P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych przedstawione w piśmie z dnia 04 sierpnia 2006 r. jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 04 sierpnia 2006 r. (data wpływu do tut. organu 08 sierpnia 2006 r.) Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Pracownicy Spółki odbywają podróże służbowe w ramach poleceń służbowych samochodami niebędącymi własnością pracodawcy. W związku z odbywanymi podróżami delegowanym pracownikom przysługuje m.in. zwrot kosztów udokumentowanych wydatków związanych z wykupem opłat parkingowych i opłat za przejazd płatnymi autostradami.

Wątpliwości Spółki dotyczą zakresu stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"). Zdaniem Spółki zwrot wydatków poniesionych przez pracowników w ramach podróży służbowej, związanych z wykupem opłat parkingowych i opłat za przejazd płatnymi autostradami stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Zakwalifikowanie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów sprowadza się do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się do lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła. Niezależnie od kategorii, jaką określi podatnik, cel na który poniósł wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, jeżeli jest możliwe wykazanie związku przyczynowego wydatku z uzyskanym przychodem.

Jednocześnie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ww. ustawy przewidują ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej, limitując je do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach - rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25.03.2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.). Zgodnie z wymogami określonymi w art. 16 ust. 5 ww. ustawy pracownik korzystający z własnego samochodu do celów służbowych winien prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, co jest warunkiem sine qua non zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Ograniczenia określone art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczą wyłącznie wysokości zwrotu kosztów przejazdu. Nie mają one natomiast zastosowania do innych udokumentowanych wydatków, których zwrot w związku z umocowaniem zawartym w art. 775 § 5 kodeksu pracy jest możliwy na podstawie § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz na podstawie § 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Ze wskazanych powyżej uregulowań wynika bowiem, iż pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza dietami przysługuje zwrot kosztów: przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej oraz innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Wyżej wymienione rozporządzenia nie zawierają katalogu takich wydatków oraz nie ograniczają ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. Tak więc to pracodawca decyduje o zwrocie innych, faktycznie poniesionych przez pracownika odbywającego podróż służbową wydatków. Ponieważ wydatki te nie są limitowane, dlatego też ich zwrot następuje w wysokości faktycznie poniesionej. Dla celów podatkowych warunkiem zaliczenia tak ponoszonych przez pracodawcę wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest natomiast ich odpowiednie udokumentowanie i istnienie związku przyczynowo-skutkowego z odbytą podróżą służbową.
Uwzględniając powyższe Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno kwotę poniesionych na rzecz pracowników wydatków z tytułu używania przez nich dla celów podróży służbowej samochodów do wysokości nieprzekraczającej iloczynu przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu według zasad określonych w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a jak i inne wydatki zwrócone pracownikowi w związku z odbywaną podróżą służbową na podstawie przepisów rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej: w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z uwzględnieniem zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy tj. istnienia związku poniesionych wydatków z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą. Zatem jeśli opłaty parkingowe oraz opłaty za przejazd płatnymi autostradami poniesione były podczas delegacji służbowej przez pracownika i spełniają wskazane powyżej warunki ich zwrot stanowi koszt uzyskania przychodów dla Spółki.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 2 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej