W dniu 03.10.2006r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Pismem z dnia 26.10.2006r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 07.11.2006r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika , płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego , o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca świadczył na podstawie zawartych umów z S.A. w Zabrzu usługi na rzecz tego kontrahenta. Na mocy tych umów podatnik był zobowiązany do wpłacenia kaucji gwarancyjnej zabezpieczającej ewentualne roszczenia S.A. Wnioskodawca wystawiał kontrahentowi faktury za wykonane usługi na całość należności wynagrodzenia i od tych kwot naliczany był podatek VAT. Następnie kontrahent tj. S.A. z kwoty netto wynagrodzenia zatrzymywał kaucję gwarancyjną w procentowo określonej wysokości. Obecnie upływają terminy zwrotu kaucji. Kaucje gwarancyjne nie zostały wykorzystane na zaspokojenie jakichkolwiek roszczeń z tytułu udzielonych gwarancji. Kaucje te jednak nie zostaną zwrócone podatnikowi w pełnej wysokości ponieważ na mocy zawartego układu wierzytelności podatnika zostały umorzone w 40%.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzone w ramach zawartego układu kwoty w wysokości 40% pobranych kaucji nie podlegają podatkowi VAT. Kaucja gwarancyjna nie była dostawą, ani świadczeniem usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usługi zgodnie z art. 5, 7 i 8. Nadto kaucja miała charakter zwrotny i zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży , pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 2 ww. ustawy o VAT w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji gwarancyjnej oznacza, iż ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Mając powyższe na uwadze tut. organ podatkowy stwierdza, iż pobranie kaucji zwrotnej, będącej zabezpieczeniem wykonania przyszłej umowy kupna sprzedaży, która jest zwracana kontrahentowi po realizacji umowy w całości nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ww. ustawy o VAT i nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Tym bardziej kwoty przekazanych kaucji gwarancyjnych, które następnie miały podlegać zwrotowi, lecz ze względu na zawarty układ z wierzycielem nie zostaną zwrócone, nie są obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.