INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem najmu – jest nieprawidłowe,
• sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanych we wniosku wydatków – jest nieprawidłowe,
• możliwości zastosowania do amortyzacji lokalu mieszkalnego indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe,
• obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem najmu, sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanych we wniosku wydatków, możliwości zastosowania do amortyzacji lokalu mieszkalnego indywidualnej stawki amortyzacyjnej oraz obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 maja 2012r. Znak: IBPBI/1/415-509/12/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 22 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2000r. nabył na mocy umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za kwotę 125.000 zł. Koszty sporządzenia umowy strony poniosły po połowie (łączna oplata skarbowa 2.000 zł i łączne wynagrodzenie notariusza 628,10 zł), z czego Wnioskodawca zapłacił tytułem wynagrodzenia notariusza i sporządzenia 2 odpisów kwotę 334,10 zł, a tytułem opłaty 1.250 zł. W związku z koniecznością wstąpienia w grono członków spółdzielni, poniósł koszty w kwocie 1.050 zł (deklarowane udziały 700 zł i 350 zł wpisowe). Poniósł także koszty gruntownego remontu mieszkania, tj. wymiany podłogi w kuchni, kompleksowego remontu łazienki i wc, malowania, gładziowania oraz nabył sprzęt do zabudowy w kuchni i lodówkę wolnostojącą.

Łączna wysokość ww. wydatków wyniosła:

• 4.048,36 zł w 2001r.,
• 853 zł w 2004r.,
• 439,25 zł w 2005r. plus koszty płytek, listw, fug, baterii itp.
• 4.329 zł – koszt kuchenki i zmywarki do zabudowy, okapu,
• 1.829,51 zł – koszt drzwi antywłamaniowych,
• 940,31 zł – koszt alarmu.
  
  

Ww. lokal przed nabyciem przez Wnioskodawcę był wykorzystywany przez co najmniej 60 miesięcy. W 2007r. w drodze aktu notarialnego doszło do ustanowienia odrębnej własności ww. lokalu i przeniesienia własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi o łącznej powierzchni użytkowej 15,34 m2 (piwnice). W związku z powyższym Wnioskodawca uiścił 260 zł tytułem opłaty sądowej od wniosku o założenie księgi wieczystej i wpisu własności, 230 zł tytułem taksy notarialnej, 50,60 zł tytułem podatku do towarów i usług oraz 65,88 zł za wypisy. Oszacowana przez spółdzielnię wartość nieruchomości na potrzeby ustanowienia odrębnej własności, wykazana przez strony w powyższej umowie wyniosła 164.395 zł

W 2003r. Wnioskodawca dokonał wymiany pieca dwufunkcyjnego (co + ciepła woda). Za jego zakup, wymianę, materiały, robociznę i części zapłacił łącznie 2.519,60 zł. W 2009r. dokonał wymiany okna za kwotę 1.370 zł. Poniósł także opłatę w związku z wystąpieniem z niniejszym wnioskiem w kwocie 40 zł. W 2011r. Wnioskodawca zaczął wynajmować ww. mieszkanie wraz z ww. sprzętem. Za 2011 rok rozliczał się na zasadzie ryczałtu. Na 2012r. wybrał opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 16 maja 2012r, wskazano, iż:

1. przed nabyciem przez Wnioskodawcę wskazanego we wniosku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, lokal ten był wykorzystywany przez inny podmiot od stycznia 1994r.,
2. wskazane we wniosku wydatki nie zostały Wnioskodawcy w żadnej formie zwrócone, ani też nikt ich nie współfinansował,
3. następujące wydatki Wnioskodawca uwzględnił w uldze remontowej (czy odliczył 19% ich wartości od podatku) przy rozliczeniu podatku dochodowego za lata:
   • 2001 – wydatki poniesione na:
     • drzwi – wartość 1829,51 zł,
     • kuchenkę do zabudowy – wartość 2.499 zł,
     • okap – wartość 399 zł,
     • płytki – wartość 1.699,54 zł,
     • inne materiały – wartość 579,79 zł,
   • 2003 – wydatki poniesione na:
     • piec – wartość 2.500 zł,
     • części do pieca – wartość 19,60 zł,
     • alarm – wartość 940,31 zł,
     • płytki – wartość 1.240,75 zł,
     • inne – wartość 528,28 zł,
   • 2004 – wydatki 853 zł poniesione na baterie,
   • 2005r. w wartości 439,25 zł.
4. po rozpoczęciu wynajmu Wnioskodawca jako formę opodatkowania wybrał ryczałt, nie ustalił jednak wartości początkowej lokalu i nie dokonywał amortyzacji za 2011 rok.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy ustalić wartość początkową mieszkania na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 22e, 22g i 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Które z wyżej wskazanych wydatków i kosztów można do niej wliczyć, a jeśli jakieś wydatki nie podlegają wliczeniu do wartości początkowej mieszkania amortyzowanego w trybie art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, to jak należy je amortyzować...

W szczególności, którą wartość mieszkania należy mieć na uwadze – cenę zakupu w 2000r. spółdzielczego własnościowego prawa, czy też wartość podaną w oparciu o dokonaną wycenę w akcie notarialnym ustanowienia odrębnej własności lokalu z 2007r....

Czy i w jakiej formie Wnioskodawca winien prowadzić ewidencję środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, do wartości początkowej mieszkania na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy (tj. okres amortyzacji nie krótszy niż 10 lat, odpis nie więcej niż 10% rocznie) należy przyjąć:

1. wartość mieszkania wynikająca z aktu notarialnego z 2007r. w sprawie ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tejże własności, tj. kwotę 164.395 zł,
2. poniesione przez Wnioskodawcę koszty sporządzenia obu aktów notarialnych (w tym opłaty sądowe, podatki, taksę notarialną etc.),
3. poniesione koszty członkostwa w spółdzielni w kwocie 1.050 zł,
4. wymienione w opisie stanu faktycznego poniesione koszty remontów,
5. koszty kuchenki do zabudowy, zmywarki i okapu,
6. wartość drzwi antywłamaniowych, tj. 1.829,51 zł,
7. koszty alarmu, tj. 940,31 zł,
8. wydatki na wymianę pieca dwufunkcyjnego (co + ciepła woda), tj.wydatki na jego zakup, wymianę, materiały, robociznę oraz części w łącznej kwocie 2.519,60 zł,
9. koszty wymiany okna, tj. 1.370 zł,
10. opłatę od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej,
11. wydatki na lodówkę wolnostojącą.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie jest On obowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi spełniać następujące przesłanki:

• stanowić własność, bądź współwłasność podatnika,
• zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• być kompletny i zdatny do użytku,
• być wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo oddany w najem, czy też dzierżawę,
• przewidywany okres jego używania w tej działalności lub wynajmowania musi być dłuższy niż rok.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki poniesione przez podatnika na składniki majątku spełniające kryteria środka trwałego, polegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Wyjątek stanowią środki trwałe o wartości początkowej nieprzekraczającej kwoty 3.500 zł. Wydatki na ich nabycie lub wytworzenie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie oddania środka trwałego do używania. Zgodnie bowiem z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Dla celów amortyzacji dokonuje się klasyfikacji środków trwałych do określonej grupy i rodzaju według przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będącego rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 591). Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób, co mieści się w określonym grupowaniu KŚT, jakie składniki majątku można uznać za odrębne środki trwałe, a które należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zgodnie z Objaśnieniami Szczegółowymi do ww. Klasyfikacji, zawartymi w Załączniku do ww. rozporządzenia, do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Zauważyć jednak należy, iż zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia tej wartości początkowej uzależniony jest m.in. od sposobu nabycia środka trwałego i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie ich odpłatnego nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Z powyższych przepisów wynika, iż podatnicy wynajmujący nabyty lokal mieszkalny, mają możliwość wyboru w jaki sposób ustalić jego wartość początkową. Wartość początkową tego lokalu mogą ustalać zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 w wysokości faktycznie poniesionych i udokumentowanych wydatków na nabycie tego lokalu, bądź też w sposób uproszczony, o którym mowa w art. 22g ust. 10, w takim przypadku nie uwzględnia się wysokości faktycznie poniesionych wydatków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2000r. nabył w oparciu o umowę kupna-sprzedaży spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W 2007r. doszło do ustanowienia odrębnej własności tego lokalu i przeniesienia na Wnioskodawcę prawa jego własności wraz z pomieszczeniami przynależnymi. W 2011r. Wnioskodawca rozpoczął najem tego lokalu. Za 2011r. jako formę opodatkowania wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, natomiast w 2012r. wybrał „zasady ogólne”.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawca nie korzysta z tzw. metody uproszczonej, to za wartość początkową środka trwałego – lokalu mieszkalnego – uznać należy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie w 2000r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, powiększone o opłaty związane z przekształceniem tego prawa w prawo własności oraz wydatki ściśle związane z remontem tego lokalu (za wyjątkiem wydatków poniesionych na nabycie wyposażenia). W wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności Wnioskodawca nie nabył bowiem nowej rzeczy (nowego i innego składnika majątku), zmieniła się jedynie forma Jego władztwa nad nieruchomością, z ograniczonego prawa rzeczowego, jakim jest własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, w pełne prawo własności.

W konsekwencji powyższego, na wartość początkową wskazanego we wniosku środka trwałego (lokalu mieszkalnego) składają się:

• kwota 125.000 zł stanowiąca cenę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, powiększona o koszty związane z nabyciem tego prawa, tj. opłatę poniesioną przy zawieraniu umowy sprzedaży (w części zapłaconej przez Wnioskodawcę),
• udokumentowane wydatki związane z przekształceniem tego prawa w prawo własności, tj. należności uiszczone tytułem opłaty sądowej, wynagrodzenia notariusza, odpisów oraz podatku od towarów i usług (o ile Wnioskodawcy nie przysługiwało odliczenie tego podatku),
• udokumentowane wydatki poniesione na remont ww. lokalu, tj. wymianę podłogi w kuchni, remont łazienki i wc, malowanie, gładziowanie, wymianę okien oraz montaż drzwi antywłamaniowych, a także
• wydatki poniesione w związku z nabyciem i wymianą pieca dwufunkcyjnego oraz montażem alarmu.
  
  

Do wartości początkowej ww. środka trwałego nie można natomiast zaliczyć opłaty związanej ze wstąpieniem w grono członków spółdzielni. Opłata ta nie stanowiła bowiem wydatku na nabycie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, a wydatek na nabycie statusu członka spółdzielni. Do wartości początkowej ww. środka trwałego nie zalicza się także wydatków na nabycie wyposażenia ww. mieszkania, tj. sprzętu kuchennego do zabudowy oraz lodówki. Wydatki te, jako wydatki na nabycie odrębnych (w myśl odrębnych wskazanych wyżej przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji) składników majątku, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej ustalonej odrębnie dla każdego z tych środków trwałych. Przy czym, jeżeli wartość początkowa tych środków trwałych nie przekracza kwoty 3.500 zł, wydatki te mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w miesiącu oddania tych składników majątku do używania. Z uwagi jednak na fakt, iż przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana od 2011r. wydatki te nie mogły stanowić jednorazowo kosztów uzyskania przychodu.

Od tak ustalonej wartości początkowej środków trwałych Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych w ramach źródła przychodów jakim jest najem nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, iż niektóre z ww. wydatków odliczył od podatku dochodowego w ramach tzw. ulgi remontowej. W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż odpisy amortyzacyjne, dokonane od tej części wartości początkowej, którą stanowią wydatki odliczone w ramach ww. ulgi, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości początkowej, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Odliczając ww. wydatki w ramach tzw. ulgi remontowej, ta część wydatków została mu zrekompensowana przez skarb państwa poprzez pomniejszenie należnego podatku dochodowego, jaki Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić.

Brak jest także podstaw do zaliczania przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu, opłaty uiszczonej od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzyskanie tej interpretacji nie ma bowiem związku z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z najmu lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania do amortyzacji wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego indywidualnej stawki amortyzacyjnej zauważyć należy, iż zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

-dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.

Stosownie do art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, do którego wcześniej, od 2000r. posiadał spółdzielcze własnościowe prawo. Przed nabyciem przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu, lokal ten był wykorzystywany przez inny podmiot od stycznia 1994r.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż do amortyzowania wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem najmu, Wnioskodawca może stosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, o której mowa w cyt. art. 22j ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawcę ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wskazać należy, iż w myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 (art. 22n ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22n ust. 6 ww. ustawy, w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zaliczanie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, tj. pomniejszanie uzyskanego przychodu o wartość tych wydatków, a w konsekwencji pomniejszania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Jeżeli zatem Wnioskodawca chce pomniejszać przychód uzyskany z najmu o odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych, zobowiązany jest do prawidłowego prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku braku tej ewidencji nie może zaliczać odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Przy czym, w ewidencji tej nie musi uwzględniać lokalu mieszkalnego, jeżeli jego wartość początkową ustali w sposób uproszczony, a więc zgodnie z cyt. wyżej art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż dokonując amortyzacji wskazanych we wniosku środków trwałych Wnioskodawca winien jest uwzględnić w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odpisy amortyzacyjne za okres opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Przy czym, z uwagi na wybraną formę opodatkowania, odpisy amortyzacyjne za ten okres nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. W myśl bowiem art. 22n ust. 5 ww. ustawy, w razie zmiany formy opodatkowania podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego lub podatku tonażowego.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie:

• sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem najmu – jest nieprawidłowe,
• sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanych we wniosku wydatków – jest nieprawidłowe,
• możliwości zastosowania do amortyzacji lokalu mieszkalnego indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe,
• obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.