P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa / jednolity tekst z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zmian./, Naczelnik Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku Spółdzielni Pracy "A" w Słupnie złożonego w tutejszym Urzędzie w dniu 10 listopada 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii -

czy świadczenie na rzecz pracowników w sytuacji kiedy trudno ustalić, którzy pracownicy korzystają z bezpłatnego transportu i w jakim zakresie powoduje przychód po stronie pracownika w świetle art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

s t w i e r d z a, iż stanowisko płatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Stosownie do postanowień art.14a § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek płatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie , w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Składając przedmiotowy wniosek płatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Korzystając z powyższego przepisu Spółdzielnia Pracy "A" wnioskiem złożonym w tutejszym Urzędzie Skarbowym w dniu 10 listopada 2006 r. uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2006 r. wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii - czy świadczenie na rzecz pracowników w sytuacji kiedy trudno ustalić, którzy pracownicy korzystają z bezpłatnego transportu i w jakim zakresie powoduje przychód po stronie pracownika w świetle art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

OPIS STANU FAKTYCZNEGO

Spółdzielnia Pracy "A" przejęła na na siebie ciężar finansowy kosztów dowozu pracowników do pracy z umówionego miejsca w Warszawie. Podpisała z przewoźnikiem indywidualną umowę na dowóz pracowników - opłata za te usługi ustalona została w sposób ryczałtowy / bez względu na ilość przewożonych osób/. Miejscowość X, gdzie mieści się zakład usługowy i siedziba zarządu znajduje sie w odległości 30 km od Warszawy i brak jest komunikacji miejskiej oraz brak dogodnych połączeń umożliwiających dojazd do pracy. Cztery zakłady usługowe i 15 punktów przyjęć oraz liczni kontrahenci mieszczą w Warszawie. Pracownicy tych miejsc pracy korzystają także z bezpłatnych dojazdów do X celem załatwienia spraw służbowych i osobistych. Pracownicy administracji nie rzadko z kolei pozostają w Warszawie, realizując bieżące potrzeby Spółdzielni. Zaprezentowane funkcjonowanie Spółdzielni nie pozwala na ścisłe określenie świadczenia przypadającego na konkretną osobę - dojazd ma charakter "otwarty", bywa dostępny dla wszystkich pracowników, nie tylko tych pracujących na stałe w Słupnie i tylko tak zorganizowany dojazd umożliwia normalne funkcjonowanie Spółdzielni. Spółdzielnia nie może ustalić wartości świadczenia przypadającego na poszczególnego pracownika w związku z niewiedzą, którzy pracownicy korzystają z bezpłatnego transportu i w jakim zakresie.

STANOWISKO PŁATNIKA

W związku z przedstawionym wyżej stanem faktycznym Spółdzielnia Pracy "A" zajęła stanowisko, iż otrzymane przez pracownika świadczenie, które nie pozwala na ścisłe określenie w/w świadczenia na konkretnego pracownika w związku z zawartą z przewoźnikiem indywidualną umową i zapłatą za te usługi w sposób ryczałtowy, nie powoduje przychodu po stronie pracownika a tym samym nie powstaje podatek od osób fizycznych.

OCENA PRAWNA STANOWISKA WNIOSKADAWCY

Odnosząc się do powyższego stanu faktycznego należy zważyć co następuje :

Zgodnie z zapisem art. 11 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych / jednolity tekst z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zmian./ przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art.17 ust.1 pkt 6 i 9 i art. 20, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do postanowień art.12 ust.1 wyżej cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy,pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze,wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 12 ust.3 ww ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych /jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi niewchodzące w zakres działalności pracodawcy/ ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem jednoznacznie, iż wydatki ponoszone przez pracodawcę na sfinansowanie kosztów dojazdu do pracy stanowią dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Istotną okolicznością wpływającą na zakres opodatkowania dochodów pracownika jest sposób, w jaki pracodawca zamawiający usługę od innego podmiotu ustali warunki jego wykonywania oraz sposób ustalenia należności. W tych przypadkach, w których nie będzie możliwe określenie wartości świadczenia faktycznie otrzymanego przez pracownika np. na skutek przyjęcia zryczałtowanej formy odpłatności przez pracodawcę abstrahującej od ceny usługi przypadającej na konkretnego pracownika, wartość świadczenia nie będzie mieścić się w pojęciu przychodu pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podpisanie przez Wnioskodawcę z przewoźnikiem indywidualnej umowy na dowóz pracowników do pracy i wnoszeniem odpłatności za te usługi w sposób zryczałtowany / bez względu na ilość przewożonych osób/ uniemożliwia identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na konkretnego pracownika. A zatem nie jest możliwe ustalenie wartości faktycznie otrzymanego przez pracownika świadczenia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji, gdy nie można określić wartości świadczenia z jakiego podatnik faktycznie skorzystał.

Stąd też doliczanie do dochodu pracownika wartości świadczeń jedynie przypadających na pracownika / a nie faktycznie otrzymanych/ byłoby sprzeczne z postanowieniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, świadczenie polegające na finansowaniu pracownikom dojazdów do pracy, stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu, z wyjątkiem sytuacji gdy pracodawca wykupi usługi przewozowe dla grupy pracowników i z uwagi na rozliczenie się z przewoźnikiem w formie ryczałtu nie będzie możliwe ustalenie przychodu przypadającego na poszczególnego pracownika i nie będzie dostatecznych podstaw do jego opodatkowania.

Oceniając zatem przedstawiony stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko należy uznać za prawidłowe.