Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), uchyla postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 7.04.2006 r., znak: I US. XV111415144106, w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

W dniu 29.08.2005 r. podatnik wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik od miesiąca sierpnia 1993 r. posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce i jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na Politechnice w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od miesiąca października 2005 r. podatnik zamierzał rozpocząć 2-letni okres realizacji stypendium naukowego Marie Curie w Wielkiej Brytanii. Miejscem zamieszkania podatnika w tym okresie będzie nadal terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś stosunek pracy z Politechniką nie zostanie rozwiązany. Zasady przyznawania stypendiów Marie Curie zostały zatwierdzone przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu decyzją z dnia 6.07.2004 r., znak: DSW-2-0412-06/ZM/2004. Stypendia Marie Curie stanowią część 6 Programu Ramowego Unii Europejskiej i finansowane są w całości ze Środków Komisji Europejskiej. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego podatnik formułuje pytanie, czy jego dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii z tytułu realizacji stypendium Marie Curie korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Według wnioskodawcy ze względu na fakt, iż posiada on stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w konsekwencji tutaj podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz fakt, iż zasady przyznawania stypendiów zostały zatwierdzone przez właściwego ministra - dochody uzyskane ze stypendium Marie Curie na terytorium Wielkiej Brytanii zwolnione będą z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, pismem z dnia 29.11.2005 r., znak: L. I US. XVII/412/478/05, działając na podstawie art. 15 § 1 i art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, przesłał ww. wniosek do Ministra Finansów, celem załatwienia zgodnie z właściwością rzeczową, albowiem uznał, iż wniosek ten dotyczy interpretacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pismem z dnia 16.12.2005 r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o "wskazanie przyczyn przekazania wniosku o wydanie pisemnej interpretacji prawa podatkowego do Ministerstwa Finansów". W uzasadnieniu pism podatnik stwierdził, iż we wniosku sformułował pytanie, czy uzyskane przez niego dochody w ramach stypendium Marie Curie będą w Polsce wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadmieniając jednocześnie, iż posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce, zaś jego pobyt w Wielkiej Brytanii, będzie miał charakter czasowy. Wobec powyższego, zdaniem podatnika przekazanie jego wniosku do Ministerstwa Finansów nie znajduje uzasadnienia prawnego, a w konsekwencji - podstawa prawna wskazana w piśmie z dnia 29.11.2005 r. jest niewłaściwa. W ocenie podatnika za powyższym stanowiskiem przemawia fakt, iż kwestia zasad unikania podwójnego opodatkowania nie była przedmiotem wniosku złożonego do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, ponieważ w tym zakresie podatnik nie posiadał żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Dodatkowo podatnik nadmienia, iż we wniosku z dnia 24.08.2005 r. wskazał, iż wnosi go w trybie art. 14a ordynacji podatkowej, a nie w trybie art. 14e ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia 11.01.2006 r., znak: I US. XVII/415/3/06, stanowiącym odpowiedź na powyższe pismo podatnika, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, powołując się na treść art. 14e § 1 ordynacji podatkowej oraz art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdził, iż do opodatkowania dochodów uzyskiwanych za granicą stosuje się przepisy umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, zatem postanowienia umowy międzynarodowej ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii mogą mieć istotny wpływ na sposób opodatkowania uzyskiwanych przez podatnika dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii.

Pismem z dnia 23.01.2006 r. skierowanym do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie podatnik ponownie zakwestionował fakt przekazania przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie jego wniosku w sprawie zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, gdyż w ocenie podatnika przekazanie nastąpiło bez podstawy prawnej. W uzasadnieniu ww. pisma podatnik stwierdził, iż przedmiotowy wniosek dotyczył wyłącznie interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie "zasad unikania podwójnego opodatkowania, które stanowią odrębne zagadnienie prawne". W opinii wnioskodawcy fakt posiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce oznacza podleganie polskiemu prawu podatkowemu, co skutkuje tym, iż dochody uzyskane na terytorium Wielkiej Brytanii podlegają polskiej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sformułowane we wniosku z dnia 24.08.2005 r. pytanie dotyczyło w istocie możliwości zwolnienia z opodatkowania uzyskanych na terytorium Wielkiej Brytanii dochodów zgodnie z dyspozycją art. 21 ust 1. pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zdaniem podatnika, nie znajduje uzasadnienia prawnego zamieszczone w piśmie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 11.01.2006 r. zdanie, iż "postanowienia umowy międzynarodowej ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii mogą mieć więc istotny wpływ na sposób opodatkowania uzyskanych (...) przychodów na terytorium Wielkiej Brytanii". W ocenie podatnika wyjaśnianie kwestii zasad unikania podwójnego opodatkowania, a więc wpływu postanowień umowy międzynarodowej na zwolnienie wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest poza przedmiotem wniesionego pytania, ponieważ postanowienia umowy bilateralnej nie mają żadnego wpływu na fakt zwolnienia podatkowego na podstawie ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z dnia 17.02.2006 r., znak: PB 6/033-0383-1891/05/HM, Ministerstwo Finansów przesłało Dyrektorowi Izby Skarbowej w Rzeszowie akta sprawy podatnika, stwierdzając jednocześnie, iż jego wystąpienie z dnia 24.08.2005 r. nie dotyczyło interpretacji postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, pismem z dnia 2.03.2006 r. przesłał akta sprawy do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w celu załatwienia zgodnie z właściwością. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 7.04.2006 r., znak: I US. XVII/415/44/06, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. W uzasadnieniu ww. orzeczenia, powołując się na treść art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdził, iż stypendium zostało zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, a więc zostały spełnione przesłanki zwolnienia określone w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym otrzymane przez podatnika z tego tytułu przychody korzystać będą na mocy tego przepisu ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Postanowieniem z dnia 25.07.2006 r., znak: IS. I/1-4151/20/06, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wzruszenia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej ww. postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, analizując przedmiotowe postanowienie oraz materiał zgromadzony w sprawie, zważył, co następuje:

Szczegółowe zasady dotyczące wydawania przez organy podatkowe interpretacji przepisów prawa podatkowego na gruncie przepisów ordynacji podatkowej zostały sformułowane w Dziale II - "Organy podatkowe i ich właściwość", Rozdział 1 "Organy podatkowe". Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ww. ustawy, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. W postanowieniu tym organ podatkowy dokonuje oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 i § 4 ordynacji podatkowej). Ustawodawca określił termin, w jakim właściwy organ podatkowy zobligowany jest wydać interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Zgodnie z treścią art. 14b § 3 ordynacji podatkowej w przypadku niewydania przez organ podatkowy postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1 ww. ustawy, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika lub inkasenta zawartym we wniosku. Powyższy przepis określa zatem podstawowy termin załatwienia sprawy, tj. wydania interpretacji, który należy liczyć od momentu faktycznego otrzymania stosownego wniosku przez organ podatkowy. Jednocześnie organ podatkowy w przypadkach uzasadnionych złożonością sprawy może przedłużyć termin, o którym mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej do 4 miesięcy (art. 14b § 4 ordynacji podatkowej). O przedłużeniu terminu organ jest obowiązany zawiadomić wnoszącego wniosek.

W analizowanej sprawie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie otrzymał wniosek podatnika w dniu 29.08.2005 r. (data wpływu do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie). W związku z powyższym w analizowanej sprawie trzymiesięczny termin do rozpatrzenia ww. wniosku upływał z dniem 29.11.2005 r. (organ podatkowy nie zawiadomił również wnioskodawcy o przedłużeniu terminu w trybie art. 14b § 4 ordynacji podatkowej), natomiast postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, znak: I US. XVII/415/44/06, zostało wydane w dniu 7.04.2006 r. Na bieg terminu określonego w art. 14b § 3 ordynacji podatkowej bez istotnego wpływu pozostaje fakt przekazania przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wniosku Ministrowi Finansów, albowiem ten, jak wynika z materiału zgromadzonego w sprawie, nie był organem właściwym do jego rozpatrzenia.