POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.05.2006r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

- stwierdza że wyrażone we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 17.05.2006r. uzupełnionym w dniu 01.06.2006r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii stosowania depozytu nie podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako formy przyjmowania i rozliczania wpłat wnoszonych przez klientów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów kolekcjonerskich (monet i banknotów), otrzymując należności od klientów w kilku formach: gotówkowej przy sprzedaży bezpośredniej, przelewu bankowego, za pobraniem oraz "wpływy na zasadzie depozytu". Depozyt pieniężny wpłacają klienci, którzy zamawiają monety w systemie abonamentowym, nie znając cen i dopiero w chwili zawarcia umowy kupna-sprzedaży odpowiednia kwota zostaje rozliczona i zarejestrowana na kasie fiskalnej.

Strona zwraca się z zapytaniem czy właściwe jest rozliczanie dla potrzeb podatku od towarów i usług otrzymanych środków pieniężnych jako depozytu pieniężnego w momencie zawarcia umowy kupna sprzedaży, a nie w momencie jego otrzymania.

Zdaniem wnioskodawcy, najlepszym sposobem rejestrowania i rozliczania wpłat klientów jest zastosowanie depozytu, który nie powoduje powstania obowiązku w podatku od towarów i usług w momentcie otrzymania, ale w momencie zawarcia umowy kupna sprzedaży, gdyż otrzymanie kwoty w formie depozytu pieniężnego nie wyczerpuje znamion "art. 19 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku VAT". Strona podnosi, że depozyt pieniężny, który otrzymuje jest własnością klienta i może on dysponować swoją gotówką w każdej chwili, włącznie z wycofaniem gotówki bez realizacji zamówienia. Ponadto Strona wskazuje, że w momencie przyjmowania pieniędzy nie jest w stanie wyliczyć prawidłowo kwoty podatku VAT należnej od marży, gdyż nie zna ceny zakupu.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest nieprawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:

Regulacja zawarta w przepisie art. 19 ust. 11, mylnie wskazanym przez wnioskodawcę art. 19 ust 1 pkt 11, normuje moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania części należności, w szczególności: przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty przed wydaniem towaru - obowiązek powstaje z chwilą jej otrzymania. Zatem jeżeli podatnik otrzymał środki pieniężne (zaliczkę) na poczet dostawy towarów handlowych, niewłaściwie nazwane "depozytem" powstał u niego obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usłg, a zatem jest obowiązany do zaewidencjonowania kwoty w części jaką otrzymał i odprowadzenia podatku VAT ze stawką właściwą dla towaru którego dotyczy, a jeżeli nie jest to możliwe, ze stawką podstawową z możliwością ewentualnej korekty podatku VAT w okresie faktycznej dostawy towaru.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu.