INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 365/11 (data wpływu – 14 sierpnia 2012 r.) – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu – 28 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2011 r.), oraz z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi meldunkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2011 r.), oraz z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi meldunkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał nieruchomość kupioną wraz z małżonką w 2007 r., celem nabycia innej o większym metrażu. Spowodowane było to mającym nastąpić powiększeniem się rodziny Wnioskodawcy. Wszystkie faktury na nabycie ww. mieszkania opiewają na daty z 2006 r., ale ponieważ deweloper zastrzegł sobie 6 miesięcy na podpisanie aktu notarialnego, został on podpisany w 2007 r. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości w całości wykorzystane zostały na nabycie większego mieszkania. Brakująca kwota pochodzi z zaciągniętego kredytu. Wnioskodawca zamieszkiwał w tym lokalu we wrześniu 2006 r., wraz z żoną i córką. W późniejszym czasie w mieszkaniu zameldowana była żona, córka i syn Wnioskodawcy.

Sprzedając mieszkanie Wnioskodawca nie wiedział o tym, że od uzyskanego z tego tytułu przychodu będzie zobowiązany do zapłaty 19% podatku. Wnioskodawca chciał skorzystać z ulgi meldunkowej przysługującej osobom zameldowanym w sprzedawanym mieszkaniu przez minimum 12 miesięcy, jednakże w przedmiotowym lokalu zameldowana była tylko żona (od 26 września 2006 r.) i córka Wnioskodawcy (od 6 października 2006 r.), a także Jego syn (od 13 stycznia 2010 r.). Wnioskodawca od początku zamieszkiwał wraz z rodziną w tym lokalu, mimo innego adresu zameldowania, którego nie zmienił ze względu na koszty wymiany dokumentów. Zgodnie z miejscem zamieszkania Wnioskodawca zarejestrował się w miejscowym Urzędzie Skarbowym oraz odprowadzał składki zdrowotne. Wnioskodawca był również jednym z członków zarządu Wspólnoty zarządzającej budynkiem, w którym znajdował się lokal o którym mowa.

Sprzedane mieszkanie nie było nigdy wynajmowane i nie prowadzono w nim działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z żoną a Jego rodzina utrzymuje się tylko z dochodu uzyskiwanego przez Niego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi meldunkowej w sytuacji, gdy nie był zameldowany w przedmiotowym lokalu, lecz zameldowana w nim była Jego żona...

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo tego, iż nie był zameldowany w przedmiotowym lokalu mieszkalnym przysługuje mu prawo do skorzystania z „ulgi meldunkowej”.

Będąc zameldowanym w innym miejscu Wnioskodawca mieszkał wraz z rodziną w sprzedanym mieszkaniu. W Jego opinii przepis statuujący „ulgę meldunkową” wprowadzony został dla osób, które nabyły w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. nieruchomość w celach zarobkowych. W przypadku Wnioskodawcy, jak sam twierdzi, zakupione mieszkanie nie służyło celom zarobkowym, lecz chęci zapewnienia lepszych warunków mieszkaniowych swojej rodzinie. Ponieważ wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawca przeznaczył na zakup większego mieszkania, to Jego zdaniem nie odniósł żadnej korzyści finansowej.

W dniu 27 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-1001/10/GR, w której uznał przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 25 października 2010 r. stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził bowiem, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ma zastosowanie do podatników, a nie podatnika i jego małżonki, co oznacza, że każde z nich musi spełnić warunki uprawniające do przedmiotowego zwolnienia. Przeciwne twierdzenia są zaś niedopuszczalne i sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości, gdyż pozwalałoby to na korzystanie ze zwolnień osobom, które nie spełniają warunków do tychże zwolnień. Tym samym w przypadku, kiedy jedno z małżonków nie spełnia warunków do zwolnienia - jest niedopuszczalne i nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach prawa, stosowanie ww. ulgi do obojga z nich. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzono zatem, że skoro w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego warunek zameldowania został spełniony jedynie przez żonę Wnioskodawcy, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przypadającej na Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 15 lutego 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 15 marca 2011 r. Nr ITPB2/415W-19/11/MU. W dniu 8 kwietnia 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której Pełnomocnik Wnioskodawcy, zarzucił jej naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 w związku z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegającą na przyjęciu, iż dla skorzystania ze zwolnienia w ramach tzw. ulgi meldunkowej przez oboje małżonków, każdy z nich musi spełniać warunki określone w ww. przepisach podczas, gdy zgodnie z prawem wystarczającym jest spełnienie owych warunków przez jednego z małżonków, aby oboje mogli skorzystać z przedmiotowej ulgi.

W oparciu o powyższe wniósł o uchylenie indywidualnej interpretacji, określenie, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 365/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 27 stycznia 2011 r. W uzasadnieniu ww. orzeczenia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymóg 12-miesięcznego zameldowania na pobyt stały w budynku lub lokalu przed dniem jego zbycia odnosi się do podatnika, którym jest, co do zasady, każdy z małżonków odrębnie.

Jednakże – w ocenie Sądu – w treści tego przepisu ustawodawca zawarł sformułowanie: „z zastrzeżeniem ust. 21 i ust. 22”. To zaś oznacza, że art. 21 ust. 1 pkt 126 nie można odczytywać bez uwzględnienia przepisów wypełniających treść owego zastrzeżenia.

Ust. 21 art. 21 ustanawia kolejny warunek zwolnienia, jakim jest złożenie w ciągu 14 dni od dnia zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego oświadczenia o spełnieniu warunku określonego w punkcie 126 z tym, że na mocy art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r., oświadczenie podatnik składa w terminie złożenia zeznania.

Natomiast ust. 22 art. 21 stanowi: ”zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 126 ma zastosowanie do obojga małżonków”.

W ocenie Sądu tak sformułowany przepis nie może być inaczej rozumiany, niż jako wprowadzający preferencję w opodatkowaniu małżonków, polegającą na zwolnieniu łącznego przychodu małżonków ze sprzedaży nieruchomości mieszkaniowych, jeżeli tylko jeden z nich był zameldowany w zbywanym lokalu czy budynku przez okres 12 miesięcy przed zbyciem. Może to być związane z innymi zmianami zasad opodatkowania przychodów ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wprowadzeniem opodatkowania dochodu (a nie przychodu) oraz możliwością łącznego opodatkowania małżonków.

Nie zgadzając się z wydanym przez WSA w Olsztynie wyrokiem pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r., tutejszy organ złożył od powyższego orzeczenia skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r., umorzył postępowanie kasacyjne, z uwagi na cofnięcie pismem z dnia 13 czerwca 2012 r. wniesionej skargi.

W konsekwencji wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 365/11 uprawomocnił się w dniu 30 lipca 2012 r. (data wpływu wyroku z klauzulą prawomocności do tutejszego organu – 14 sierpnia 2012 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca sprzedał nieruchomość kupioną wraz z małżonką w 2007 r., celem nabycia innej o większym metrażu. Spowodowane było to mającym nastąpić powiększeniem się rodziny Wnioskodawcy. Wszystkie faktury na nabycie ww. mieszkania opiewają na daty z 2006 r., ale ponieważ deweloper zastrzegł sobie 6 miesięcy na podpisanie aktu notarialnego, został on podpisany w 2007 r. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości w całości wykorzystane zostały na nabycie większego mieszkania. Brakująca kwota pochodzi z zaciągniętego kredytu. Wnioskodawca zamieszkiwał w tym lokalu we wrześniu 2006 r., wraz z żoną i córką. W późniejszym czasie w mieszkaniu zameldowana była żona, córka i syn Wnioskodawcy.

Sprzedając mieszkanie Wnioskodawca nie wiedział o tym, że od uzyskanego z tego tytułu przychodu będzie zobowiązany do zapłaty 19% podatku. Wnioskodawca chciał skorzystać z ulgi meldunkowej przysługującej osobom zameldowanym w sprzedawanym mieszkaniu przez minimum 12 miesięcy, jednakże w przedmiotowym lokalu zameldowana była tylko żona (od 26 września 2006 r.) i córka Wnioskodawcy (od 6 października 2006 r.), a także Jego syn (od 13 stycznia 2010 r.). Wnioskodawca od początku zamieszkiwał wraz z rodziną w tym lokalu, mimo innego adresu zameldowania, którego nie zmienił ze względu na koszty wymiany dokumentów. Zgodnie z miejscem zamieszkania Wnioskodawca zarejestrował się w miejscowym Urzędzie Skarbowym oraz odprowadzał składki zdrowotne. Wnioskodawca był również jednym z członków zarządu Wspólnoty zarządzającej budynkiem, w którym znajdował się lokal o którym mowa.

Sprzedane mieszkanie nie było nigdy wynajmowane i nie prowadzono w nim działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z żoną a Jego rodzina utrzymuje się tylko z dochodu uzyskiwanego przez Niego.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania ) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6 c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Jednakże, zważywszy na treść art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Podkreślić należy, iż ujęty w tym przepisie katalog rzeczy i praw, których odpłatne zbycie objęte jest zwolnieniem jest katalogiem zamkniętym.

Jak wynika z treści powołanego art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, jednym z warunków skorzystania z uregulowanego w nim zwolnienia od podatku jest zameldowanie podatnika w zbywanym budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Przepis ten nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu, czy też budynku przez wyżej wskazany okres. Na gruncie polskiego systemu prawa, a w szczególności prawa podatkowego, można mówić o zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej. Posługując się jedną z reguł tej wykładni można stwierdzić, że skoro przepis nie precyzuje, od kiedy rozpoczyna się okres zameldowania to, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy przyjąć należy, że obejmuje (co najmniej) 12 miesięcy wstecz od daty zbycia. W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może każdy podatnik, który był zameldowany przez co najmniej 12 miesięcy na pobyt stały w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym nawet w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia. Zatem każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie to stosownie do art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy.

Oznacza to, że nie złożenie oświadczenia lub złożenie go po terminie powoduje brak prawa do zwolnienia. Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest bowiem, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu lub budynku przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji, gdy współwłaścicielami nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są małżonkowie, to zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Mając na uwadze powyższe, uwzględniając przy tym stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie stwierdzić należy, iż spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków (przesłanki zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu) powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

W związku z tym, w sytuacji zameldowania małżonki Wnioskodawcy w sprzedanym lokalu mieszkalnym na pobyt stały, przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia oraz terminowego złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.