POSTANOWIENIE

Prezydent Miasta Wodzisławia Śląskiego działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. z 2005 roku. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26.07.2006 roku (data wpływu do organu podatkowego 02.08.2006 roku) w sprawie wydania interpretacji przepisów w zakresie wyliczenia powierzchni użytkowej budynku dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości postanawia: udzielić na wniosek podatnika interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdzając, iż w obowiązującym stanie prawnym:

1. Definicję powierzchni użytkowej budynku lub jego części dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości zawiera art. 1a, ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991roku o podatkach i opłatach lokalnych (tj. z 2006 roku, DZ.U.Nr 121, poz. 844). Zgodnie z brzmieniem tego przepisy przez powierzchnie użytkową budynku lub jego części należy rozumieć powierzchnie mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnacje uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

2. Powierzchnia użytkowa budynku obliczana dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest więc sumą powierzchni użytkowej znajdujących się w budynku pomieszczeń i przy jej obliczaniu nie uwzględnia się powierzchni zajętej przez zewnętrzne i wewnętrzne ściany

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swej właściwości prezydent miasta na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając do właściwego prezydenta miasta wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia na które przysługuje zażalenie. Interpretacja powinna zawierać ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Jednocześnie w oparciu o art. 14b § 1 interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, jeżeli jednak podatnik zastosuje się do niej organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego bez zmiany albo uchylenia postanowienia, jeże)i taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Zmienić lub uchylić postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego może organ odwoławczy jeżeli uzna, że wniesione zażalenie zasługuje na uwzględnienie lub z urzędu jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo oraz gdy niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Zastosowanie się podatnika do interpretacji nie może mu szkodzić.

W dniu 02 sierpnia 2006 roku ... ,... , ......... , złożyła wniosek o interpretacje przepisów dotyczących sposobu wyliczenia powierzchni użytkowej budynku dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości. We wniosku tym wskazała, iż jako zarządca nieruchomości wykazując powierzchnie użytkową zarządzanych budynków dla opodatkowani podatkiem od nieruchomości brała pod uwagę powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach (w tym piwnice i poddasza) z wyjątkiem klatek schodowych, szybów dźwigowych wliczając w to powierzchnię użytkową przegród budowlanych. Obecnie natomiast rosnąca ilość wyodrębnianych lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych, (od których podatnikami podatku od nieruchomości sa ich właściciele) powoduje, iż suma powierzchni użytkowej wszystkich lokali nie jest tożsama z powierzchnią użytkową dotychczas używaną przez ........................."do obliczania wysokości podatku. Dalej w treści wniosku Spółdzielnia wskazuje na art. 21 ustawy z dnia 17.05.1989 roku - Prawo geodezyjne i kartograficzne. zgodnie z którym podstawą wymiaru podatków są dane z ewidencji gruntów i budynków oraz przepisy regulujące zasady prowadzenia tej ewidencji, tj. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków, zgodnie z którym (art. 63 ust. 1 pkt 13) danymi ewidencyjnymi dotyczącymi budynków sa m.in. pole powierzchni użytkowej, stanowiące sumę wszystkich lokali w budynku oraz pomieszczeń przynależnych do lokali

Dalej wyraża pogląd, iż powierzchnię użytkową lokalu ustala się zgodnie z zasadami określonymi w przepisach ustawy z dnia 02.07.1994 roku o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych a obecnie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, a zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7 tej ustawy powierzchnia użytkowa lokalu to powierzchnia wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżami, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób użytkowania. Ponadto w złożonym wniosku , wyciąga wniosek, iż ponieważ ustawa o podatkach i opłatach lokalnych odsyła do ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne oraz do ewidencji gruntów i budynków to należy stwierdzić, iż ob1icz~jąc, powierzchnie użytkową budynku dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości należy ją pomniejszyć o powierzchnię przegród budowlanych (powierzchnia użytkowa budynku jest więc sumą powierzchni znajdujących się w tym budynku lokali, zaś powierzchnia zewnętrznych i wewnętrznych przegród budowlanych nie powinna być wliczana do powierzchni użytkowej dla celów podatków od nieruchomości.).

Organ podatkowy stwierdza, iż złożony przez wniosek dotyczy indywidualnej sprawy podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. We wniosku został przedstawiony stan faktyczny - sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych i powstałe w związku z tym wątpliwości dotyczące obliczania powierzchni użytkowej budynku wielorodzinnego. Ponadto we wniosku podatnik wyraził własne stanowisko w sprawie, tj. opinię jak i na jakiej podstawie prawnej należy obliczać powierzchnie użytkową dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Uzasadniając swoję stanowisko organ podatkowy informuje

Podatek od nieruchomości normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych, (tj. z 2006 roku, Dz.U.Nr 121, poz. 844). Akt ten określa więc podmioty podatku (podatnika, organ podatkowy), przedmiot podatku (czyli stan faktyczny, z wystąpieniem którego ustawa łączy obowiązek podatkowy - w tym przypadku posiadanie nieruchomości), podstawę opodatkowania (ilościowo lub wartościowo określony przedmiot opodatkowania - w przypadku podatku od nieruchomości jest to powierzchni gruntów, powierzchnia użytkowa budynków lub ich części, wartość budowli), stawki podatkowe, ulgi i zwolnienia podatkowe czy tryb i warunki płatności podatku. W zakresie objętym wnioskieM ................ ustawa o podatkach i opłatach lokalnych stanowi iż:

1- Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 ust. 1).

2. Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące: właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych (z zastrzeżeniami w ustawie), posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów, posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie; wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości; jest bez tytułu prawnego (art. 3 ust. l).

3 Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach, z tym, iż jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku (art. 3 ust. 4 i ust 5).

4- Podstawę opodatkowania stanowi: dla gruntów powierzchnia, dla budynków lub ich części powierzchnia użytkowa. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się (art. 4 ust. 1 i ust. 2).

5. Przez powierzchnię użytkową budynku lub jego części - należy rozumieć powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe (art. la ust. l, pkt 5).

6, Rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą Przekroczyć rocznie od budynków lub ich części określonych

Zgodnie więc z przytoczonymi przepisami , jako właściciel budynków wielorodzinnych jest obowiązana uiszczać od nich podatek od nieruchomości, a jeżeli w budynku takim wyodrębniono własność lokali to podatnikiem podatku od takiej nieruchomości jest właściciel lokalu a ponadto obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku. Podstawę opodatkowania całego budynku wielorodzinnego jak i wyodrębnionego własnościowo lokalu stanowi powierzchni użytkowa, której definicje zawiera art. la ust. l pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem przez powierzchnię użytkową budynku lub jego części - należy rozumieć powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Ustalając powierzchnie użytkową dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie należy więc sięgać do definicji zawartych w innych aktach prawnych (jak w ustawie z dnia 21 czerwca 200 l roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego) bowiem definicję taką zawiera akt prawny normujący podatek od nieruchomości (art. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Ponadto z przepisu art. l w/w ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku wynika, iż. ustawa ta reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, a zawarta w tej ustawie definicja powierzchni użytkowej (art. 2 ust. 1 pkt 7 zgodnie z którym pod pojęciem powierzchni użytkowej lokaju - należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału) nie pokrywa się z definicją powierzchni użytkowej zawartą w akcie prawnym normującym podatek od nieruchomości, a więc ustawie z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Jednocześnie § 63 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków stanowi, iż danymi ewidencyjnymi dotyczącymi budynku stanowiącego część składową gruntu jest m.in. łączne wyrażone w m2, pole powierzchni użytkowej. Z przepisów tych nie można jednak, jako czyni to podatnik, wnioskować, iż dla celów wymiaru podatku od nieruchomości powierzchnię użytków lokalu ustala się zgodnie z zasadami określonymi w przepisach ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego a więc aktu, który reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, a nie aktu który normuje podatek od nieruchomości.

Dla celów wymiaru podatku od nieruchomości należy obliczać powierzchnię użytkową zgodnie z definicją zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych z uwzględnieniem zapisu art. 4 ust. 2 zgodnie z którym powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się. Dane dotyczące powierzchni użytkowej budynku można ustalać na podstawie fizycznego obmiaru powierzchni budynku po wewnętrznej długości ścian. Należy podzielić pogląd, iż użyte przez ustawodawcę w ustawie .o podatkach j .opłatach lokalnych w definicji powierzchni użytkowej lub jego części pojęcie wewnętrznej długości ścian oznacza, iż z powierzchni użytkowej wyłącza się grubość ścian, która podlegałaby wliczeniu gdyby pomiarów dokonywano po zewnętrznej stronie ściany. Należy także zwrócić uwagę, iż ustawodawca posługuje się pojęciem powierzchni pomieszczeń lub ich części (art. 4 ust. 2) a nie pojęciem powierzchni lokalu, co oznacza iż pomiaru powierzchni użytkowej zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych należy dokonywać w odniesieniu do każdego z pomieszczeń (a nie całego lokalu) co wykluczy wykazanie do opodatkowania grubości ścian.

W tym stanie rzeczy postanowiono jak wyżej.

Na postanowienie niniejsze służy stronie zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Prezydenta Miasta Wodzisławia Śląskiego