INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14.09.2012 r. (data wpływu 24.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług cateringowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest projektowanie i realizowanie kampanii reklamowych, przede wszystkim w mediach drukowanych i internecie oraz planowanie reklam zewnętrznych w formie bilbordów i reklam na autobusach.

Na przełomie lat 2012 i 2013 firma rozpoczyna organizowanie sesji zdjęciowych na terytorium Polski, w realizacji których udział będą brali podwykonawcy jak reżyser, fotografowie i asystencji, styliści oraz modelki. W związku z realizacją zdjęć zachodzi konieczność zapewnienia wyżywienia dla ekipy zdjęciowej, za czym przemawiają m.in. względy organizacyjne — ograniczenie czasu przerw w pracy oraz logistyczne — zdjęcia będą wykonywane w miejscach oddalonych od punktów gastronomicznych. W tym celu firma będzie zamawiać usługę cateringową, polegającą na dostarczeniu przygotowanych posiłków przez wyspecjalizowane firmy.

Firma jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywane usługi cateringowe mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów usług

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym firmie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych związanych z czynnościami opodatkowanymi ...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących nabywane usługi cateringowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Oznacza to, że PKWiU stosuje się obecnie jedynie w określonych w przepisach sytuacjach, gdy ustawa VAT wprost odnosi się do danego numeru PKWiU.

W świetle art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT odliczenie VAT naliczonego nie przysługuje w odniesieniu do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób), ale PKWiU z 2008 r. odróżnia usługi cateringowe od usług gastronomicznych. Pomimo iż PKWiU nie rozstrzyga już o charakterze czynności nie oznacza, że nie można się nią posługiwać pomocniczo. A skoro klasyfikuje ona nadal odmiennie usługi gastronomiczne i catering, to nadal można twierdzić, że są to różne czynności. W dziale 56 „Usługi związane z wyżywieniem” mamy w 56.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, w tym przygotowywania i podawania posiłków” oraz w 56.2 „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Nadal usługi te mają zatem odmienny charakter, co daje prawo do odliczenia VAT.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że usługi cateringowe nie mogą zostać pozbawione uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem jest to, że doszłoby wtedy do naruszenia klauzuli stałości. Z niej zaś wynika zakaz wprowadzania przez państwa członkowskie nowych ograniczeń prawa do odliczenia bez uzgodnienia tego i uzyskania zgody Komitetu Rady UE. Przyjęcie zatem stanowiska o objęciu zakazem odliczania podatku naliczonego przy nabywaniu usług gastronomicznych, także cateringu, prowadziłoby tym samym do interpretacji przepisów niezgodnej z przepisami unijnymi.

W świetle powyższego, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie jego stanowiska w sprawie,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż firma Wnioskodawcy rozpoczyna organizowanie sesji zdjęciowych na terytorium Polski, w realizacji których udział będą brali podwykonawcy jak reżyser, fotografowie i asystencji, styliści oraz modelki. W związku z realizacją zdjęć zachodzi konieczność zapewnienia wyżywienia dla ekipy zdjęciowej, za czym przemawiają m.in. względy organizacyjne — ograniczenie czasu przerw w pracy oraz logistyczne — zdjęcia będą wykonywane w miejscach oddalonych od punktów gastronomicznych. W tym celu firma będzie zamawiać usługę cateringową, polegającą na dostarczeniu przygotowanych posiłków przez wyspecjalizowane firmy.

Wnioskodawca wskazuje, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a nabywane usługi cateringowe mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów usług

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupionych usług cateringowych.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Należy zatem rozważyć, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Problem w określeniu usług gastronomicznych i cateringowych dostrzegł również ustawodawca europejski. W rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, przyjęto definicję określającą te usługi. I tak, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której musza przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust.1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów alko dostawy gotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających (art. 6 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Fakt, że PKWiU nie rozstrzyga już o charakterze czynności nie oznacza, że nie można się nią posługiwać pomocniczo. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów podatku od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował pod symbolem :

• PKWiU 56.1 „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”,
• PKWiU 56.2 „Usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”, przy czym, pod symbolem PKWiU 56.21 sklasyfikowano „Usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), natomiast pod symbolem PKWiU 56.29 „Pozostałe usługi gastronomiczne”.
  
  

Powyższa klasyfikacja wskazuje, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem usług cateringowych. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z tego prawa jest związek nabywanych usług z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.