nie wchodzą w zakres działalności gospodarczej Nabywcy.

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia:

Czy wypłata wynagrodzenia na rzecz Nabywcy pozostaje poza zakresem zastosowania ustawy VAT i w konsekwencji nie będzie skutkować koniecznością naliczania podatku VAT przez Spółkę? Czy też wynagrodzenie to powinno być traktowane jak zapłata za usługę świadczoną przez Nabywcę i czy w konsekwencji Spółka powinna traktować taką usługę jako import usług opodatkowany wg stawki VAT 22%?

Spółka stoi na stanowisku, iż w przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z dwoma niezależnymi czynnościami:

1. ze świadczeniem przez Fundację usługi wspierania Spółki w negocjacjach,
2. z przeniesieniem przez Fundację wierzytelności z tytułu oczekiwanego wynagrodzenia na rzecz Nabywcy.

Spółka uważa, iż w przedmiotowej sytuacji nie występuje import usług, gdyż Nabywca nie świadczył na jej rzecz żadnych usług, czego konsekwencją jest fakt, iż Spółka nie powinna rozpoznać z tego tytułu importu usług opodatkowanego wg stawki 22%. Jednocześnie Spółka uważa, iż obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej usługi powstał po stronie Fundacji, zatem Spółka nie musi naliczać z tego tytułu podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie podmiot świadczący usługę (Fundacja) dokonała sprzedaży wierzytelności w formie cesji wierzytelności, wynikającej z umowy o świadczenie usług pomiędzy Fundacją a Spółką. Zauważyć należy, że nie jest to umowa faktoringu, gdyż zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku żadna ze stron umowy sprzedaży wierzytelności nie jest instytucją faktoringową. Regulacja prawna umowy cesji wierzytelności zawarta jest w jest w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 509 § 1 Kodeksu Cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej (przez pierwszego wierzyciela) nie można zakładać, iż czynność ta może być wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ żaden rodzaj działalności gospodarczej nie może zmierzać do celu jakim jest nieuzyskanie wymagalnej zapłaty za świadczone usługi lub dostarczone towary, a w konsekwencji do sprzedaży tak powstałej wierzytelności. O pośrednictwie finansowym w przypadku przelewu wierzytelności można mówić tylko gdy przedmiotem zbycia jest wierzytelność wcześniej nabyta od innego podmiotu i tylko w przypadku gdy czynność taka stanowi przedmiot działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli podatnik VAT nabył taką wierzytelność w ramach prowadzonej działalności gospodarczej obejmującej usługi pośrednictwa finansowego, to z tytułu dalszej odsprzedaży bądź ściągania długu podlega opodatkowaniu bądź zwolnieniu od podatku od towarów i usług (załącznik nr 4 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 5).

Przepis art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę podatku i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798) fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W związku z przytoczonymi przepisami należy stwierdzić, że to na Fundacji spoczywał obowiązek wystawienia (w odpowiednim terminie) faktury dokumentującej wykonanie usługi na rzecz Spółki. Również na Fundacji spoczywał obowiązek podatkowy wynikający z tytułu wykonanej usługi. Faktura wystawiona przez Fundację powinna stanowić dla Spółki podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wniosek Spółki nie zawiera danych pozwalających na ustalenie, czy Fundacja wystawiła fakturę, o której mowa powyżej. W uzupełnieniu do wniosku znajduje się natomiast wzmianka o fakturze wystawionej przez Nabywcę. Należy więc zaznaczyć, że w przedmiotowej sytuacji to nie Nabywca jest podmiotem uprawnionym do wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usługi wspierania Spółki w negocjacjach. Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących.

Zgodnie z definicją zawartą w przepisie art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Zgodnie z przytoczonymi przepisami w przedmiotowej sytuacji Spółka nie dokonuje importu usług, gdyż podmiotem świadczącym usługi na jej rzecz jest Fundacja, czyli podmiot posiadający siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Podmiot posiadający siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych (Nabywca) nie dokonuje świadczenia przedmiotowej usługi na rzecz Spółki. Tym samym Spółka nie ma obowiązku wystawiania w przedmiotowej sytuacji faktury wewnętrznej, o której mowa w przepisie art. 107 ust. 7 w/w ustawy. Czynność zapłaty wierzytelności na rzecz podmiotu trzeciego nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie Spółki.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku oraz w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa, Stronie służy prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu. Zażalenie należy wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie powinno być opatrzone znakami opłaty skarbowej (podanie 5 zł, każdy załącznik 0,5 zł).