POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 20.04.2006 r. (wpływ 25.04.06 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od dochodów osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 20.04.2006 r. (wpływ 25.04.06 r.), zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego, przedstawionego w piśmie wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obsługi i prowadzenia pojazdu na zlecenie. Charakter działalności wymaga od Pana ciągłych wyjazdów, które kwalifikuje Pan jako podróże słuzbowe, w tym poza granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Z tego tytułu ponosi Pan koszty, które w całości związane są z uzyskiwanymi przez Pana przychodami z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
W związku z powyższym pytanie skierowane do organu podatkowego brzmi:
- Czy do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć równowartość diet z tytułu odbywania podróży służbowych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą?

Zdaniem Pana – pomimo, iż wyjazdy w trasę stanowią z istoty swojej przedmiot Pana działalności gospodarczej, jako podatnika świadczącego usługi transportowe - diety z tytułu podróży służbowych stanowią koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z uzyskanymi przychodami, jednocześnie wysokość diety nie może przekraczać kwot określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 22 oraz art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, t. j. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), oraz w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
Podróżą służbową w rozumieniu art. 77(5) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) jest wykonywanie zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.
W sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie usług kierowcy, to usługi tego typu nie mogą być traktowane jako podróż służbowa, bowiem czynności związane z realizacją tych usług i wiążące się z nimi podróże należą do istoty prowadzonej działalności i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. Istotą podróży służbowej jest wykonywanie określonego zadania, charakteryzującego się incydentalnością i wykonywanego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podatnika lub stałe miejsce wykonywania czynności związanych z prowadzoną działalnością. W pojęciu podróży służbowej nie mieści się stałe pokonywanie przestrzeni w związku z wykonywaniem czynności prowadzenia samochodu w celu realizacji usługi transportowej. W związku z tym, że przedsiębiorca nie odbywa podróży służbowej, nie można mówić o dietach. Nie oznacza to jednak, że w tym zakresie nie występuje w ogóle pojęcie podróży służbowej. Taką podróżą będzie wyjazd przedsiębiorcy związany przykładowo z koniecznością zawarcia umowy o świadczenie usługi, czy też w celu dokonania zakupu środka trwałego dla potrzeb prowadzenia działalności.
W świetle wymienionych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak zatem podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków podatnika na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia (§ 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia – pojęcie diety), w czasie świadczenia usług transportowych. Kosztem uzyskania przychodów będą natomiast inne poniesione w tym czasie i prawidłowo udokumentowane przez podatnika wydatki (np. faktury za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd autostradą). Warunkiem koniecznym jest jednak, aby wydatek poniesiony był w ramach prowadzonej działalności, w celu uzyskania przychodu, a także prawidłowo udokumentowany.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W sprawie będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

POUCZENIE:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 u.O.p. ).