Pismem z 18.09.2006r. (data wpływu 05.10.2006r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka zawarła umowę z belgijskim adwokatem, na podstawie której adwokat belgijski obowiązany jest do obsługi roszczenia Spółki wobec jej belgijskiego dłużnika, tj. do przygotowania projektu pozwu, prowadzenia korespondencji w sprawie sądowej z powództwa Spółki, która będzie wszczęta przed sądem belgijskim, reprezentowania w tej sprawie, w tym również gdy dłużnik wytoczy powództwo wzajemne przeciwko Spółce. Adwokat belgijski zawarł umowę, w ramach kancelarii prawniczej prowadzonej na terytorium Belgii. Adwokat belgijski nie prowadzi działalności poprzez zakład położony na terytorium Polski. Z tytułu świadczonej usługi kontrahentowi przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość uzależniona jest od ilości godzin pracy adwokata.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, o której mowa w art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Według stanowiska Wnioskodawcy, na Spółce nie ciąży nałożony przez art. 42 ust. 2, 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek sporządzenia informacji (informacja IFT-1/ IFT-1R). W świetle powołanego przepisu oczywistym jest, że powołany obowiązek znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do płatników określonych w art. 41 ust. 1 ustawy, który to przepis nie obejmuje swoim zakresem Spółki z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz kontrahenta belgijskiego.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r. (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006r. Nr 46, poz. 328), podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Przepis powyższy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej „certyfikatem rezydencji” (art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, pełniący funkcje płatników, obowiązani są pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych m.in. z tytułów określonych w art. 29 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy o których mowa w art. 41 ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, obowiązani są przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje o wysokości przychodu (IFT-1/ IFT-1R), sporządzone według ustalonego wzoru.

Informacje, o których mowa wyżej, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41 ustawy, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa m.in. w art. 29 ustawy (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponieważ usługi świadczone przez belgijskiego adwokata, w ramach kancelarii prawniczej, mieszczą się w katalogu usług prawnych wymienionym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to stosownie do treści art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest obowiązany przesłać belgijskiemu adwokatowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania zagranicznych osób fizycznych, imienną informację o wysokości przychodu (informacja IFT-1/ IFT-1R). Obowiązek sporządzenia informacji i jej przekazania dotyczy również tych wypłat należności, od których Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie pobierze podatku (art. 42 ust. 6 ustawy).

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy- do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.