INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2012r. (data wpływu 14 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 10 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych darowizny wyodrębnionych części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków prawnych darowizny wyodrębnionej części przedsiębiorstwa.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 10 sierpnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 lipca 2012r. nr IBPP1/443-502/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – zakład remontowo-budowlany. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W skład przedsiębiorstwa wchodzą zarówno ruchomości, jak i nieruchomości.

Wnioskodawca chce przekazać darowizną w formie aktu notarialnego zorganizowane części prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa na trzech synów po 1/4. Wnioskodawca wraz z synami zamierza nadal prowadzić działalność gospodarczą jednak w formie Spółki Cywilnej. Dwóch synów ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, jeden zamierza założyć działalność gospodarczą.

Wnioskodawca wniesie aportem do Spółki Cywilnej pozostałą 1/4 część przedsiębiorstwa oraz synowie wniosą aportem zorganizowane części przedsiębiorstwa, każdy w wysokości darowanej przez ojca do Spółki Cywilnej w celu wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Dokumenty i księgi dotyczące prowadzonego przedsiębiorstwa pozostają również przedmiotem darowizny.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto:

Przedmiotem darowizny opisanej we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej w indywidualnej sprawie podatnika, ma być zorganizowana część przedsiębiorstwa. W odniesieniu do każdego traktowanego odrębnie przedmiotu darowizny, Wnioskodawca wyjaśnił co następuje:

Części, które mają być przedmiotem darowizny zostaną w istniejącym przedsiębiorstwie wyodrębnione w sposób organizacyjny i finansowy. Przedmiotem darowizn na każdego z synów będzie wyodrębniony lokal w nieruchomości stanowiącej siedzibę przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w którym będzie możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotem darowizny będą ruchomości w postaci wyposażenia biura, które znajduje się w każdym konkretnym lokalu w siedzibie przedsiębiorstwa darowanym każdemu z synów. Ponadto przedmiotem darowizny będą ruchomości w postaci maszyn służących do wykonywania konkretnych prac remontowo-budowlanych. Wnioskodawca daruje każdemu synowi zespół maszyn służący do wykonywania konkretnych, powiązanych ze sobą prac remontowo-budowlanych. Jeden syn zostanie obdarowany maszynami służącymi wyłącznie do prac rozbiórkowych, drugi syn zostanie obdarowany maszynami służącymi do prac remontowych, natomiast trzeci syn maszynami służącymi do prac wykończeniowych. Zatem przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zostanie podzielone na zorganizowane, wyodrębnione części, z których każda będzie przedmiotem darowizny. Każdy syn zostanie obdarowany również składnikami niematerialnymi służącymi do wykonywania konkretnych prac. Księgi i dokumenty związane z konkretnym zakresem działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, zostaną darowane poszczególnym synom. Syn, który otrzyma maszyny służące do cięcia dostanie również dokumentację dotyczącą prac cięcia wykonywanych przez przedsiębiorcę; synowi, który otrzyma maszyny do prac remontowych zostanie darowana dokumentacja dotycząca wykonywania przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy prac remontowych; natomiast syn, który otrzyma maszyny służące do prac wykończeniowych zostanie obdarowany dokumentacją dotyczącą prac wykończeniowych. W takim samym zakresie zostaną darowane synom tajemnice przedsiębiorstwa.

Ewidencja zdarzeń gospodarczych prowadzona jest w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na bieżąco, więc możliwe jest przyporządkowanie zarówno należności, jak i zobowiązań do konkretnej części, która będzie przedmiotem darowizny.

W oparciu o posiadany zespół składników materialnych i niematerialnych, każda darowana część może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W oparciu o dokonaną darowiznę możliwe jest rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do opisanej powyżej darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy w świetle zapisów art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest zobowiązanym do skorygowania VATu naliczonego od przekazanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany powyżej przedmiot darowizny stanowi wyodrębnioną część przedsiębiorstwa mogącą stanowić odrębną działalność gospodarczą – spełniającą definicję zawartą w art. 55 ze znaczkiem 1 Kodeksu cywilnego, a w związku z tym opisana umowa darowizny nie podlega ustawie od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego od towarów, które zostaną przekazane w ramach darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 117, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 5 ust. 2 tej ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z treści art. 8 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów opodatkowania. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług.

Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Przepisy ustawy nie definiują również terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego pojęcia posiłkowo, w ramach wykładni systemowej, stosuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Istotne jest zatem aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, 5) koncesje, licencje i zezwolenia, 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej, 7) majątkowe prawa autorskie i pokrewne, 8) tajemnice przedsiębiorstwa, 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższego wynika, że podstawowym wymogiem uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał, że zamierza w istniejącym przedsiębiorstwie wyodrębnić w sposób organizacyjny i finansowy części przedsiębiorstwa, które następnie będą przedmiotem darowizny na rzecz synów. Wnioskodawca podał, że dana część będzie obejmowała wyodrębniony lokal w nieruchomości stanowiącej siedzibę przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak również ruchomości w postaci maszyn służących do wykonywania określonych prac budowlanych, tj. jeden syn otrzyma maszyny służące wyłącznie do prac rozbiórkowych, drugi syn otrzyma maszyny służące do prac remontowych, a trzeci syn otrzyma maszyny służące do prac wykończeniowych, zatem przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zostanie podzielone na zorganizowane, wyodrębnione części. Jednocześnie każdy syn otrzyma także składniki niematerialne służące do wykonywania danego rodzaju prac oraz księgi i dokumenty związane z danym zakresem działalności przedsiębiorstwa. Każdy syn otrzyma dokumentację dotyczącą prac związanych z otrzymanym zakresem działalności, tj. syn który otrzyma maszyny dotyczące cięcia otrzyma również dokumentację dotyczącą prac cięcia wykonywanych przez Wnioskodawcę, syn, który otrzyma maszyny do wykonywania prac remontowych otrzyma również dokumentację dotyczącą wykonywanych przez Wnioskodawcę prac remontowych, a syn otrzymujący maszyny do prac wykończeniowych zostanie obdarowany dokumentacją dotyczącą prac wykończeniowych. W takim samym zakresie zostaną darowane synom tajemnice przedsiębiorstwa. W kwestii ewidencji Wnioskodawca wskazał, że prowadzona w przedsiębiorstwie ewidencja zdarzeń gospodarczych umożliwia przyporządkowanie zarówno należności jak i zobowiązań do konkretnej części, która będzie przedmiotem darowizny.

Z wniosku wynika też, że w oparciu o posiadany zespół składników materialnych i niematerialnych każda darowana część może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze i w oparciu o dokonaną darowiznę możliwe jest rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli przed dokonaniem darowizny faktycznie zostaną w istniejącym przedsiębiorstwie wyodrębnione poszczególne składniki zarówno materialne jak i niematerialne pod względem organizacyjnym (przy czym jak już podano organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze) i finansowym (przy czym wyodrębnienie finansowe oznacza odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych umożliwiającą przyporządkowanie zarówno przychodów jak i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej zorganizowanej części) i jednocześnie będą one nie tylko zbiorem określonych maszyn i pomieszczeń, lecz jako całość wraz z zobowiązaniami będą stanowiły zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, to można uznać, że przedmiotem darowizny będą w istocie zorganizowane części przedsiębiorstwa, i która to czynność darowizny na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Kwestię prawa do odliczania kwot podatku naliczonego od kwot podatku należnego reguluje art. 86 ustawy o VAT, natomiast kwestie korekt tych kwot – art. 91 tej ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Według art. 91 ust. 2a, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Z treści art. 91 ust. 3 wynika, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Na podstawie art. 91 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepis art. 91 ust. 7 stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Jak wynika z art. 91 ust. 7a, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Treść art 91 ust. 7b wskazuje, że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W myśl art. 91 ust. 8, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w świetle zapisów art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca – jako zbywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa – nie jest zobowiązany do skorygowania podatku od towarów i usług naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.