Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie art. 12 umowy z dnia 13 stycznia 2004 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 224, poz.1921; dalej: umowa polsko-austriacka),

Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe w sprawie dotyczącej opodatkowania dochodów z tytułu użytkowania programu komputerowego.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 4 maja 2006 r. wpłynął do Ministra Finansów wniosek Spółki w sprawie interpretacji przepisów umowy polsko-austriackiej.

Wniosek wymagał uzupełnienia o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego w sprawie. W związku z tym, Minister Finansów, pismem z dnia 21 czerwca 2006 r., wezwał Spółkę do uzupełnienia wniosku. Wezwanie odebrano w dniu 26 czerwca 2006 r. Wniosek został uzupełniony w terminie.

Jak wynika ze stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku z dnia 24 kwietnia 2006 r. uzupełnionego pismem z dnia 28 czerwca 2006r., Spółka zakupiła program komputerowy do celów księgowych oraz obsługi magazynu i sprzedaży. Instalacją programu zajmowała się firma austriacka, która świadczy obecnie także usługi serwisu tego programu. Za swoje usługi firma austriacka wystawiła faktury:

• za pracę przy wdrożeniu programu (dostosowanie programu do wymagań Spółki, opracowanie formularzy faktur oraz innych dokumentów itd.),
• co miesiąc Spółka otrzymuje również fakturę za obsługę programu, zainstalowanego na serwerze w Austrii (stawka za jedno stanowisko x ilość zakupionych licencji) oraz ewentualne prace dodatkowe, zlecane przez Spółkę (np. zmiany danych na formularzach dokumentów, usuwanie występujących błędów)

Spółka posiada certyfikat rezydencji podmiotu austriackiego, dostawcy programu komputerowego, który jest właścicielem należności licencyjnej. Spółka ponadto nie ma możliwości modyfikacji, ani dalszej odprzedaży programu komputerowego. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka podjęła wątpliwość dotyczącą sposobu kwalifikowania przedstawionych usług: czy można zaliczyć je do płatności licencyjnych, czy też do "zysków z przedsiębiorstwa".

W opinii Spółki, świadczone przez austriacką firmę usługi mają związek z użytkowaniem programu komputerowego, ale nie są to opłaty wypłacane za użytkowanie programu komputerowego. Wymienione usługi można zaliczyć do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wchodzą one również w zakres prowadzonej przez spółkę austriacką działalności gospodarczej (firma informatyczna). W takim przypadku, zdaniem Spółki, usługi należy zaliczyć do "zysków z przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy polsko-austriackiej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 64, poz. 654 ze zm., dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Kwestie związane z opodatkowaniem wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym należności z tytułu nabycia praw do korzystania z oprogramowania komputerowego, jako dochodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, wynikają z art. 21 ust. 1 updop. W przypadku gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 updop).

Umowa polsko-austriacka w art. 12 ust. 3 definiuje termin "należności licencyjne", który "oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej".

Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. W pkt 13 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji "należności licencyjnych", należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak "należność licencyjną".

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 umowy polsko-austriackiej każdemu określeniu użytemu w umowie i w niej niezdefiniowanemu, należy nadać takie znaczenie, jakie posiada ono zgodnie z prawem państwa-strony umowy, w którym podatek jest ustalany.

W polskim ustawodawstwie nie ma definicji programu komputerowego. Jedynie w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) określono przedmiot praw autorskich, przez który należy rozumieć w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Natomiast, w art. 74 ust. 1 tejże ustawy stwierdza się, iż programy komputerowe korzystają z takiej samej ochrony jak utwory literackie.

W przedstawionym stanie faktycznym, zaliczenie należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz austriackiego podmiotu do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko-austriackiej, zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umów przewidujących prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego, objętego następnie obsługą.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 Komentarza OECD do art. 12, jeżeli z umowy zawartej pomiędzy polskim, a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz lub egzemplarze oprogramowania i nie ma między nim a zbywcą żadnej szczególnej umowy dotyczącej zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie następuje udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Chodzi tu o sytuację, w której zakres uprawnień nabywcy do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do działań umożliwiających mu skorzystanie z legalnie zakupionego egzemplarza tego oprogramowania. Tym samym należność za użytkowanie oprogramowania w takim zakresie nie jest należnością licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto, płatności nie stanowią należności licencyjnych, jeżeli przekazane prawo do użytkowania programu komputerowego nie narusza ustawodawstwa w zakresie praw autorskich.

W przedstawionym stanie faktycznym wystąpiła transakcja, której przedmiotem jest wdrożenie oraz obsługa programu komputerowego, w związku z jego użytkowaniem przez Spółkę. Jeżeli więc umowa ta nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować taki program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne i nie ma prawa do modyfikacji oraz dalszej odprzedaży cudzych praw majątkowych - nie dochodzi wówczas do zapłaty, którą można by zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich. W związku z czym świadczone usługi związane z użytkowaniem oprogramowania komputerowego nie stanowią również przekazania ani ingerencji w prawa autorskie.

W związku z tym, należności przekazywane firmie zagranicznej z tytułu wdrożenia oraz obsługi programu komputerowego nie będą objęte dyspozycją art. 12 umowy polsko-austriackiej oraz art. 21 i 26 updop. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

W takiej sytuacji, dochód firmy z Austrii w postaci wynagrodzenia należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy polsko-austriackiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile firma austriacka nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej).

Należy jednak przy tym zauważyć, że inna byłaby ocena skutków podatkowych związanych z korzystaniem z oprogramowania komputerowego, w przypadkach, kiedy oprogramowanie takie służyłoby jako instrument do odpłatnego korzystania z posiadanych przez podmiot zagraniczny "informacji w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej (know-how) lub z baz danych mających charakter "dzieła" w rozumieniu prawa autorskiego. W takich przypadkach, kiedy przekazywane podmiotowi austriackiemu należności obejmowałyby zarówno opłatę za korzystanie z takich informacji lub z takiego dzieła jak i opłatę za oprogramowanie komputerowe umożliwiające podmiotowi polskiemu takie korzystanie, należności te podlegałyby w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop w związku z art. 12 umowy polsko-austriackiej.

Ponadto, brak obowiązku potrącenia przez Spółkę podatku od wypłacanej rezydentowi austriackiemu należności nie oznacza jednak, że Spółka nie będzie miał obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d updop, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 updop sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie czy to ustawy czy umowy, nie są obowiązane do potrącania podatku.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Minister Finansów pragnie również wyjaśnić, iż prowadzone postępowanie o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie podatnika nie jest postępowaniem dowodowym.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.